تنهایی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ←گفتاورها: ابرابزار، اصلاح املا، اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح نویسههای عربی |
|||
خط ۶: | خط ۶: | ||
* «من ز بییاری چو در خود بنگرم/هم نپندارم که یاری داشتم.» |
* «من ز بییاری چو در خود بنگرم/هم نپندارم که یاری داشتم.» |
||
** از دیوان ''[[خاقانی شروانی]]'' |
** از دیوان ''[[خاقانی شروانی]]'' |
||
*«هر که خواهد که تا دین او به سلامت باشد و تن او آسوده ودل او به عافیت گو از مردمان جدا باش که این زمانه وحشت است و خردمند آنست که تنهایی اختیار کند.» |
* «هر که خواهد که تا دین او به سلامت باشد و تن او آسوده ودل او به عافیت گو از مردمان جدا باش که این زمانه وحشت است و خردمند آنست که تنهایی اختیار کند.» |
||
** ''[[جنید بغدادی]]''< |
** ''[[جنید بغدادی]]''<small>از تذکرة الأولیاء، عطار نیشابوری، بخش«ذکرِ جنید بغدادی»</small> |
||
* «تاکنون رفیقی پیدا نکردهام که به اندازه تنهایی قابل رفاقت باشد.» |
* «تاکنون رفیقی پیدا نکردهام که به اندازه تنهایی قابل رفاقت باشد.» |
||
** [[هنری دیوید تورو]] |
** [[هنری دیوید تورو]] |
||
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۱۳:۳۷
تنهایی یک حالت احساسی است که در آن یک فرد تجربۀ یک احساس قوی از پوچی و انزوا را دارد.
گفتاورها
- «اگر تو شیرینی تنهایی را چشیده بودی از خودت هم میهراسیدی ... کمترین بهرهای که بنده از تنهایی میگیرد، آسودگی از مدارا و سازش با مردم است.»
- «من ز بییاری چو در خود بنگرم/هم نپندارم که یاری داشتم.»
- از دیوان خاقانی شروانی
- «هر که خواهد که تا دین او به سلامت باشد و تن او آسوده ودل او به عافیت گو از مردمان جدا باش که این زمانه وحشت است و خردمند آنست که تنهایی اختیار کند.»
- جنید بغدادیاز تذکرة الأولیاء، عطار نیشابوری، بخش«ذکرِ جنید بغدادی»
- «تاکنون رفیقی پیدا نکردهام که به اندازه تنهایی قابل رفاقت باشد.»