اهواز

اَهواز(نام های قدیمی سوق الاحواز،ناصری) مرکز استان خوزستان یکی از ۵ کلانشهر ایران است.

رودخانه کارون از چشم انداز شهر اهواز

شعر

• «ای ز لطف تو نسیمی به زمین تاتار/وی ز قهر تو نشانی به هوای اهواز»
  • انوری

• «ایا بر جان ما ماهر چو بر شطرنج اهوازی/چو ما را شاه مات آید ترا سپری شود بازی»
  • ابوسعید ابوالخیر

• «که باشد که پیوند سام سوار/نخواهد ز اهواز تا قندهار»
  • فردوسی

• «یک ایوان همه جامهٔ رود و می/بیاورده از پارس و اهواز و ری»
  • فردوسی

• «یکی شارستان کرد نوشاد نام/به اهواز گشتند زو شادکام»
  • فردوسی

• «بالتوینه در ببد روز هفت/ز روم اندر آمد به اهواز رفت»
  • فردوسی

• «برین گونه سرگشته آن هفت مرد/باهواز رفتند تازان چو گرد»
  • فردوسی

• «سیوم پارس و اهواز و مرز خزر/ز خاور ورا بود تا باختر»
  • فردوسی

• «همه گنجهای سلیح نبرد/به پارس و اهواز و در باز کرد»
  • فردوسی

• «چو صد مرد بیرون شد از رومیان/ز ایران و اهواز وز هر میان»
  • فردوسی

• «به بیچارگی دست ازان بازداشت/همی گوش و دل سوی اهواز داشت»
  • فردوسی

• «ای بلبل خوش نوا سرودی/آهنگ حجاز گیر و اهواز»
  • عطار

• «خزینهٔ علم فرقان است، اگر نه بر هوائی تو/که بردت پس هوازی جز هوا زی شعر اهوازی؟»
  • ناصرخسرو

• «نازت ز طریق علم دین باید/نازش چه کنی به شعر اهوازی؟»
  • ناصرخسرو

گفتاورد

• «اهواز شهر بزرگی است، مردمش زرتشتی و مسلمان و انبار کالاها و فرآورده‌های خوزستان شکر، بافته‌های پشمی، جامه‌های دیبا، پارچه‌های کنفی و دیگر محصولات را از همهٔ شهرهای ایران به اهواز می‌آورند و از این شهر و به وسیلهٔ کشتی از راه خلیج فارس به هندوستان و چین و از راه بصره و عراق و اصفهان به سایر کشورهای جهان حمل می‌کنند. بازرگانان و سوداگران و بیگانگان در این شهر سود بسیار می‌برند. نام اهواز با کالاهای شکر و پارچه، در همهٔ جهان مشهور و به بزرگی موصوف بود و به همین جهت عرب‌ها این شهر را «سوق‌الاهواز» نامیده‌اند.»
  • ابن منشاد