دیپلماسی
ظاهر
دیپلماسی یا روابط دیپلماتیک به دانش ارتباط میان سیاستمداران و سران کشورهای جهان گفتهمیشود.
گفتاوردها
[ویرایش]- «زبان دیپلماسی، زبانی سطحی و پریشان است که مانند قارچ در اطراف دهان میروید… نه چیزی را روشن میکند و نه معنی میدهد؛ نه چیزی میگیرد و نه چیزی میدهد. مثل گلهای مصنونی، رنگهای خوش است ولی بویی ندار.»
- «پس از پایان زندگیِ دیپلماسی، وقتی در بیروت پشت میز دفترم نشستم و نخستین سیگار را آتش زده، بزرگی امیری را در خود احساس کردم که اولین بار به حکومت رسیده باشد.»
- نزار قبانی داستان من و شعر (۱۹۷۰)؛ سفر
- «دیپلماسی عمومی در برابر دیپلماسی سنتی مطرح شد. در دیپلماسی سنتی دولتها همدیگر را هدف قرار میدادند و این دیپلماسی تا دهههای گذشته ادامه داشت ولی با ورود فناوریهای جدید و فضای مجازی دیپلماسی دیگری به نام دیپلماسی عمومی در کنار دیپلماسی سنتی به وجود آمد؛ در دیپلماسی سنتی بازیگران بسیار محدود بودند و به خاطر این محدودیت نتایجی که به دست میآمد، بسیار محدود بود. در دیپلماسی عمومی که نه انتخاب بلکه ضرورت بود کشورهای غربی بهخصوص آمریکا این نوع دیپلماسی را به خاطر اجتنابناپذیر بودن انتخاب کردند. اوج دیپلماسی عمومی را ما بعد از ۱۱ سپتامبر شاهد هستیم. در دیپلماسی عمومی، حرف اول را فرهنگ میزند و فرهنگها را مخاطب قرار میدهد زیرا اگر به اجزای دیپلماسی عمومی نگاه کنید هر کدام شاخهای از فرهنگ است؛ مانند رسانهها، سینما، هنر، ورزش و… اینها شاخهای از فرهنگ هستند. در دیپلماسی عمومی همه ابزار فرهنگی را به کار میبرید تا مخاطبین خود را گستردهتر کنید تا در اعماق مخاطب مستقیم یا غیرمستقیم نفوذ کنید.»
منابع
[ویرایش]- ↑ «تازهترین گفتگوی رسانهای حمیدرضا آصفی». ایران بالکان. ۱۶ مهر ۱۳۸۹. بازبینیشده در ۳۱-۰۱-۲۰۱۷.