حافظ: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←دارای منبع: افزودن مطلب برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Hafzie6.JPG|بندانگشتی]] |
[[پرونده:Hafzie6.JPG|بندانگشتی]] |
||
'''[[W:حافظ|حافظ]]''' ( |
'''[[W:حافظ|حافظ]]''' (۷۰۶–۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان است. |
||
== دارای منبع == |
== دارای منبع == |
||
* «عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید// ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی» |
* «عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید// ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی» |
||
* «از صدای سخن [[عشق]] ندیدم خوشتر// [[یادبود|یادگاری]] که در این گنبد دوار بماند» |
|||
* «از آن به دیر مغانم عزیز میدارند// که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست» |
|||
* «از صدای سخن [[عشق]] ندیدم خوشتر// [[یادبود|یادگاری]] که در این گنبـد دوار بماند» |
|||
* «از آن به دیر مغانم عزیز میدارند// که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست» |
|||
* «بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود// خودفروشان را بهکوی [[شراب|میفروشان]] راه نیست» |
* «بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود// خودفروشان را بهکوی [[شراب|میفروشان]] راه نیست» |
||
* «بشوی اوراق اگر همدرس مایی// که [[دانش|علم]] [[عشق]] در دفتر نباشد» |
|||
* «به بانگ مطرب و ساقی اگر ننوشی [[شراب|می]]// علاج کی کنمت "آخرالدواء الکی"» |
|||
* «بشوی اوراق اگر هـمدرس مایی// که [[دانش|علم]] [[عشق]] در دفتر نباشد» |
|||
* «به بانگ مطرب و ساقی اگر ننوشی [[شراب|می]]// علاج کی کنمت "آخرالدواء الکی"» |
|||
* «به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر// به بند و دام نگیرند مرغ [[دانا]] را» |
* «به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر// به بند و دام نگیرند مرغ [[دانا]] را» |
||
* «به کوی [[عشق]] منه بیدلیل راه، قدم// که من بهخویش نمودم صد اهتمام نشد» |
|||
* «به [[شراب|میپرستی]] از آن نقش خود بر آب زدم// که تا خراب کنم نقش خودپرستیدن» |
|||
* «به کوی [[عشق]] منه بیدلیل راه، قدم// که من بهخویش نمودم صد اهتمام نشد» |
|||
* «بیا که رونق این کارخانه کم نشود// به[[زاهد|زهد]] همچو تویی یا بهعیش همچو منی» |
|||
* «تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست // راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش» |
|||
* «به [[شراب|میپرستی]] از آن نقش خود بر آب زدم// که تا خراب کنم نقش خودپرستیدن» |
|||
* «بیا که رونق این کارخانه کم نشود// به[[زاهد|زهد]] همچو تویی یا بهعیش همچو منی» |
|||
* «تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست // راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش » |
|||
* «بی پیر مرو تو در خرابات// هرچند سکندر زمانی» |
* «بی پیر مرو تو در خرابات// هرچند سکندر زمانی» |
||
* «بیخار [[گل]] نباشد و بینیش، نوش هم// تدبیر چیست؟ وضع جهان اینچنین فتاد» |
* «بیخار [[گل]] نباشد و بینیش، نوش هم// تدبیر چیست؟ وضع جهان اینچنین فتاد» |
||
* «پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت// آفرین بر نظر پاک خطاپوشش باد» |
|||
* «پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت// آفرین بر نظر پاک خطاپوشش باد» |
|||
* «پیوند عمر بسته بهموئی است هوش دار// غمخوار خویش باش غم روزگار چیست؟» |
