گهواره گربه
گهوارهٔ گربه (منتشر شده در ۱۹۶۳ میلادی)، رمانی از نویسنده نامدار آمریکایی کورت وانگات است.
گفتاوردها
[ویرایش]- «اولین جمله اسفار باکونون چنین است: "همه چیزهای راستی که می‌خواهم به شما بگویم دروغ‌هایی بی‌شرمانه‌اند."» صفحهٔ ۲۵
- «اگر باکونون بود می‌گفت: "قرار شد قضا چنین باشد."» صفحهٔ ۴۴
- «دافل در معنای باکونونیستی، تقدیر هزاران هزار انسان است که اسنوپا رقم می‌زند. اسنوپا بچه‌ای است که توی مه مانده.» صفحهٔ ۲۵۷
- «باکونون به ما می‌گوید: "تقدیر هیچ‌وقت نمایش خوبی ننوشته."» صفحهٔ ۳۰۷
- «سفر چهاردهم: با وجود تجربه چند میلیون سال گذشته، انسان اندیشمند چه امیدی می‌تواند به آینده نوع بشر بر روی زمین داشته باشد؟ هیچ.» صفحهٔ ۳۱۴
- «باکونون می‌نویسد: "تاریخ! بخوان و اشک بریز."» صفحهٔ ۳۲۱
- «آخرین جمله اسفار باکونون: "اگر جوان‌تر بودم، تاریخ حماقت بشر را می‌نوشتم و به قله کوه مک‌کیب می‌رفتم و با تاریخم به جای بالش، به پشت دراز می‌کشیدم؛ و از روی زمین کمی سم آبی مایل به سفید، که از انسان مجسمه می‌سازد، برمی‌داشتم و از خودم مجسمه‌ای می‌ساختم، خوابیده به پشت، با لبخندی مخوف بر لب و انگشت بر بینی رو به آنی که تو می‌شناسی‌اش."» صفحهٔ ۳۶۳
نسخهٔ بکار رفته
[ویرایش]- وانگات، کورت. گهواره گربه. ترجمهٔ مهتاب کلانتری، معصومه وفایی. تهران: نشر ثالث، ۱۳۸۳. شابک ۹۶۴-۳۸۰-۰۳۸-۵.
