محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز rv |
EleferenBot (بحث | مشارکتها) جز r2.7.3) (ربات: تغییر ml:മുഹമ്മദ് به ml:മുഹമ്മദ് നബി |
||
خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
[[it:Maometto]] |
[[it:Maometto]] |
||
[[la:Machometus]] |
[[la:Machometus]] |
||
[[ml:മുഹമ്മദ്]] |
[[ml:മുഹമ്മദ് നബി]] |
||
[[pl:Mahomet]] |
[[pl:Mahomet]] |
||
[[pt:Maomé]] |
[[pt:Maomé]] |
نسخهٔ ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۴۷
محمد بن عبدالله پیامبر دین اسلام و طبق گفتهٔ مسلمانها خاتم پیامبران است.
دارای منبع
زن از نگاه محمد
- «شرم نمیکنید که زنانتان را مانند بندگان میزنید؟»
- محمد العبقریه ص ۲۸۷
- «وقتی مردی دو زن داشته باشد و میان آنها به عدالت رفتار نکند، روز قیامت یک نیمه او افتادهاست.»
- نهج الفصاحه ص ۴۵
- «شرم ندارید که زن را اول روز میزنید و آخر روز با او هم بستر میشوید؟»
- محمد العبقریه ۲۸۸
- «زن بگیرید و طلاق مدهید، زیرا خداوند مردانی که مکرر زن بگیرند و زنانی را که مکرر شوهر کنند دوست ندارد.»
- نهج الفصاحه ص ۱۴۵
- «در کار بخشش میان فرزندان خویش مساوات را رعایت کنید. من اگر کسی را برتری میدادم زنان را برتر میدادم.»
- نهجالفصاحه، ص ۳۶۶
- «احترام بانوان را پاس ندارد مگر شخص بزرگوار و محترم و به ایشان اهانت ننماید مگر شخص پست و فرومایه.»
- نهج الفصاحه، ص ۳۲۵
- «بهترین شما کسانی هستند که برای زنان خود بهتر باشند.»
- نهجالفصاحه، ص ۳۱۱
- «جبرئیل آن قدر در خصوص زن سفارش کرد، تا بدان جا که فکر کردم طلاق زن بدون ارتکاب عمل زشت (زنا) روا نیست.»
- مکارم الاخلاق ص ۱۲۶
- «مردی که همسرش را بیازارد، نماز و هیچ کار خیری از او پذیرفته نیست و نخستین کسی است که وارد آتش میشود.»
- وسائل باب ۸۲
- «چه بسیار زنانی که فقیهتر از مردان هستند.»
- وسائل ص ۱۲۵
- «چه بسیار زنانی که بهتر از مردان هستند.»
- وسائل ص ۱۲۵
- «دختران بهترین فرزندان شما هستند.»
- مستدرک الوسائل ج ۱۵
- «بنده هر چه ایمانش را فزونی دهد محبتش بر بانوان بیشتر خواهد شد.»
- بحار الانوار جلد ۱۰۳
- «فاطمه از من است و من از اویم، پدرش فدایش باد. هر که فاطمه را خشنود کند مرا خشنود کرده و هر که او را ناراحت کند، مرا ناراحت کردهاست.»
درباره محمد بن عبدالله
این نوشتار یا بخش نیازمند ویکیسازی است.
لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه آن را ویکیسازی کنید و در پایان این الگو را بردارید.
