میرحسین حسینی هروی
ظاهر
میرحسین حسینی هروی (۱۲۴۵، غور - ۱۹ دسامبر ۱۳۱۸، هرات) شاعر فارسی، صوفی و مؤلف خراسانی بود. [۱]
گفتاوردها
[ویرایش]ای سایه، تو مرد صحبت نور نهای | رو ماتم خود گیر کزین سور نهای | |
اندیشهٔ وصل آفتابت رسد | میساز بدین قدر کزو دور نهای[۱] |
ای پرده نشین این گذرگاه | بی عشق به سر نمیرسد راه | |
اول قدمی که عشق دارد | ابری است که جمله کفر بارد | |
منصور نه مرد سرسری بود | از تهمت کافری بری بود | |
چون نکتهٔ اصل گفت با فرع | ببرید سرش سیاست شرع | |
در عشق نه شک و نه یقین است | نه چون و چرا نه کفر و دین است | |
آنان که ز جام عشق مستند | حق را ز برای حق پرستند | |
دل حق طلبید و نفس باطل | این عربدهایست سخت مشکل | |
چون در نظر تو ما و من نیست | او باشد و او دگر سخن نیست | |
میبین و مپرس تا بدانی | میدان و مگوی تا نمانی | |
سر بر قدم و قدم به سر نه | وانگه قدم از قدم به در نه | |
بی نام و نشان شو و نشان کن | بی کام و بیان شو و بیان کن | |
تو جام جهان نمای خویشی | از هرچه قیاس تست بیشی[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ هدایت، رضاقلیخان. «حسینی هروی نَوَّرَ اللهُّ مَرقَدَهُ». نصرتالله فروهر. در ریاض العارفین. به کوشش سید رضی واحدی و سهراب زارع. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۹م. ص ۷۵. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۲۳۳-۸.