آبی

از ویکی‌گفتاورد

آبی از رنگ‌های اصلی است که با نور مرئی با طول موج بین ۴۴۰ تا ۴۹۰ نانومتر متناظر است.

گفتاوردها[ویرایش]

  • نشانه‌شناسی: «آبی یکی از ژرفترین رنگ‌هاست. نگاه بدون اینکه به مانعی برخورد کند، در آن فرومی‌رود و تا بی‌نهایت پیش می‌رود؛ گویی در مقابل حریم جادوانهٔ رنگ باشد. آبی، غیرمادی‌ترین رنگ‌هاست. طبیعت، آبی را مگر برای نشان دادن شفافیت عرضه نمی‌کدن. آبی در طبیعت همچون خلأیی انباشته است. خلأ هوا، خلأ آب، خلأ بلور یا الماس؛ و خلأ صریح، خالص و سرد است. آبی سردترین رنگ‌هاست و در ارزش مطلق خود پس از خلأ کلی سفید مات، خالص‌ترین رنگ‌هاست. مجموعهٔ عملکرد نمادینش به کیفیاتِ اساسی‌اش بستگی دراد.»
  • «وقتی رنگِ آبی برای شیئی به کار می‌رود، شکلِ آن را سبک می‌کند، آن را باز و از آن گره‌گشایی می‌کند.[...] آبی به خودی خود غیرمادی است و هرآنچه به آن بستگی دارد، غیرمادی می‌کدن.»
  • «آبی راه به بی‌نهایت است، جایی است که واقعیت به تخیل تغییر شکل می‌دهد.»
  • «آبی، قلمرو یا بیش از آن، دیار عدم واقعیت - یا فراواقعیت - است در سکون، تضادها و تناوب‌ها را در خود حل می‌کند، به مثابهٔ تناوبِ روز و شب که به زندگی بشری ضرباهنگ می‌دهد.»
  • «آبی بی‌باک است و بی‌تفاوت است و در هیچ‌جا، مگر در خودش، متعلق به این جهان نیست؛ آبی، مفهوم ابدیت آرام ومتفرعن را القا می‌کند، که اَبَرانسانی یا غیرانسانی است.»

منابع[ویرایش]

  1. شوالیه، ژان. «آبی (Bleu/Blue)». در Dictionnaire des symboles [فرهنگ نمادها]. ج. یکم. ترجمهٔ سودابه فضایلی. تهران: انتشارات جیحون، ۱۳۸۴. ص ۴۲. شابک ‎۹۶۴۶۵۳۴۱۴۷.