استبداد

استبداد یک شیوهٔ حکومت خودکامه یا یکه‌سالارانه است، که در آن اعمال قدرت در یک فرد متمرکز می‌شود بی آن که ضمانت‌های قانونی مانعی برای آن ایجاد کند. شکل مدرن آن دیکتاتوری است.

منبع دار

• Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οἷα ἡ πρόθεσίς ἐστιν ἀδικεῖν, παρ᾿ αὐτοῖς οὐδὲ δικαία ἀπολογία ἰσχύει.
  • مستبد همواره برای استبداد خود زمینه‌ای پیدا می‌کند.
    • George Fyler Townsend (1887)
  • هر بهانه‌ای در خدمت یک مستبد خواهد بود.
    • Joseph Jacobs (1894)
  • Aesop The Wolf and the Lamb from Aesop's Fables (c. 620-560 BC).
• قدرت تمایل به فاسد کردن دارد و قدرت مطلق، مطلقاً فاسد می‌کند.
  • لرد اکتون, در نامه‌ای به Bishop Creighton, مورخه April 3, 1887; cited from David Mathew Acton: The Formative Years (London: Eyre & Spottiswoode, 1946) p. 185.

بدون منبع

• «استبداد به مثابه دوزخ است، مغلوب ساختنش کار سهل و ساده‌ای نیست.»
  • توماس پین