- قرآن: بگو ای مردم من پیامبر الهی به سوی همه شما هستم، همان [خدایی] که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن اوست، خدایی جز او نیست، که زنده میدارد و میمیراند، پس به خداوند و فرستادهاش، پیامبر امی، که به خدا و کلمات او ایمان دارد، ایمان بیاورید، و از او پیروی کنید باشد که هدایت یابید.[۱]
- لئو تولستوی: «شخص شخیص پیامبر اسلام سزاوار همه گونه احترام و اکرام میباشد. شریعت پیغمبر اسلام به علت توافق آن با عقل و حکمت در آینده عالمگیر خواهد شد.»[۲]
- «شکی نیست که محمد از مردان بزرگ و مصلحانی است که به حقیقت خدمت بزرگی به بشر کردهاست.»[۳]
- کارل مارکس: «محمد مردی بود که... از میان مردمی بت پرست با اراده آهنین برخاست و آنان را به یگانه پرستی دعوت کرد و در دلهای ایشان جاودانی روح و روان را بکاشت، بنابراین او را نه تنها باید در ردیف مردان بزرگ و برجسته تاریخ شمرد، بلکه سزاوار است که به پیامبری او اعتراف کنیم و از دل و جان بگوییم که او پیامبر خدا بودهاست.»[۴]
- «حقیقت انکار ناپذیر این است که محمد مبعوث شد تا رسالتی را که خلاصه رسالات سابق و مافوق آنها بود، برای عالم بیاورد.»[۵]
- مهاتما گاندی: «حیات شخص پیامبر اسلام به نوبه خود نشانه و سرمشق بارزی برای رد فلسفه عنف و اجبار در امر مذهب میباشد.»[۶]
- «جالب است بدانید که بهترین کسی که امروزه بدون هیچ چون و چرایی، در قلب میلیونها انسان جا گرفته، «محمد» است. از اینجا من متقاعد شدهام که این شمشیر نبود که در آن روزها مردم زیادی را تسلیم اسلام کرد. «محمد» سخت ساده زیست بود. مثل دیگر پیامبران متقی بود. به شدت امانتدار بود. از خودگذشتگی شدید نسبت به دوستان و پیروان، جسارت، بیباکی و توکل مطلق به خدا در رسالت شخصی، از ویژگیهای محمد بود. قبل از این ویژگیها او به هیچ وجه از شمشیر برای برداشتن سدهای جلوی راه خود استفاده نمیکرد»[۷]
- جان آستین: کمی بیشتر از یک سال او در واقع فرمانروای معنوی، رسمی و دنیوی مدینه بود و دستانش بر اهرمی برای به لرزه درآوردن جهان.[۸]
- جواهر لعل نهرو: «مذهبی که پیامبر اسلام تبلیغ میکرد به واسطه سادگی و راستی و درستی آن و دارا بودن طعم دموکراسی و برابری، مورد استقبال تودههای کشورهای مجاور شد.»[۹]
- ولتر: «محمد بیگمان مردی بسیار بزرگ بود. وی جهانگشایی توانا، قانونگذاری خردمند، سلطانی دادگر و پیامبری پرهیزگار بود. او بزرگترین نقشی را که ممکن بود در مقابل چشمان مردم عادی ایفا کند در روی زمین ایفا کرد.»[۱۰]
- پیرسیمون لاپلاس (منجم و ریاضیدان فرانسوی در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی): «گرچه ما به ادیان آسمانی عقیده نداریم، ولی آیین محمد و تعالیم او دو نمونه اجتماعی برای زندگی بشریت است. بنابراین اعتراف میکنیم که ظهور دین او و احکام خردمندانهاش بزرگ و با ارزش میباشد و به همین جهت از پذیرش تعالیم محمد بینیاز نیستیم.»[۱۱]
- پرفسور ارنست هگل (از فلاسفه آلمانی الاصل قرن ۱۹): «اسلامیت طرح خیلی جدید و در عین حال، طرح غیر مخدوش و بسیار عالی توحید میباشد.»[۱۲]
- هربرت جرج ولز نویسنده و محقق انگلیسی در کتاب سرمایه: «اسلام تنها دینی است که هر بشر شرافتمند میتواند به داشتن آن افتخار ورزد... تنها دینی است که من دریافتهام و بارها گفتهام که آنچه از سرّ خلقت آگاه است و با راز آفرینش آشنا و همه جا با تمدن همراه است، دین اسلام میباشد.»
- یوهان ولفگانگ گوته در کتاب دیوان شرقی و غربی: «مندرجات کتاب قرآن ... ما را مجذوب میکند و به شگفت میآورد و سرانجام به تعظیم و احترام بر میانگیزد.»
- او یک پیامبر است و شاعر نیست و به همین دلیل به قرآنش به عنوان قانون الهی نگریسته میشود، نه به عنوان یک کتاب بشری که برای آموزش و سرگرمی نوشته شده باشد.[۱۳]