* «پیوند عمر بسته بهموئی است هوش دار// غمخوار خویش باش غم روزگار چیست؟» |
||
* «حجاب راه تویی حافظ، از میان برخیز// خوشا کسی که در این راه بیحجاب رود» |
* «حجاب راه تویی حافظ، از میان برخیز// خوشا کسی که در این راه بیحجاب رود» |
||
* «حافظ! از باد خزان در چمن دهر مرنج// فکر معقول بفرما، [[گل]] بیخار کجاست؟» |
* «حافظ! از باد خزان در چمن دهر مرنج// فکر معقول بفرما، [[گل]] بیخار کجاست؟» |
||
* «حسنت بهاتفاق ملاحت جهان گرفت// آری بهاتفاق، جهان میتوان گرفت» |
* «حسنت بهاتفاق ملاحت جهان گرفت// آری بهاتفاق، جهان میتوان گرفت» |
||
* «چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است // چو بر صحیفه اصلی رقم نخواهد ماند» |
|||
* « چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است // چو بر صحیفه اصلی رقم نخواهد ماند » |
|||
* «در این زمانه [[دوستی|رفیقی]] که خالی از خلل است// صراحی [[شراب|می]] ناب و سفینه [[شعر|غزل]] است» |
* «در این زمانه [[دوستی|رفیقی]] که خالی از خلل است// صراحی [[شراب|می]] ناب و سفینه [[شعر|غزل]] است» |
||
* «در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم// سرزنشها گر کند خار مغیلان غممخور» |
|||
* «در کوی ما شکستهدلی میخرند و بس// بازار خودفروشی از آنسوی دیگر است» |
|||
* «در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم// سرزنشها گر کند خار مغیلان غممخور» |
|||
* «در کوی ما شکستهدلی میخرند و بس// بازار خودفروشی از آنسوی دیگر است» |
|||
* «دریغ و درد که تا این زمان ندانستم// که کیمیای سعادت [[دوستی|رفیق]] بود، رفیق» |
* «دریغ و درد که تا این زمان ندانستم// که کیمیای سعادت [[دوستی|رفیق]] بود، رفیق» |
||
* «دوش دیدم که ملایک در [[شراب|میخانه]] زدند// گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند» |
* «دوش دیدم که ملایک در [[شراب|میخانه]] زدند// گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند» |
||
* «زین سرزنش که کرد تو را [[دوستی|دوست]] حافظا// بیش از گلیم خویش مگر پا کشیدهای؟» |
* «زین سرزنش که کرد تو را [[دوستی|دوست]] حافظا// بیش از گلیم خویش مگر پا کشیدهای؟» |
||
* «سالها دل طلب [[جام جم]] از ما میکرد// آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد» |
|||
* «سخن بهنزد سخندان ادا مکن حافظ// که تحفه، کس دُر و گوهر به [[دریا|بحر]] و کان نبرد» |
|||
* «سالها دل طلب [[جام جم]] از ما میکرد// آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد» |
|||
* «سر و چشمی چنین زیبا، توگویی چشم ازو بردوز// برو کاین وعظ بیمعنی مرا درسر نمیگیرد» |
|||
* «سخن بهنزد سخندان ادا مکن حافظ// که تحفه، کس دُر و گوهر به [[دریا|بحر]] و کان نبرد» |
|||
* «سر و چشمی چنین زیبا، توگویی چشم ازو بردوز// برو کاین وعظ بی معنی مرا درسر نمیگیرد» |
|||
* «[[شراب]] لعل مینوشم من از جام زمردگون// که [[زاهد]] [[مار|افعی]] وقت است، میسازم به وی کورش» |
* «[[شراب]] لعل مینوشم من از جام زمردگون// که [[زاهد]] [[مار|افعی]] وقت است، میسازم به وی کورش» |
||
* «شوق لبت برد از یاد حافظ// درس شبانه، ورد سحرگاه» |
* «شوق لبت برد از یاد حافظ// درس شبانه، ورد سحرگاه» |
||
* «شهر خالیست ز عشاق مگر کز طرفی // دستی از غیب برون آید و کاری بکند» |
|||
* « شهر خالیست ز عشاق مگر کز طرفی // دستی از غیب برون آید و کاری بکند » |
|||
* «[[عشق|عاشق]] که شد یار به حالش نظر نکرد//ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست» |
