امانتداری
(تغییرمسیر از امانت داری)
این نوشتار یا بخش نیازمند ویکی‌سازی است.
لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه آن را ویکی‌سازی کنید و در پایان این الگو را بردارید.
قرآن
[ویرایش]- همانا خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانتها را به اهل آن بدهید.
- نساء، آیه ۵۸.
- مؤمنان کسانی هستند که امانتها و پیمان خویش را رعایت می‌کنند.
- مومنون ۸
حدیث
[ویرایش]- «خداوند هیچ پیامبری را بر نیانگیخته، جز به راستگویی و ادای امانت به نیکوکار و بدکار»
- جعفر بن محمد امام ششم شیعیان
- «خداوند اجازه ترک سه چیز را به هیچ کس نداده: یکی رد امانت (به صاحبش) می‌باشد چه نیکوکار باشد چه بدکار... .»
- محمد بن علی امام پنجم شیعیان،اصول کافی، ج ۲، ص ۸۵.
- «ای علی! امانت را به نیکوکار و بد کار پس بده، کم باشد یا زیاد، حتّی نخ و سوزن.»
- حضرت محمد بن عبدالله،
- خطاب به علی بن ابیطالب سه بار تکرار فرمودند،بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۲۷۵.
- «امانتها را رد کنید، گرچه به قاتلان پیامبران باشد.»
- حضرت محمد بن عبدالله،یکی ازوصیت‌های ایشان،
- «بر شما باید به ادای امانت، به خدا سوگند اگر قاتل پدرم حسین بن علی ـ علیه السلام ـ شمشیری را که با آن پدرم را به قتل رسانده، نزد من امانت گذارد به او بر می‌گردانم.»
- علی بن حسین امام چهارم شیعیان،بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۱۴
- «سر اسلام، امانتداری است.»
- علی بن ابیطالب،شرح غررالحکم، ج ۴، ص ۴۷.
- «وقتی خدا بنده‌ای را دوست بدارد، امانتداری را محبوب او می‌گرداند.»
- علی بن ابیطالب،شرح غررالحکم، ج ۳، ص ۱۴۰.
- «امت من همیشه در خیر و سلامت است تا زمانی که به یکدیگر خیانت نورزند و ادای امانت کنند.»
- حضرت محمد بن عبدالله،بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۷۲.