بولیوی

بولیوی با نام رسمی دولت چندملیتی بولیوی کشوری خشکی‌فراگرفته در غرب میانهٔ آمریکای جنوبی است.

گفتاوردها

• «بولیوی که به کوه‌های آند تکیه زده و پنجره‌ای رو به دریا ندارد، مانند کشورهای اکوادور یا پرو، یا در مقیاس کمتری مانند کلمبیا، فاقد آن تضاد آشکاری است که در آن کشورها میان سکنهٔ ساحل دریا و مردم کوه‌نشین وجود دارد.»
  • مارسل نیدرگانگ، در اثرش چاپ ۱۹۶۲
• «بولیوی بر خلاف کشورهای مکزیک و آرژانتین از صحنه‌های پیوسته و مسخرهٔ خوش‌رقصی ژنرال‌ها رنج نبرده بلکه همیشه از جهل مطلق در رنج بوده و هنوز هم هست. این بی‌توجهی شگفت‌آورِ اروپا و جهان غرب نسبت به یکی از جالبترین کشورهای آمریکای جنوبی به سال ۱۸۶۸ برمی‌گردد. در آن سال، نمایندهٔ ملکه ویکتوریا در شهر لاپاز به مهمانی سیاسی رئیس‌جمهور وقت، ماریانو ملگارخو دعوت شد ولی او رد کرد. رئیس‌جمهور که سخت خشمگین شده بود، دستور داد او وارونه سوار خر کردند، و جناب سفیر کبیرِ علیاحضرت ملکهٔ انگلستان مجبور شد با این وضع مضحک و موهن سه بار به دور میدان بزرگ و معروف شهر لاپاز بگردد. وقتی در لندن از این ماجرا آگاه شدند، علیاحضرت ملکه ویکتوریا خواست مجرم را کیفر دهد، لیکن وقتی به نقشه‌های جغرافیایی روی آورد، روشن شد که لاپاز در فاصله‌ای بسیار دورتر از تیررس توپ‌های ناوگان جنگی انگلستان واقع شده است. ناچار ملکه مدادی برداشت، بولیوی را روی نقشه سیاه نمود و گفت «بولیوی دیگر وجود خارجی ندارد». این قصه هنوز نمایندگان سیاسی مقیم لاپاز را سرگرم می‌کند.»
  • مارسل نیدرگانگ، در اثرش چاپ ۱۹۶۲

درباره

• «پرچم: پرچم بولیوی مرکب از سه رنگ قرمز، طلایی و سبز است که رنگ قرمز در آن هم به نشانهٔ شجاعت نیروهای نظامی و هم به معنای منابع حیوانی کشور شمرده شده است. رنگ طلایی نشانهٔ منابع غنی معدنی (من جمله قلع و نقره) و رنگ سبز به نشانهٔ منابع کشاورزی می‌باشد. علامت مخصوص این کشور در وسط پرچم و بر زمینهٔ طلایی نقش می‌گردد که شامل یک لاما یا شتر خاص نواحی کوهستانی آند، یک درخت و یک سنبلهٔ گندم و یک خانه می‌باشد و همگی منابع ثروت کشور بولیوی را در ذهن تداعی می‌کنند.»
  • رسول خیراندیش در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م