* «[[عشق|عاشق]] که شد یار به حالش نظر نکرد//ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست» |
||
* «فریب جهان قصهٔ روشن است// سحر تا چه زاید شب آبستن است» |
* «فریب جهان قصهٔ روشن است// سحر تا چه زاید شب آبستن است» |
||
* «فلک به مردم [[مجنون|نادان]] دهد زمام امور// تو اهل [[دانش]] و فضلی همین گناهت بس» |
|||
* «فلک به مردم [[مجنون|نادان]] دهد زمام امور// تو اهل [[دانش]] و فضلی همین گناهت بس» |
|||
* «قصر فردوس به پاداش عمل میبخشند// ما که رندیم و گدا دیر مغان مارا بس» |
* «قصر فردوس به پاداش عمل میبخشند// ما که رندیم و گدا دیر مغان مارا بس» |
||
* «قطع این مرحله بیهمرهی خضر مکن// ظلمات است بترس از خطر گمراهی» |
* «قطع این مرحله بیهمرهی خضر مکن// ظلمات است بترس از خطر گمراهی» |
||
* «که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشهچین دارد// بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است» |
* «که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشهچین دارد// بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است» |
||
* «محتسب خم شکست و من سر او// سن بالسن و الجروح قصاص» |
* «محتسب خم شکست و من سر او// سن بالسن و الجروح قصاص» |
||
* «محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد// قصه ماست که در هر سر بازار بماند» |
* «محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد// قصه ماست که در هر سر بازار بماند» |
||
* «من و انکار [[شراب]]؟ این چه حکایت باشد// غالبأ اینقدرم عقل و کفایت باشد» |
* «من و انکار [[شراب]]؟ این چه حکایت باشد// غالبأ اینقدرم عقل و کفایت باشد» |
||
* «من ترک عشق و شاهد و ساغر نمیکنم// من لاف عقل میزنم این کار کی کنم؟» |
|||
* «من که شبها ره تقوا زدهام بادف وچنگ// این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد؟» |
|||
* «من ترک عشق و شاهد و ساغر نمی کنم// من لاف عقل میزنم این کار کی کنم؟» |
|||
* «من که شبها ره تقوا زده ام بادف وچنگ// این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد؟» |
|||
* «نقد صوفی نه همین صافی بیغش باشد// ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد» |
* «نقد صوفی نه همین صافی بیغش باشد// ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد» |
||
* «مرا به کشتی [[شراب|باده]] درافکن ای ساقی// که گفتهاند نکوئی کن و در آب انداز» |
|||
* «مرا به کشتی [[شراب|باده]] درافکن ای ساقی// که گفتهاند نکوئی کن و در آب انداز» |
|||
* «مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد// که، نهادست به هر مجلس وعظی دامی» |
* «مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد// که، نهادست به هر مجلس وعظی دامی» |
||
* «نه عمر نوح بماند نه ملک اسکندر// نزاع بر سر دنیای دون مکن درویش» |
* «نه عمر نوح بماند نه ملک اسکندر// نزاع بر سر دنیای دون مکن درویش» |
||
* «ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم// یا جام باده! یا قصه کوتاه!» |
* «ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم// یا جام باده! یا قصه کوتاه!» |
||
* «نیکنامی خواهی ایدل، بابدان صحبت مدار// خودپسندی جان من برهان [[جنون|نادانی]] بود» |
|||
* «هرآنکسی که در این حلقه نیست زنده به [[عشق]]// بر او نمرده، بهفتوای من نماز کنید» |
|||
* «نیکنامی خـواهی ایدل، بابدان صحبت مدار// خودپسندی جان من برهان [[جنون|نادانی]] بود» |
|||
