مؤذن

مؤذن در قاهره ی قدیم،مصر، تصویرگر،ژان لئون ژروم۱۸۶۵

مؤذن یا أذین نیز گفته می‌شود، شخصی است که مردم را به نماز دعوت می‌کند. مؤذن معمولاً در جایی بلند می‌ایستد، در صدر اسلام، مؤذن بر بامسجد می‌رفت امّا پس از مدّتی در مساجد مناره یا گلدسته به وجود آمد و مؤذّن از آن جا اذان می‌گفت.بلال اولین مؤذن بود. مسلمانان معتقدند که مؤذّن باید شخصی باشد که عربی فصیح بداند، وقت شناس باشد، و صدای بلند داشته باشد. در زمان‌های قدیم، معمولاً مؤذن‌ها را از میان نابینایان انتخاب می‌کردند زیرا ممکن بود گلدسته‌ها به حریم خصوصی خانه شهروندان اشراف داشته باشند.

نقل قول ها

• «و اما حق اذان گو این است که بدانی او خدایت را به یاد تو می‌آورد و تو را به حظ و نصیبی که داری، دعوت می‌کند و او بهترین یاور و کمک تو درانجام واجبی است که خداوند به عهده تو نهاده است. پس او را بر این کار سپاس گوی، همچنان که نیکو کاری را نسبت به خدا سپاس می‌گویی و باید بدانی که او نعمتی خدادادی است و باید با نعمت خدا خوشرفتاری کنی و در هر حال شکرگزار نعمت‌های الهی باش.»
  • امام باقر
• «خداوند برای مؤذن تا آنجا که چشم کار می‌کند و می‌بیند و تا وقتی صدایش بلند است، غفران و آمرزش قرار داده و هر تر و خشکی که صذای او را می‌شنود، اورا تصدیق می‌کند. هر س در مسجدی که مؤذن در آن اذان گفته، نماز بخواند، مؤذن در نماز او سهم دارد و هر کس که با اذان او توجه کرده، نماز بخواند، او نیز در قبالش حسنه می‌گیرد.»
  • امام صادق
• «سه چیز است که اگر مردم آثار آن را می‌دانستند، به جهت حریص بودن به خیر و برکتی که در آنها هست، به قرعه متوسل می‌شدند: اذان نماز، شتاب به نماز جماعت و نماز در صف اول.»
  • حضرت محمد، کنزالعمّال، ح ۴۳۲۳۵