نستعلیق

نستعلیق (برساخته از نسخ و تعلیق) از شیوه‌های اصلی خوش‌نویسی در خطِّ فارسی است که به‌طور سنتی، سبکِ غالبِ خوش‌نویسی ایرانی است.

درباره

• «نسخ، زاویه‌دار است؛ یعنی تیز و قاطع، در حالی که نستعلیق انحنایی است؛ یعنی نرم و گردان. هر یک از آن دو تاریخ قوم خود را بازگو می‌کنند.»
• «نستعلیق حالت زنده دارد؛ یعنی پیچ و خم‌های آن نشأت گرفته از اجزای بدن آدمی است. در آن باریک شویم. انحناها و خم‌های حروف آن، که پر از غنج و نازند، یادآور چشم و ابرو و کسمه و طرّه و دهان و لب و لالهٔ گوش می‌گردند. خوشنویسان گذشته، به نحو آگاه یا نیمه‌آگاه به آن واقف بوده‌اند و به آن اشاره کرده‌اند. پیامی که از خط فارسی شنیده می‌شود، حاکی از نرمی و اعتدال است، و ارتباط رازگونهٔ آن با اجزای بدن انسان، آن را با سرنوشت آدمی پیوند می‌دهد.»
  • محمدعلی اسلامی ندوشن ۲۳ آوریل ۲۰۱۳/ ۳ اردیبهشت ۱۳۹۲
• «خط نستعلیق، تنها خط نیست بلکه نوعی نقش هم در خود دارد و با قوس و انحناء و پیچش‌هایی که در آن است یاد اعضای بدن انسان، چون چشم، گوش، ابرو و دهان و زلف را در ذهن بیدار می‌کند و بدین گونه حالت زنده‌ای از خود به جلوه می‌آورد.»
  • محمدعلی اسلامی ندوشن ۱۹ فوریه ۲۰۱۴/ ۳۰ بهمن ۱۳۹۲