چزاره پاوزه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Peimanbest (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Peimanbest (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== دارای منبع == |
== دارای منبع == |
||
* «آدمی به خاطر [[عشق]] زنی [[خودکشی]] نمی‌کند. ما خودکشی می‌کنیم، چون عشق، هر عشقی که باشد، ما را با برهنگی‌مان، پستی‌مان، حالت بی‌سلاحی‌مان و نیستی‌مان برملا می‌سازد.» |
* «آدمی به خاطر [[عشق]] زنی [[خودکشی]] نمی‌کند. ما خودکشی می‌کنیم، چون عشق، هر عشقی که باشد، ما را با برهنگی‌مان، پستی‌مان، حالت بی‌سلاحی‌مان و نیستی‌مان برملا می‌سازد.»<ref name="sokhan">ژان پاتریک موری. چزاره پاوزه، مرد منزوی. خسرو سمیعی. مجله سخن. دوره هجدهم. شماره هشتم و نهم. دی و بهمن ۱۳۴۷. صفحه ۸۵۷ </ref><br /> |
||
* «شکست خورده‌ی واقعی کسی نیست که در امور مهم شکست خورده باشد. تازه چه کسی توانسته است در امور مهم موفق باشد؟ - شکست خورده‌ی واقعی کسی است که در چیزهای کوچک توفیق نیابد. کسی که موفق نشود برای خود یک Home بوجود آورد، نتواند حتی یک دوست داشته باشد، نتواند یک زن را راضی کند، نتواند زندگی خود را مثل دیگران تامین کند. چنین کسی غمگین‌ترین شکست خورده‌هاست.» <ref name="sokhan" /> |
|||
<references /> |
|||
== پیوند به بیرون == |
== پیوند به بیرون == |
||
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۵۶
چزاره پاوزه (۱۹۵۰-۱۹۰۸)، نویسنده، شاعر و مترجم ایتالیایی است.
پس از اینکه حکومت فاشیست ایتالیا، او را به کالابر تبعید کرد (۱۹۳۶-۱۹۳۵) اولین مجموعه‌ی اشعارش را انتشار داد و با رمان کوتاهی به نام "سرزمین‌های تو" در ردیف نویسندگان نئورئالیست قرار گرفت.
وی با اینکه در عالم ادب نویسنده‌ی موفقی بود (در سال ۱۹۴۷ جایزه سالنتو و در سال ۱۹۵۰ جایزه استرگا را برده بود) زندگی ناموفق و اندوه‌زده‌ای داشت و در سال ۱۹۵۰ در یکی از هتل‌های شهر تورین خودکشی کرد. بیشتر آثار او و از جمله یادداشت‌هایش با عنوان "پیشه‌ی زیستن" پس از مرگش چاپ شد. [۱]
دارای منبع
- «آدمی به خاطر عشق زنی خودکشی نمی‌کند. ما خودکشی می‌کنیم، چون عشق، هر عشقی که باشد، ما را با برهنگی‌مان، پستی‌مان، حالت بی‌سلاحی‌مان و نیستی‌مان برملا می‌سازد.»[۲]
- «شکست خورده‌ی واقعی کسی نیست که در امور مهم شکست خورده باشد. تازه چه کسی توانسته است در امور مهم موفق باشد؟ - شکست خورده‌ی واقعی کسی است که در چیزهای کوچک توفیق نیابد. کسی که موفق نشود برای خود یک Home بوجود آورد، نتواند حتی یک دوست داشته باشد، نتواند یک زن را راضی کند، نتواند زندگی خود را مثل دیگران تامین کند. چنین کسی غمگین‌ترین شکست خورده‌هاست.» [۲]