* «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به [[عشق]]// ثبت است بر جریده عالم دوام ما» |
|||
* «هرآنکسی که در این حلقه نیست زنده به [[عشق]]// بر او نمرده، بهفتوای من نماز کنید» |
|||
* «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به [[عشق]]// ثبت است بر جریده عالم دوام مـا» |
|||
* «یارب مباد آنکه گدا معتبر شود// گر معتبر شود زخدا بیخبر شود» |
* «یارب مباد آنکه گدا معتبر شود// گر معتبر شود زخدا بیخبر شود» |
||
* «یا رب آن [[زاهد]] خودبین که بجز عیب ندید// دود آهیش در آیینه ادراک انداز» |
* «یا رب آن [[زاهد]] خودبین که بجز عیب ندید// دود آهیش در آیینه ادراک انداز» |
||
* «یارب این نودولتان را بر [[خر]] خودشان نشان// کاین همه ناز از غلام و [[اسب]] و [[قاطر|استر]] میکنند» |
|||
* «یارب این نودولتان را بر [[خر]] خودشان نشان// کاین همه ناز از غلام و [[اسب]] و [[قاطر|استر]] میکنند» |
|||
* «جای آن است که خون موج زند در دل لعل// زین تغابن که خزف میشکند بازارش» |
* «جای آن است که خون موج زند در دل لعل// زین تغابن که خزف میشکند بازارش» |
||
* «هاتفی از گوشهٔ میخانه دوش // گفت ببخشند گنه می بنوش» |
|||
* «هاتفی از گوشه ی میخانه دوش // گفت ببخشند گنه می بنوش» |
|||
* «آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست// هرکجا هست خدایا به سلامت دارش» |
* «آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست// هرکجا هست خدایا به سلامت دارش» |
||
* «در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن// شرط اول قدم آن است که مجنون باشی» |
* «در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن// شرط اول قدم آن است که مجنون باشی» |
||
* «ز زرت کنند زیور به زرت کشند در بر// من بینوای مضطر چه کنم که زر ندارم» |
|||
* «دگر مگو که خواهم که ز درگهت برانم// تو براین و من برآنم که دل ازتو برندارم» |
|||
* «صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم؟ // تا به کی در غم تو نالهٔ شبگیر کنم؟» |
|||
* «عالم از نالهٔ عشاق مبادا خالی // که خوش آهنگ و فرحبخش هوایی دارد» |
|||
* «به می سجاده رنگین کن، گرت پیر مغان گوید // که سالک بیخبر نبود، ز راه و رسم منزلها» |
|||
== دربارهٔ حافظ == |
|||
* «ز زرت كنند زیور به زرت كشند در بر// من بينواي مضطر چه كنم كه زر ندارم» |
|||
* «حافظ بدون شک، درخشانترین ستارهٔ فرهنگ فارسی است.» |
|||
* «دگر مگو كه خواهم كه ز درگهت برانم// تو براين و من برآنم كه دل ازتو برندارم» |
|||
* « صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم؟ // تا به کی در غم تو ناله ی شبگیر کنم؟» |
|||
* «عالم از ناله ی عشاق مبادا خالی // که خوش آهنگ و فرحبخش هوایی دارد» |
|||
* « به می سجاده رنگین کن ، گرت پیر مغان گوید // که سالک بیخبر نبود ، ز راه و رسم منزلها » |
|||
== درباره حافظ == |
|||
* «حافظ بدون شک، درخشانترین ستاره ی فرهنگ فارسی است.» |
|||
** ''[[سید علی خامنهای]]''<ref>http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3972</ref> |
** ''[[سید علی خامنهای]]''<ref>http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3972</ref> |
||
* «کنون این دل هوای خواجه کرده//هوای حافظ آزاده کرده//که با هر شعر خود گویی زبانیست//گشاینده ز هر سر نهانیست//چو حافظ گشت شاعر در جوانی//خداوند داد بر او یک زبانی//که گوید بر بشر هر سر غیبی//مبرا باشد از هر کذب و عیبی//کنون صدها درود از من به روحش//به روح پاک و پر جوش و خروشش//خداوندا قرین رحمتش کن//بر اعمال نکوهش هم فزون کن» |