- مایکل اچ. هارت: انتخاب محمد در صدر فهرست تأثیرگذارترین شخص جهان شاید برخی خوانندگان را شگفت زده کند و ممکن است از سوی دیگران مورد پرسش قرار بگیرد، اما او تنها انسان در تاریخ بود که در هر دو سطح دینی و سکولار به طور فوق العادهای موفق بود. ممکن است محتمل از این باشد که نفوذ نسبی محمد در تاریخ اسلام عظیم تر از نفوذ ترکیبی عیسی مسیح و سنت پل در مسیحیت است. علاوه بر این محمد (برخلاف مسیح) به همان اندازه که یک رهبر مذهبی بود یک سکولار هم بود. در واقع به عنوان نیروی محرک در پشت فتوحات عرب، شاید او به خوبی به عنوان تأثیرگذارترین رهبر سیاسی در تمام دوران رتبه دهی شود. این همان ترکیب بی نظیر نفوذ سکولار و مذهبی است، که احساس میکنم، حق محمد است که به عنوان تأثیرگذارترین چهره در تاریخ بشریت در نظر گرفته شود.[۱۴]
- ویل دورانت: «اگر به میزان اثر این مرد بزرگ در مردم بسنجیم باید بگوییم که محمد از بزرگترین بزرگان تاریخ انسانی است. وی درصدد بود سطح معلومات و اخلاق قومی را که از فرط گرمای هوا و خشکی صحرا به تاریکی توحش افتاده بودند، اوج دهد، در این زمینه توفیقی یافت که از توفیقات تمام مصلحان جهان بیشتر بود. کمتر کسی را جز او میتوان یافت که همه آرزوهای خود را در راه دین انجام داده باشد، زیرا به دین اعتقاد داشت. محمد از قبایل بت پرست و پراکنده در صحرا امتی واحد به وجود آورد. برتر و بالاتر از دین یهود و دین مسیح و دین قدیم عربستان آیینی ساده و دینی روشن و نیرومند با معنویاتی که اساس آن شجاعت قومی بود پدید آورد، که در طی یک نسل در یک صد معرکه نظامی پیروز شد و در مدت یک قرن یک امپراتوری عظیم و پهناور به وجود آورد و در روزگار ما نیروی مهمی است که بر یک نیمه جهان نفوذ دارد.»[۱۵]
- کارن آرمسترانگ: «بیشتر همّ پیامبر صرف جلوگیری از برخوردهای وحشیانه گردید؛ زیرا لغت اسلام که به معنای تسلیم بودن در برابر خداوند است، از ریشه «سلام» به معنای «صلح» گرفته شدهاست. حضرت محمد مرد جهاد بود، ولی یک صلح طلب واقعی هم بود؛ زیرا جان و اعتقاد نزدیکترین یاران خود را در جریان صلح با مکه به گرو گذاشت تا این اتحاد بدون خونریزی به انجام رسد. او به جای خونریزی و قتل عام، در فکر مذاکره و صلح بود. آگاهی از داستان واقعی زندگی محمد در این مقطع خطرناک تاریخ بشری، لازم است و نباید اجازه داد که متعصبین خیره سر با تحریف زندگی پیامبر به نفع خود از آن استفاده کنند. انسان غربی معاصر از داستان زندگی آن حضرت، مسائل بسیار مهمتری را برای هدایت خود در این دنیای متغیر باید بیاموزد.»[۱۶]
- لامارتین:«اگر بزرگی هدف، کم بودن ابزار و رسیدن به نتایج شگفتانگیز، سه محور سنجش هوش بشری باشد، چه کسی ادعای مقایسه بزرگ مردان تاریخ کنونی را با «محمد» دارد؟ نامآورترین مردمان فقط ارتش، قوانین و فرمانرواییها را ایجاد کردهاند. اگر نگوییم آنچه بنیاد نهادهاند، چیزی نیست، باید گفت: چیزی بیشتر از قدرت مادی که غالباً در چشم به هم زدنی فرو میپاشد، ایجاد نکردهاند.
- این مرد نه فقط ارتشها، قوانین، فرمانروایی، مردمان و سلسلهها، بلکه میلیونها نفر؛ یعنی یک سوم از ساکنان این جهان و حتی بیشتر از آن را حرکت داد. او پرستشگاهها، خدایان، ادیان، عقاید، اندیشهها و نفوس را متحوّل کرد. صبر او در پیروزی، بلند همتی او که تماماً در جهت یک عقیده بود، نه نوعی تلاش برای فرمانروایی، نمازهای بینهایت او، زمزمههای سرّی او با خدا، مرگ او و پیروزی او بعد از مرگ، نشانه ایمانی راسخ است. محمد یک معلم مذهبی، یک مصلح اجتماعی، یک رهبر اخلاقی معنوی، تجسم بزرگ اجرایی کردن امور، دوستی با وفا، همنشینی زیبا، شوهری علاقهمند و پدری با محبت بود. همه را با هم داشت. مرد دیگری در تاریخ نیست که در هر کدام از این جنبههای مختلف زندگی، بر او برتری یابد یا با او برابری کند. فقط آن شخصیت نوعدوست بود که چنین کمالات باورنکردنی را در خود جمع کرده بود.»[۱۷]
- «محمد، پیغمبری بزرگ و موحدی کامل بود که مانند نداشت و برای اصلاح بشر مبعوث شد.»[۱۸]
