پرش به محتوا

آریل دورفمان

از ویکی‌گفتاورد

ولادیمیرو آریل دورفمان (به انگلیسی: Vladimiro Ariel Dorfman) (زاده ۶ مه ۱۹۴۲، بوئنوس آیرس) نویسنده، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر است.

گفتاوردها

[ویرایش]

اعتماد

[ویرایش]
«برادر بزرگترم ناچار بود تقریباً از آن مدرسه برود.»
«حالا می‌شود به من بگویی چرا؟»
«دستگیرش کرده بودند، با پدرم، همان شب تولد من، اگر چه فرداش پدرم را برگرداندند، از برادرم خبری نبود.»
«برادرت چی شد؟»
«وادارش کردند توی ارتش اسم بنویسد.»
«خانوادهٔ تو مخالف جنگ بودند؟»
«پدرم و برادرم بله، هردوشان مخالف بودند. من آن وقت‌ها عقیده‌ای از خودم نداشتم. تو بودی که یادم دادی از جنگ نفرت داشته باشم.»
«برادرت چی؟»
«دو سال بعد توی عملیات کشته شد.»
«متاسفم که این را می‌شنوم. توی خانوادهٔ ما هم، ما هم…»
«می‌دانم.»
«شکست خوردن توی جنگ بد مضیبتی است.»
«تقریباً مثل بردن جنگ.»[۱]
  • «گذشته واقعاً ناشناخته است، اما باید به اندازه کافی قابل شناخت باشد تا بتوانیم برای جنایات خود طلب بخشش کنیم…»
  • «بیش از یک مسافر، من یک آواره هستم. به عبارت دیگر، من فردی هستم که مدام در حال تعمق در مورد معنای نرسیدن به یک مکان، بلکه در راه بودن به جای دیگری هستم.»
  • «تعلق نداشتن به جایی، آواره بودن، برای یک نویسنده چیز بدی نیست… اگر بتوانید با آن کنار بیایید. اگر شما را نابود نکند.»

منابع

[ویرایش]
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. آریل دورفمن، اعتماد، عبدالله کوثری، نشر آگه، صفحهٔ ۶۸–۶۷.