محمد بن زکریای رازی
(تغییرمسیر از زکریای رازی)
محمد بن زکریای رازی دانشمند، فیلسوف، پزشک و کاشف الکل بود.
دارای منبع
[ویرایش]- «پزشک در درمان خویش، خود را به خدای بزرگ می‌سپارد و از او شفا و بهبود؛ چشم دارد. او روی توان و کارش حساب نمی‌کند بلکه در همگی کارهایش به خدا اعتماد می‌ورزد. اگر پزشک وارونهٔ این انجام دهد و به خود و توانش در این پیشه و کاردانی اش بنگرد؛ خداوند بهبود و شفا را از او بازخواهد داشت.»
- رساله لابی بکر محمد بن زکریا الرازی الی بعض تلامیذته
- «کتاب نقص الادیان رازی بی تردید حاوی شدیدترین حملات به ادیان بوده‌است که در تمام ادوار قدیم و در وسطی صورت گرفت. بر اثر حملات شدید رازی به ادیان، خشم جمع بزرگی از علمای اسلامی بر ضد او برانگیخته شد. جمعی او را متطبب خواندند و حق ورود در مباحث فلسفی ندادند، گروهی وی را ملحد (ابوحاتم رازی)، نادان (ناصر خسرو)، جاهل (ناصر خسرو، موسی بن میمون الاسرائیلی، مرزوقی)، مهوس بی‌باک (ناصر خسرو)، غافل (ناصر خسرو) و سخنان او را دعاوی و خرافات بی‌دلیل (ابن حزم)، هوس (ناصر خسرو) و هذیانات (موسی بن میمون) خواندند.»
- تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی تا اواسط قرن پنجم، ذبیح‌الله صفا، جلد اول، برگ ۱۷۵
- «ایمان به شما پاسخ نمی‌دهد بلکه فقط شما را از سؤال پرسیدن بازمی‌دارد. معجزات متنبیان (مدعیان نبوت) نیز چیزی جز خدعه و نیرنگ نیست و غالب آنها هم از مقوله افسانه‌های دینی است که بعد از آنان پدید آمد. مبانی و اصول ادیان با حقایق مخالفت و مغایرت دارند و به همین سبب هم میان آنها اختلاف زیاد دیده می‌شود و علت اعتماد و اعتقاد مردم به ادیان و اطاعت از پیشوایان مذهبی تنها عادت است. ادیان و مذاهب علت اساسی جنگ‌ها و مخالفت با اندیشه‌های فلسفی و تحقیقات علمی هستند. کتاب‌هایی که به نام کتب مقدس آسمانی معروفند کتبی خالی از ارزش و اعتبارند و آثار کسانی مانند افلاطون و اقلیدس و بقراط و ارسطو خدمت مهم‌تر و مفیدتری به بشر کرده‌است.»
- کتاب تاریخ راوندی جلد دهم برگ ۱۳۶
بدون منبع
[ویرایش]- «اگر همه می‌توانستند از استعدادهای خود درست بهره بگیرند، دنیا همان بهشت موعود می‌شد که همه می‌خواهند.»
- «انسانی که هدفش خدمت به خداست ممکن است انسان خوبی باشد اما انسانی که هدفش خدمت به انسان باشد؛ حتماً انسان خوبی است.»
- «طول کشیدن معالجه را دو سبب خواهد بود: نادانی پزشک یا نافرمانی بیمار.»
- «آزردن موجودی زنده روا نیست مگر آنکه با آن رنجی شدیدتر را از او دور کرده باشیم و چون به حکم عقل و عدل آزار رساندن به دیگری روا نیست؛ پس آزردن خویشتن را نیز نباید روا داند.»
- «ما اگرچه در مقام مقایسه با سقراط، شایستگی عنوان فیلسوف بودن را نداریم ولی نسبت به کسانی که از فلسفه بی بهره مانده‌اند شایسته است که فیلسوف شناخته شویم.»
دربارهٔ رازی
[ویرایش]- «تفقد و مهربانی به همه‌کس، به ویژه فقراء و بیماران داشته، از حالشان جویا، و به عیادتشان می‌رفت و مقرری‌های کلانی برای آنها گذاشته بود.»
- ابن ندیم در کتاب الفهرست
پیوند به بیرون
[ویرایش]
 این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. |