مایا آنجلو

توماس ولف در عنوان یکی از رمان‌های بزرگ آمریکا هشدار داده که «نمی‌توانید دوباره به خانه برگردید». من معتقدم که هرگز نمی‌توان خانه را ترک کرد. بر این باورم که فرد سایه‌ها، رؤیاها، ترس‌ها و هیولاهای خانه اش را با خود همه جا می‌برد، حتی زیر پوستش. در پنهانی‌ترین زوایای چشمانش، و شاید حتی لابه لای غضروف‌های گوشش.

مایا آنجلو (به انگلیسی: Maya Angelou) (متولد ۴ آوریل ۱۹۲۸ در سنت لوئیس میزوری - درگذشته ۲۸ می ۲۰۱۴) شاعر و بازیگر آمریکایی بود.

گفتاوردها

نامه‌ای به دخترم

• «به این نتیجه رسیده‌ام که بیشترِ مردم بزرگ نمی‌شوند. ما جای پارک خودمان را پیدا می‌کنیم و به کارت‌های اعتباری مان افتخار می‌کنیم. ازدواج می‌کنیم و جرات می‌کنیم بچه دار شویم و به آن بزرگ شدن می‌گوییم. اما فکر کنم بیشترین کاری که می‌کنیم پیر شدن است. ما تراکم سال‌ها را در بدن‌های مان و روی صورت‌های مان این طرف و آن طرف می‌بریم اما معمولاً خود حقیقی ما، کودک درون مان، هنوز بی گناه است و مثل گیاه مگنولیا خجالتی است.»
• «ممکن است که پیچیده و پخته رفتار کنیم اما معتقدم که وقتی به درون خود می‌رویم و خانه را پیدا می‌کنیم، جایی که به آن تعلق داریم و شاید تنها مکانی که واقعاً به آن متعلقیم بیش از همیشه احساس امنیت می‌کنیم.»
• «توماس ولف در عنوان یکی از رمان‌های بزرگ آمریکا هشدار داده که «نمی‌توانید دوباره به خانه برگردید». من معتقدم که هرگز نمی‌توان خانه را ترک کرد. بر این باورم که فرد سایه‌ها، رؤیاها، ترس‌ها و هیولاهای خانه اش را با خود همه جا می‌برد، حتی زیر پوستش. در پنهانی‌ترین زوایای چشمانش، و شاید حتی لابه لای غضروف‌های گوشش.»

• «من خودم را بخشیدم؛ من تغییری ایجاد خواهم‌کرد. هنگامی که این بخشایش اتفاق‌بیفتد می‌توانید خود را با دانستن این که الماس نتیجه فشار بیش از حد است دلداری دهید، فشار کمتر بلور، و کمتر از آن زغال سنگ پدید می‌آورد. اگر باز هم فشار کمتر شود، نتیجه چیزی جز سنگواره برگ‌ها یا زنگار ساده نخواهد بود. فشار می‌تواند شما را به موجودی ارزشمند بدل کند. موجودی شگفت‌انگیز، به تمامی زیبا و بسیار محکم.»