هرتا مولر

هرتا مولر (زاده ۱۷ اوت ۱۹۵۳) نویسنده، شاعر و مقاله‌نویس رومانیایی‌تبار آلمانی است که سال ۲۰۰۹ برنده جایزه نوبل ادبیات شد.

دارای منبع

• قرار ملاقات (۱۹۹۷)
• «این مطلب: که چرا عشق همانند گربه ای پنجه کشان بیرون آمده و به مرور زمان کم‌کم همانند یک موش نیم خورده از بین می‌رود، یک راز واقعی است.»
• صفحه
• «برای پیاده‌روی بیرون می‌روی و دنیا آغوشش را برویت باز می‌کند؛ و قبل از آنکه حتی پاهایت را به شکل مناسبی دراز کنی، بسته می‌شود. اینجا و آنجا فقط ترق وتروق فانوس است؛ و نام آن را زندگی کردن می‌گذارند. به اندازه زحمت کفش پوشیدن هم ارزش ندارد .»
• صفحهٔ ۸۰
• فرشته گرسنه(۲۰۱۲)
• «به سادگی می‌خواستم به جایی بروم که ندانند چه کسی هستم.»
• صفحهٔ ۲
• «چنان عمیقاً و برای مدت طولانی خودم رامقید به سکوت کرده بودم که هرگز نمی‌توانم از کلمات استفاده کنم. وقتی صحبت می‌کنم، خودم را بنوعی دیگر مقید می‌کنم.»
  • صفحهٔ ۳
• «کلمات از بیرون آمده و مرا در برمی گرفتند، من دزد خودم بودم.»
  • صفحهٔ ۴
• «دنیا سالن مد نیست.»
  • صفحهٔ ۵
• «افراد زیادی فکر می‌کنند بستن چمدان چیزی مانند آواز خواندن یا نماز است که با تمرین یادمی‌گیرید.»
  • صفحهٔ ۶
• «نمی‌دانم نمی‌توانم بخوابم بخاطر اینکه تلاش می‌کنم اشیا را بیاد بیاورم، یا تلاش می‌کنم آنها را بیاد بیاورم بخاطر اینکه نمی‌توانم بخوابم.»
• صفحهٔ ۲۶
• «می‌توانید به همه چیز فکر کنید. اما مطمئناً نمی‌توانید همه آنها را درک کنید.»
• صفحهٔ ۶۱
• «قانون ناگفته‌ای است که شما هرگز نباید شروع به گریه کنید حتی اگر دلایل زیادی برای اینکار داشته باشید.»
• صفحهٔ ۶۸
• «گرسنگی تقریباً تمام استعداد هنری را بر باد می‌دهد .»
• صفحهٔ ۷۴
• دنیا، دنیا، خواهر دنیا

می دانی، کی ازت خسته می‌شوم

وقتی نانم خشک است

وقتی دستم لیوان را فراموش می‌کند

وقتی تابوت مرا در خود بسته‌بندی می‌کند

شاید، آن زمان است که ازت خسته می‌شوم

وقتی ازت خسته می‌شوم

زندگی مأیوس کننده شده

و مرده‌ای است که دور انداخته می‌شود

• صفحهٔ ۹۲
• «انسانهای نیم رنج کشیده واقعاً نه مذکر هستند، نه مؤنث، بلکه بدون جنس هستند، مثل اشیا .»
  • صفحهٔ ۱۴۹
• «خستگی صبر ترس است. ترس نمی‌خواهد مبالغه کند .»
  • صفحهٔ ۱۹۸
• «داخل کمپ شکل ما مفرد است .»
  • صفحهٔ ۲۵۱
• «غریبه بودن سخت است، اما زمانی که تا این حد به طور غیرممکنی نزدیک هستید، غریبه بودن غیرقابل تحمل است.»
  • صفحهٔ ۲۶۱