بدیع‌الزمان همدانی
احمد بن حسین همدانی شهرت‌یافته و لقب‌گرفته به بَدیعُ الزَّمان همدانی (۹ مه ۹۶۹، همدان - ۲۸ فوریه ۱۰۰۸، هرات) کاتب عربی برجستهٔ ایرانی در نیمهٔ دوم سدهٔ چهارم هجری بود که به‌ویژه از برای مقامات شناخته می‌شود و شعر عربی نیز می‌سُرود. او را بنیان‌گذار مقامه‌نویسی در ادبیات عربی می‌دانند؛از چهارصد مقامهٔ او، جز ۵۲ به‌جا نمانده است.
گفتاوردها
[ویرایش]- «انسان در احسان کردن بمانند درختان است در بار دادن، پس باید بمانندِ آن، فقط سالی یک بار داد و احسان کرد.»
- به گدایی که بسیار پیش او می‌آمد. برگرفته از «خاص الخاص» باب اول، نوشته ابومنصور عبدالملک ثعالبی، ص ۸، چاپ مصر، بازگذاری شده در ویکی نبشتهٔ عربی