* «کنون این دل هوای خواجه کرده//هوای حافظ آزاده کرده//که با هر شعر خود گویی زبانیست//گشاینده ز هر سر نهانیست//چو حافظ گشت شاعر در جوانی//خداوند داد بر او یک زبانی//که گوید بر بشر هر سر غیبی//مبرا باشد از هر کذب و عیبی//کنون صدها درود از من به روحش//به روح پاک و پر جوش و خروشش//خداوندا قرین رحمتش کن//بر اعمال نکوهش هم فزون کن» |
||
** ''[[آریو تهرانی]]'' |
** ''[[آریو تهرانی]]'' |
||
خط ۱۳۸: | خط ۷۵: | ||
* «ای حافظ، خود را با تو مقایسهکردن عجیب جنونی است! تو [[دریا|دریایی]] و در قبال تو ما قطراتی بیش نیستیم.» |
* «ای حافظ، خود را با تو مقایسهکردن عجیب جنونی است! تو [[دریا|دریایی]] و در قبال تو ما قطراتی بیش نیستیم.» |
||
** ''[[یوهان ولفگانگ گوته]]، دیوان شعر غربی شرقی'' |
** ''[[یوهان ولفگانگ گوته]]، دیوان شعر غربی شرقی'' |
||
* «بهراستی کیست این قلندر یکلاقبای کفرگو که در تاریکترین ادوار سلطهٔ ریاکاران زهدفروش، در نهاربازار [[زاهد]]نمایان و در عصری که حتی |
* «بهراستی کیست این قلندر یکلاقبای کفرگو که در تاریکترین ادوار سلطهٔ ریاکاران زهدفروش، در نهاربازار [[زاهد]]نمایان و در عصری که حتی جلادانِ آدمیخوارِ مغروری چون امیرمبارزالدین و پسرش شاهشجاع بنیان حکومت آنچنانی خود را بر حدزدن و خمشکستن و نهی از منکر و غزوات [[مذهب|مذهبی]] نهادهاند، یکتنه وعدهٔ رستاخیز را انکار میکند، خدا را [[عشق|عاشق]] و شیطان را عقل میخواند.» |
||
** ''[[احمد شاملو]]، مقدمه دیوان حافظ'' |
** ''[[احمد شاملو]]، مقدمه دیوان حافظ'' |
||
* «به عقیده اینجانب که گمان میکنم مطابق عقیده اکثریت عظیمه فضلای ایرانی و همچنین فضلای غیرایرانی... باشد مابین [[شعر|شعرای]] درجه اول زبان فارسی... بدون هیچ استثناء آنکسی که اشعار او مستجمع جمیع محاسن لفظی و معنی [[شعر]] و جمیع مزایای صورتی وحقیقی کلام بلیغ و خود او افصح فصحای اولین و آخرین و املح شعرای متقدمین ومتأخرین است... بدون هیچ تأمل و تردید خواجه شمسالدین محمد [[شیراز|شیرازی]] است... وجود او نه فقط باعث افتخار ایرانیان بلکه مایه مباهات نوع بشر است!» |
* «به عقیده اینجانب که گمان میکنم مطابق عقیده اکثریت عظیمه فضلای ایرانی و همچنین فضلای غیرایرانی... باشد مابین [[شعر|شعرای]] درجه اول زبان فارسی... بدون هیچ استثناء آنکسی که اشعار او مستجمع جمیع محاسن لفظی و معنی [[شعر]] و جمیع مزایای صورتی وحقیقی کلام بلیغ و خود او افصح فصحای اولین و آخرین و املح شعرای متقدمین ومتأخرین است... بدون هیچ تأمل و تردید خواجه شمسالدین محمد [[شیراز|شیرازی]] است... وجود او نه فقط باعث افتخار ایرانیان بلکه مایه مباهات نوع بشر است!» |
||
خط ۱۵۰: | خط ۸۷: | ||
== پیوند بهبیرون == |
== پیوند بهبیرون == |
||
{{ویکیپدیا}} |
{{ویکیپدیا}} |
||
[http://ganjoor.net/hafez/ دیوان حافظ شامل غزلیات، مثنوی، ساقی نامه، قطعات، رباعیات، قصاید وفهرست برخی اشعار دیگر منتسب به حافظ -که در تصحیح قزوینی/غنی نیامدهاند] |
[http://ganjoor.net/hafez/ دیوان حافظ شامل غزلیات، مثنوی، ساقی نامه، قطعات، رباعیات، قصاید وفهرست برخی اشعار دیگر منتسب به حافظ -که در تصحیح قزوینی/غنی نیامدهاند] |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
{{پانویس}} |
|||
{{پانویس}} |
|||
[[رده:افراد]] |
[[رده:افراد]] |
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۴۱
حافظ (۷۰۶–۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان است.
