مری ولستون‌کرافت
مری وُلستون‌کرافت (به انگلیسی: Mary Wollstonecraft) (زادهٔ ۲۷ آوریل ۱۷۵۹ در ناحیه «اسپیتال فیلد» در حومهٔ لندن - درگذشتهٔ ۱۰ سپتامبر ۱۷۹۷). ادیب و نویسنده انگلیسی است.
گفتاوردها[ویرایش]
- «شما را در مقام یک قانون‌گذار مورد خطاب قرار می‌دهم، تصور کنید، در شرایطی که مردان از آزادی بهره‌منداند و اجازه دارند راجع به خوشبختی خود تصمیم بگیرند، این رضایت ظلمی در حق زنان مطیع نیست، حتی اگر قویاً باور داشته باشید باید طوری رفتار کنید که به بهترین نحو خوشحالی آن‌ها را برانگیزید؟ اگر زنان در موهبت تعقل با مردان شریکند، چه کسی حق قضاوت را در انحصار مردان قرار داده است؟»
- انقیاد زنان[۱]
- «اجازه دهید هیچ اجبار از پیش تعیین شده‌ای در جامعه نباشد و قانون جاذبهٔ عمومی حاکم شود، آنگاه جنس‌ها در جای مناسب خود قرار خواهند گرفت. در این شرایط هرچه قوانین منصفانه‌تر بیشتری در قبال شهروندانتان اعمال کنید، ازدواج مقدس‌تر می‌شود: مردان جوانتان همسرانشان را از سر محبت انتخاب می‌کنند و دوشیزگانتان اجازه می‌دهند تا عشقْ پوچی و بطالت را ریشه‌کن کند.»
- انقیاد زنان[۱]
- «جنسیت همیشه قدرت را در دست داشته است...»
- انقیاد زنان[۱]
- «اکثریت همیشه اسیر اقلیتند؛ و هیولاهایی که درک محدودی از برتری انسانی داشته‌اند، به هزاران نفر از هم‌نوعانشان ستم کرده‌اند. چرا مردانی که از برترین موهبت‌ها برخوردارند تسلیم چنین خفتی شده‌اند؟ زیرا این مسئله به‌طور عمومی پذیرفته شده است که پادشاهان در توانایی و فضیلت بالاتر از مردان معمولی‌اند – ولی آیا آن‌ها با درجه‌ای از تکریم که اهانتی به عقل است رفتار نکرده و نمی‌کنند؟»
- انقیاد زنان[۱]
- «اینکه تا امروز نیرویی ظالم بر جهان حکمرانی می‌کرده است و اینکه علم سیاست در کودکی خود به سر می‌برد از امتناع فلاسفه برای ارائهٔ مفیدترین معرفت‌ها به کسی که تشخیص را محدود می‌کند، آشکار می‌شود.»
- انقیاد زنان[۱]
- «این حقیقت که محترم‌ترین زنان، مظلوم‌ترین آنان هستند بسیار ناراحت‌کننده است و در عین حال تأثیر مبارکی از تمدن به شمار می‌آید!»
- انقیاد زنان[۱]
- «به‌نظر من نویسندگانی که انسان را مجبور به گشتن در پی انسان، مستقل از موقعیت اجتماعیش یا تزئینات احساسات ظاهریش می‌کنند، عملاً نویسندگان مفیدی هستند.»
- انقیاد زنان[۱]
- «اگر مردان سخاوتمندانه زنجیرهای ما را پاره کنند، و به‌جای این تمکین برده‌وار از دوستی‌ای عقلانی خشنود شوند، آنگاه ما را دخترانی مراقب‌تر، خواهرانی مهربان‌تر، همسرانی وفادارتر، مادرانی عاقل‌تر و در یک کلام شهروندانی بهتر خواهند یافت. بعد، ما باید با محبتی واقعی به آن‌ها عشق بورزیم، زیرا باید بیاموزیم که به خودمان احترام بگذاریم. در این صورت است که آرامشِ ذهنیِ مردی شایسته با پوچی بی‌اساس همسرش خدشه‌دار نمی‌شود؛ و بچه‌ها به آغوشی غریبه فرستاده نمی‌شوند و برای همیشه در آغوش مادرانشان آرام می‌گیرند.»
- انقیاد زنان[۱]
- «زنی که خودش نان خود را درمی‌آورد بسیار محترم‌تر از زیباترینِ زنان است!»
- انقیاد زنان[۱]