- جرج برنارد شاو: «او را باید منجی بشریت خواند. من اعتقاد دارم که اگر مردی مثل او حاکمی در عصر جدید میشد، برای حل مشکلاتش از صلح و دوستی استفاده میکرد. او عالیترین مردی بود که روی زمین پا گذاشتهاست. او به دین دعوت کرد. یک تمدن را پایه گذاری کرد. ملتی را بنا نهاد. اخلاق را نهادینه کرد. اجتماعی زنده و قدرتمند ایجاد کرد تا آموزشهای او را به صحنة عمل آورند و دنیای تفکر و رفتار انسانی را برای همیشه و به طور کامل منقلب کرد. نام او «محمد» است. در سال ۵۷۰ بعد از میلاد، در عربستان چشم به جهان گشود. رسالت خود برای دعوت به دین راستین (اسلام) را در سال چهلم عمر خود آغاز کرد و در شصت و سومین سال عمرش با جهان وداع گفت. در مدت کوتاه ۲۳ سال از پیامبریاش به پرستش خدای یگانه رهنمون شد. وی مردم را از جنگ و نزاعهای قبیلهای رهانید و به اتحاد و همبستگی ملی رسانید. او در این مدت، مردم را از هرزگی و مستی به اعتدال و پرهیزکاری، از بی قانونی به زندگی نظاممند، و از تباهی به بالاترین معیارهای تعالی اخلاقی هدایت کرد. تاریخ بشری چنین دگرگونی کامل را از جانب یک شخص یا در مکان دیگر قبل از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله یا پس از او نشناختهاست. تصور همه این عجایب باور نکردنی در طی این دو دهه نخست است.»[۱۹]
- الکساندر دوما: «محمد، معجزه شرق بود؛ زیرا دینش دارای آموزههای بزرگی بود. اخلاقش برجسته بود و رفتاری پسندیده داشت.»[۲۰]
- آلفرد گیوم: «محمد، یکی از عظیمترین شخصیتهای تاریخی است که در ایمان به وجود خدای یگانه غرق شده بود.»[۲۱]
- واشنگتن ایرونیگ: «او سریع الانتقال و دارای حافظه قوی، دیدی بلند و استعدادی سرشار بود.»[۲۲]
- ژان ژاک روسو: «محمد، پیامبر اسلام، نظریه بهتری داشت و توانست سیستم سیاسی خود را به خوبی متحد سازد.»[۲۳]
پانویس
- ↑ http://www.parsquran.com/data/showall.php?sura=7&ayat=%DB%B1%DB%B5%DB%B8&user=far&lang=far ترجمه خرمشاهی
- ↑ دکتر گوستاو لوبون، اسلام و عرب، ص ۱۵۴ و ۱۵۹
- ↑ پیامبر اعظم(ص) در ایینه گفتار اندیشمندان غیر مسلمان، محمد کاظم جعفر زاده فیروزآبادی، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
- ↑ محمد عند علماء الغرب، ص ۱۰۱.
- ↑ پیامبر اعظم(ص) در ایینه گفتار اندیشمندان غیر مسلمان، محمد کاظم جعفر زاده فیروزآبادی، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
- ↑ اسلام شناسی غرب، ص ۳۶.
- ↑ ویژهنامه پیامبر اعظم (ص)، مؤسسه فرهنگی قدس، مهدی نصیری، ص ۶۱
- ↑ در «Muhammad the Prophet of Allah» در T.P.'s and Cassel's Weekly (۲۴ سپتامبر ۱۹۲۷)
- ↑ نگاهی به تاریخ جهان.
- ↑ اسلام از نظر ولتر، ص ۲۸ و ۵۳ .
- ↑ مجله مکتب اسلام، اردیبهشت ۱۳۵۲، ص ۶۹ .
- ↑ توماس کارلایل، زندگانی محمد۹، ص ۴۸.
- ↑ Noten und Abhandlungen zum Weststlichen Dvan, WA I, ۷, ۳۲
- ↑ The ۱۰۰: A Ranking of the Most Influential Persons in History (۱۹۷۸)
- ↑ پنج گام دین، ص ۱۸۵.
- ↑ زندگینامه پیامبر اسلام، کارن آرمسترانگ، مترجم: کیانوش حشمتی، انتشارات حکمت
- ↑ ماهنامه سیاحت غرب، ش ۳۸، پیامبر اعظم از نگاه متفکران غربی، حسین پاشا
- ↑ پیامبر اعظم(ص) در ایینه گفتار اندیشمندان غیر مسلمان، محمد کاظم جعفر زاده فیروزآبادی، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
- ↑ پیامبر اعظم(ص) در ایینه گفتار اندیشمندان غیر مسلمان، محمد کاظم جعفر زاده فیروزآبادی، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
- ↑ پیامبر اعظم(ص) در ایینه گفتار اندیشمندان غیر مسلمان، محمد کاظم جعفر زاده فیروزآبادی، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
- ↑ پیامبر اعظم(ص) در ایینه گفتار اندیشمندان غیر مسلمان، محمد کاظم جعفر زاده فیروزآبادی، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
- ↑ پیامبر اعظم(ص) در ایینه گفتار اندیشمندان غیر مسلمان، محمد کاظم جعفر زاده فیروزآبادی، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
- ↑ پیامبر اعظم(ص) در ایینه گفتار اندیشمندان غیر مسلمان، محمد کاظم جعفر زاده فیروزآبادی، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
منابع
- عصر شیعه
- مرتضی عبدالوهابی، ،کوثر، شماره ۶۸، با تصرف و تلخیص