انسان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Sialkgraph (بحث | مشارکتها) |
Sialkgraph (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
* «انسان خود را نمیشناسد مگر در هنگام فقر و بدبختی.» |
* «انسان خود را نمیشناسد مگر در هنگام فقر و بدبختی.» |
||
** آلفرد دو موسه |
** آلفرد دو موسه |
||
* «انسان فرزند محیط وجامعهای است که در آن نشو ونما مینماید.» |
|||
** [[موپوسان]] |
|||
[[رده:موضوعها|انسان]] |
[[رده:موضوعها|انسان]] |
نسخهٔ ۳۰ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۳۳
- ارسطو: انسان دنیایی از عجایب است.
- جان اشتانبک: آدمی بصیرت است نه بصورت، انسانیت به کمال است نه به جمال.
- شکسپیر: آن کس که جرات انجام کارهای شایسته دارد، انسان است.
- ریچارد برتن: آنچه را که انسانیت به تو فرمان می دهد، انجام بده و از هیچ کس جز خودت متوقع آفرین مباش.
- ویلیام فالکر: اگر انسان هر کاری را به اجبار انجام دهد، یعنی مثلاً، خود را مجبور نماید که هر روز ده صفحه بنویسد، آن علاقه اصلی و باطنی از بین خواهد رفت، من تصدیق می کنم که نوشتن کار سختی است، ولی حتماً باید با تفریح توأم باشد.
- اشتیل: انسان ترکیب عجیبی است و در عین ناچیزی خود را برتر از همه میشمارد.
- هوگو: انسان در این عالم چون شمع سرگردانی است که هنگام عبور از این راه حتی سایه ای از خود به یادگار نمی گذارد.
- تولستوی: انسانی که معنی و هدف زندگی را بداند، خود را نه تنها با افراد ملت خویش برابر خواهد دانست، بلکه با تمام اقوام دیگر نیز مساوی خواهد شمرد.
- ناپلئون بوناپارت: انسان ها به صورت کلی چیزی جز کودکان بزرگ نیستند.
- افلاطون: در جهان یگانه مایه نیکبختی انسان صحبت است.
- افلاطون: زینت انسان سه چیز است: علم، محبت و آزادی.
گفتاوردها
- «از این آدمی شگفتی گیرید: با پیه مینگرد و با گوشت سخن میگوید: و با استخوان میشنود، و از شکافی دم بر میآورد.»
- علی بن ابیطالب نهج البلاغه، کلمات قصار، ۸
- «مردم بر دو گونهاند: یابندهای که به یافتههایش بسنده نمیکند و جویندهای که نمییابد.»
- علیرضا بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۴۹
- «انسان یگانه حیوانی است که تا وقتی طعمه خود را نخورده با او خیلی دوستانه رفتار میکند.»
- ساموئل باتلر بدون منبع
- «انسانها یگانه حیواناتی هستند که من از آنها سخت وحشت دارم.»
- برنارد شاو بدون منبع
- «انسان در این عالم چون شبح سرگردانی است که هنگام عبور از این راه حتی سایهای از خود به یادگار نمیگذارد.»
درمانِ تو در خودِ توست و تو خود نمی دانی | و دردِ تو هم در خودِ توست و تو خود نمیبینی | |
گمان میکنی که چیزی کوچک هستی | حال آن که جهانی بزرگ در تو نهفته است | |
علی بن ابیطالب ترجمهٔ شعر از عربی، از دیوانِ او |
- «انسان خود را نمیشناسد مگر در هنگام فقر و بدبختی.»
- آلفرد دو موسه
- «انسان فرزند محیط وجامعهای است که در آن نشو ونما مینماید.»