دارای منبع
- «عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید// ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی»
- «از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر// یادگاری که در این گنبد دوار بماند»
- «از آن به دیر مغانم عزیز میدارند// که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست»
- «بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود// خودفروشان را بهکوی میفروشان راه نیست»
- «بشوی اوراق اگر همدرس مایی// که علم عشق در دفتر نباشد»
- «به بانگ مطرب و ساقی اگر ننوشی می// علاج کی کنمت "آخرالدواء الکی"»
- «به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر// به بند و دام نگیرند مرغ دانا را»
- «به کوی عشق منه بیدلیل راه، قدم// که من بهخویش نمودم صد اهتمام نشد»
- «به میپرستی از آن نقش خود بر آب زدم// که تا خراب کنم نقش خودپرستیدن»
- «بیا که رونق این کارخانه کم نشود// بهزهد همچو تویی یا بهعیش همچو منی»
- «تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست // راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش»
- «بی پیر مرو تو در خرابات// هرچند سکندر زمانی»
- «بیخار گل نباشد و بینیش، نوش هم// تدبیر چیست؟ وضع جهان اینچنین فتاد»
- «پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت// آفرین بر نظر پاک خطاپوشش باد»
- «پیوند عمر بسته بهموئی است هوش دار// غمخوار خویش باش غم روزگار چیست؟»
- «حجاب راه تویی حافظ، از میان برخیز// خوشا کسی که در این راه بیحجاب رود»
- «حافظ! از باد خزان در چمن دهر مرنج// فکر معقول بفرما، گل بیخار کجاست؟»
- «حسنت بهاتفاق ملاحت جهان گرفت// آری بهاتفاق، جهان میتوان گرفت»
- «چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است // چو بر صحیفه اصلی رقم نخواهد ماند»
- «در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است// صراحی می ناب و سفینه غزل است»
- «در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم// سرزنشها گر کند خار مغیلان غممخور»
- «در کوی ما شکستهدلی میخرند و بس// بازار خودفروشی از آنسوی دیگر است»
- «دریغ و درد که تا این زمان ندانستم// که کیمیای سعادت رفیق بود، رفیق»
- «دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند// گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند»
- «زین سرزنش که کرد تو را دوست حافظا// بیش از گلیم خویش مگر پا کشیدهای؟»
- «سالها دل طلب جام جم از ما میکرد// آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد»
- «سخن بهنزد سخندان ادا مکن حافظ// که تحفه، کس دُر و گوهر به بحر و کان نبرد»
- «سر و چشمی چنین زیبا، توگویی چشم ازو بردوز// برو کاین وعظ بیمعنی مرا درسر نمیگیرد»
- «شراب لعل مینوشم من از جام زمردگون// که زاهد افعی وقت است، میسازم به وی کورش»
- «شوق لبت برد از یاد حافظ// درس شبانه، ورد سحرگاه»
- «شهر خالیست ز عشاق مگر کز طرفی // دستی از غیب برون آید و کاری بکند»
- «عاشق که شد یار به حالش نظر نکرد//ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست»
- «فریب جهان قصهٔ روشن است// سحر تا چه زاید شب آبستن است»
- «فلک به مردم نادان دهد زمام امور// تو اهل دانش و فضلی همین گناهت بس»
- «قصر فردوس به پاداش عمل میبخشند// ما که رندیم و گدا دیر مغان مارا بس»
- «قطع این مرحله بیهمرهی خضر مکن// ظلمات است بترس از خطر گمراهی»
- «که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشهچین دارد// بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است»
- «محتسب خم شکست و من سر او// سن بالسن و الجروح قصاص»
- «محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد// قصه ماست که در هر سر بازار بماند»
- «من و انکار شراب؟ این چه حکایت باشد// غالبأ اینقدرم عقل و کفایت باشد»
- «من ترک عشق و شاهد و ساغر نمیکنم// من لاف عقل میزنم این کار کی کنم؟»
- «من که شبها ره تقوا زدهام بادف وچنگ// این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد؟»
- «نقد صوفی نه همین صافی بیغش باشد// ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد»
- «مرا به کشتی باده درافکن ای ساقی// که گفتهاند نکوئی کن و در آب انداز»
- «مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد// که، نهادست به هر مجلس وعظی دامی»
- «نه عمر نوح بماند نه ملک اسکندر// نزاع بر سر دنیای دون مکن درویش»
- «ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم// یا جام باده! یا قصه کوتاه!»
