آقای ربات
آقای ربات (به انگلیسی: Mr. Robot) مجموعهٔ تلویزیونی آمریکایی، در ژانر درام و تریلر روانشناسانه است که توسط سم اسماعیل ساخته‌شده‌است. پخش این سریال از تاریخ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۵ در شبکهٔ کابلی یواس‌ای نتورک آغاز شد.
گفتاوردها[ویرایش]
- الیوت: سلام دوست من. سلام دوست من؟ این جمله مسخره است. شاید باید بهت یه اسم بدم، ولی این یه اشتباه جبران ناپذیره. تو فقط تو ذهن منی و ما باید این نکته رو فراموش نکنیم. لعنتی! واقعاً داره اتفاق میفته… دارم با یه آدم خیالی حرف می‌زنم. چیزی که می خوام بهت بگم فوق سریه، یه توطئه بزرگتر از همه ما… یه گروه آدم قدرتمند اون بیرون وجود داره. اونا مخفیانه دنیا رو اداره می‌کنند، دارم دربارهٔ افرادی حرف می‌زنم که هیچ‌کس چیزی دربارشون نمی دونه، کسایی که نامرئی هستند، پولدارترین پولدارها… کسایی که بدون اجازه نقش خدا رو روی زمین بازی می‌کنند… و حالا فکر می‌کنم که اونا دنبال منن.
- الیوت: من دوست دارم بیام اینجا، چون سرعت اینترنتت بالاست. یعنی کافی شاپ تو جزو معدود جاهایی هستش که ارتباط فیبر نوری با سرعت برحسب گیگابایت داره. این خوبه… خیلی خوبه. اونقدر خوبه که باعث شد که اون بخش از مغزم که میگه «خوبی بدون دلیل وجود نداره» مشکوک بشه. برای همین شروع کردم به رهگیری کردن همه ارتباطات روی شبکه ات، همون موقع بود که متوجه یه چیز غیرعادی شدم و تصمیم گرفتم هکت کنم!
- الیوت: این چیزیه که درباره‌اش اشتباه می‌کردی، پول اصلاً برام اهمیتی نداره.
- الیوت: درک می‌کنم که حس متفاوت بودن چجوریه، چون خودم خیلی متفاوتم. البته من مثل تو با بچه‌های کوچیک خودارضایی نمی‌کنم ولی… من بلد نیستم با مردم حرف بزنم. پدرم تنها کسی بود که می تونستم باهاش حرف بزنم ولی حالا اون مرده.
- آقای ربات: دنیا جای خطرناکیه نه بخاطر کسایی که کار بد میکنن بلکه بخاطر اونایی که میبینن و کاری نمیکنن.
- الیوت: ما همه تو توهماتی زندگی می‌کنیم که برای همدیگه ساختیم.
گفتگوها[ویرایش]
- الیوت: تو واقعی نیستی.
- آقای ربات: چی؟ مگه تو هستی؟ هیچ کدوم از اینا واقعیه؟ منظورم اینکه اطرافت رو نگاه کن، نگاه کن… دنیایی که توی رؤیا ساخته شده، ترکیبی از احساسات در غالب دارو، جنگ روانشناسی در غالب آگهی‌ها، تغییر دادن افکار در غالب غذا، سمینار شست و شوی مغزی در غالب رسانه‌ها، حباب کنترل شده و جدا از هم در غالب شبکه‌های اجتماعی! واقعی؟ میخوای دربارهٔ واقعیت بشنوی؟ ما از وقتی دوران مدرنتیه شروع شده حتی تو چیزی نزدیک به واقعیت زندگی نکردیم. ما خاموشش کردیم، باتریشو درآوردیم و تو کیسه زباله انداختیمش، بقایاش رو هم تو سطل آشغال‌های غیرقابل بازیافت و خطرناک برای انسان‌های انداختیم، ما همه تو یه خونه با علامت تجاری که توسط شرکت‌ها کنترل میشه زندگی می‌کنیم، شرکت‌هایی که عددهای دو قطبی شون روی صفحه دیجیتال بالا و پایین میره، ما رو تو بزرگترین کابوسی که تا حالا بشر دیده هیپنوتیزم کردن، ما تو امپراطوری چرت و پرت‌ها زندگی می‌کنیم! پس در مورد واقعی نبودن به من چیزی نگو. تا جایی که تو مربوطه الیوت، من خیلی واقعی ام.
