عبدالجواد ادیب نیشابوری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز added Category:دینیاران ایرانی using HotCat |
|||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
{{ویکیپدیا}} |
{{ویکیپدیا}} |
||
{{الگو:ویکینبشته}} |
{{الگو:ویکینبشته}} |
||
{{پانویس}} |
|||
{{ترتیبپیشفرض:ادیب نیشابوری، عبدالجواد}} |
|||
[[رده:شاعران ایرانی]] |
[[رده:شاعران ایرانی]] |
||
[[رده:شاعران اهل نیشابور]] |
[[رده:شاعران اهل نیشابور]] |
||
[[رده:اهالی نیشابور]] |
[[رده:اهالی نیشابور]] |
||
[[رده:اهالی ایران |
[[رده:اهالی ایران]] |
||
[[رده:دینیاران ایرانی|ا]] |
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۱۸
عبدالجواد ادیب نیشابوری، فرزند ملا عباس، (تولد۱۲۸۱ هجری قمری/۱۲۴۳ هجری خورشیدی، نیشابور-مرگ سال ۱۳۴۴ هجری قمری/۱۳۰۵ هجری خورشیدی، مشهد) از شاعران ایرانی دوره مشروطیت.
گفتاورد
- «احترام پیامبران و ائمه اطهار به خاطر علم آن هاست. ترک علم-در روزهای تعطیل- چه معنی دارد؟ رسول خدا گفته که ز گهواره تا گور دانش بجوی. نفرموده غیر از بعضی روزها»
نمونه اشعار
همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما | کوه ما سینه ما ناخن ما: تیشه ما | |
شور شیرین ز بس آراست ره جلوه گری | همچو فرهاد تراود ز رگ و ریشه ما | |
بهر یک جرعهٔ می منت ساقی نکشیم | اشک ماباده ما دیده ما: شیشه ما | |
عشق شیری است قویپنجه و میگوید فاش | هرکه از جان گذرد بگذرد از بیشه ما |
دربارهٔ او
- «ادیب نیشابوری درخشش پایانی از آتشدان فرهنگ نیشابور باستان بود که با خاموشی وی چراغ دانش و فرهنگ نیشابور خاموشی پذیرفت.»
- «این شاعر مشروطه در قالبهای سنتی و با زبان قدمایی شعر میسرودهاست و بر خلاف شعرایی چون سید اشرف الدین گیلانی، عارف قزوینی و عشقی به شدت از به کار بردن زبان عوام در اشعار خود دوری میکند و به همین دلیل است که باید «ادیب نیشابوری» را از شاعران حاشیه مشروطیت دانست.»
- رضا افضلی، مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
- «این شاعر مشروطه در مبارزه با نادانی و ریا کاری سر از پا نمیشناخت اما برغم حوادث متعددی که از آغاز زندگی تا پایان عمرش بوقوع پیوستهاست، چندان سخنی از زندگی و حوادث پیرامونش در اشعار خود به میان نیاوردهاست.»
- رضا افضلی، مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
- «ادیب نیشابوری بر خلاف شاعران همزمان خود، بیرون از سنتهای قدیمی سبک خراسان سخن نمیگوید و در شعر، راه پیشینیان را میپیماید.»
- رضا افضلی، مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
- «او اطلاعات فراوانی از دانشهای گوناگون اسلامی و علوم قدیم داشتهاست و اشرافش به واژههای فارسی و عربی، شعر او را از اشارات و تلمحیات مختلف سرشار کرده و این منطقی بودن و آگاهانه سرودنها سبب شدهاست تا در شعر او شور، حال و عواطف شاعرانه کمتر مورد توجه قرار گیرد.»
- رضا افضلی، مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
منابع
- ادبیات معاصر (۱۵–۱۴)
- از صبا تا نیما (۲۰–۱۹ /۲)،
- تاریخ برگزیدگان (۳۳۳)،
- دائرةالمعارف فارسی (۷۸ /۱)،
- دویست سخنور (۱۶–۱۵)،
- زندگینامهٔ رجال ومشاهیر (۱۰۷ /۱)،
- سخنوران نامی (۱۵–۱۰ /۱)،
- سخنوران نامی معاصر (۲۱۹ /۱)،
- سرآمدان فرهنگ (۱۵۷–۱۵۶ /۱)،
- گنجینهٔ دانشمندان (۹۸–۹۷ /۷)،
- لغتنامه (ذیل/ ادیب نیشابوری)،
- یادداشتهای قزوینی (۱۵۰ /۸).
- ↑ دیوان اشعار ادیب نیشابوری: به همراه پژوهشی در زندگی احوال آثار و معاصران او