- «نیکنامی خواهی ایدل، بابدان صحبت مدار// خودپسندی جان من برهان نادانی بود»
- «هرآنکسی که در این حلقه نیست زنده به عشق// بر او نمرده، بهفتوای من نماز کنید»
- «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق// ثبت است بر جریده عالم دوام ما»
- «یارب مباد آنکه گدا معتبر شود// گر معتبر شود زخدا بیخبر شود»
- «یا رب آن زاهد خودبین که بجز عیب ندید// دود آهیش در آیینه ادراک انداز»
- «یارب این نودولتان را بر خر خودشان نشان// کاین همه ناز از غلام و اسب و استر میکنند»
- «جای آن است که خون موج زند در دل لعل// زین تغابن که خزف میشکند بازارش»
- «هاتفی از گوشهٔ میخانه دوش // گفت ببخشند گنه می بنوش»
- «آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست// هرکجا هست خدایا به سلامت دارش»
- «در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن// شرط اول قدم آن است که مجنون باشی»
- «ز زرت کنند زیور به زرت کشند در بر// من بینوای مضطر چه کنم که زر ندارم»
- «دگر مگو که خواهم که ز درگهت برانم// تو براین و من برآنم که دل ازتو برندارم»
- «صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم؟ // تا به کی در غم تو نالهٔ شبگیر کنم؟»
- «عالم از نالهٔ عشاق مبادا خالی // که خوش آهنگ و فرحبخش هوایی دارد»
- «به می سجاده رنگین کن، گرت پیر مغان گوید // که سالک بیخبر نبود، ز راه و رسم منزلها»
دربارهٔ حافظ
- «حافظ بدون شک، درخشانترین ستارهٔ فرهنگ فارسی است.»
- «کنون این دل هوای خواجه کرده//هوای حافظ آزاده کرده//که با هر شعر خود گویی زبانیست//گشاینده ز هر سر نهانیست//چو حافظ گشت شاعر در جوانی//خداوند داد بر او یک زبانی//که گوید بر بشر هر سر غیبی//مبرا باشد از هر کذب و عیبی//کنون صدها درود از من به روحش//به روح پاک و پر جوش و خروشش//خداوندا قرین رحمتش کن//بر اعمال نکوهش هم فزون کن»
- «آنکه پشمینه پوشید دیری// نغمهها زد همه جاودانه// عاشق زندگانی خود بود// بیخبر در لباس فسانه// خویشتن را فریبی همیداد- حافظ این چه کید و دروغی است// کز زبان می و جام و ساقیست// نالی ار تا ابد باورم نیست// که بر آن عشقبازی که باقیست// من بر آن عاشقم که رونده است»
- «ای حافظ، خود را با تو مقایسهکردن عجیب جنونی است! تو دریایی و در قبال تو ما قطراتی بیش نیستیم.»
- یوهان ولفگانگ گوته، دیوان شعر غربی شرقی
- «بهراستی کیست این قلندر یکلاقبای کفرگو که در تاریکترین ادوار سلطهٔ ریاکاران زهدفروش، در نهاربازار زاهدنمایان و در عصری که حتی جلادانِ آدمیخوارِ مغروری چون امیرمبارزالدین و پسرش شاهشجاع بنیان حکومت آنچنانی خود را بر حدزدن و خمشکستن و نهی از منکر و غزوات مذهبی نهادهاند، یکتنه وعدهٔ رستاخیز را انکار میکند، خدا را عاشق و شیطان را عقل میخواند.»
- احمد شاملو، مقدمه دیوان حافظ
- «به عقیده اینجانب که گمان میکنم مطابق عقیده اکثریت عظیمه فضلای ایرانی و همچنین فضلای غیرایرانی... باشد مابین شعرای درجه اول زبان فارسی... بدون هیچ استثناء آنکسی که اشعار او مستجمع جمیع محاسن لفظی و معنی شعر و جمیع مزایای صورتی وحقیقی کلام بلیغ و خود او افصح فصحای اولین و آخرین و املح شعرای متقدمین ومتأخرین است... بدون هیچ تأمل و تردید خواجه شمسالدین محمد شیرازی است... وجود او نه فقط باعث افتخار ایرانیان بلکه مایه مباهات نوع بشر است!»
- علامه محمد قزوینی/ ۱۳۲۱ خورشیدی، مقدمه کتاب "بحث در آثار و افکار و احوال حافظ"
- «خواجه حافظ عمری شاهد و ناظر تبدلات و تحولات سیاسی و اجتماعی گوناگون بوده و ملاحظه کرده که هرروز یکدسته مردم ستمگر و بیقابلیت جانشین یکدسته مردم دیگر شبیه به خود میشوند و یک بدبختی تازه پیشآورده، همشهریان او را دچار فقر و بینوایی و بدبختی ساختهاند.»
- دکتر قاسم غنی/ بحث در آثار و افکار و احوال حافظ، چاپ تهران - ۱۳۶۱ خورشیدی
- «نشد به طرز غزل همعنان ما حافظ// اگرچه در صف رندان ابولفوارس شد»