چزاره پاوزه
چزاره پاوزه (به ایتالیایی: Cesare Pavese) (زاده ۹ سپتامبر ۱۹۰۸ - درگذشته ۱۷ اوت ۱۹۵۰) رمان‌نویس، شاعر، مترجم و منتقد ادبی اهل ایتالیا بود.
پس از اینکه حکومت فاشیست ایتالیا، او را به کالابر تبعید کرد (۱۹۳۶–۱۹۳۵) اولین مجموعهٔ اشعارش را انتشار داد و با رمان کوتاهی به نام «سرزمین‌های تو» در ردیف نویسندگان نئورئالیست قرار گرفت.[۱]
وی با اینکه در عالم ادب نویسندهٔ موفقی بود (در سال ۱۹۴۷ جایزه سالنتو و در سال ۱۹۵۰ جایزه استرگا را برده بود) زندگی ناموفق و اندوه‌زده‌ای داشت و در سال ۱۹۵۰ در یکی از هتل‌های شهر تورین خودکشی کرد. بیشتر آثار او و از جمله یادداشت‌هایش با عنوان «پیشهٔ زیستن» پس از مرگش چاپ شد.[۱]
دارای منبع
[ویرایش]- «آدمی به خاطر عشق زنی خودکشی نمی‌کند. ما خودکشی می‌کنیم، چون عشق، هر عشقی که باشد، ما را با برهنگی‌مان، پستی‌مان، حالت بی‌سلاحی‌مان و نیستی‌مان برملا می‌سازد.»[۱]
- «شکست خوردهٔ واقعی کسی نیست که در امور مهم شکست خورده باشد. تازه چه کسی توانسته‌است در امور مهم موفق باشد؟ - شکست خوردهٔ واقعی کسی است که در چیزهای کوچک توفیق نیابد. کسی که موفق نشود برای خود یک Home[پاورقی ۱] بوجود آورد، نتواند حتی یک دوست داشته باشد، نتواند یک زن را راضی کند، نتواند زندگی خود را مثل دیگران تأمین کند. چنین کسی غمگین‌ترین شکست خورده‌هاست.»[۱]
- «ما روزها را به‌یاد نمی‌آوریم، لحظه‌ها را به‌یاد می‌آوریم.»[۲]
پانویس
[ویرایش]- ↑ در متن اصلی نیز به انگلیسی است
