عبدالجواد ادیب نیشابوری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ←اشعار |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''[[w:ادیب نیشابوری|عبدالجواد ادیب نیشابوری]]'''، فرزند ملا عباس، (''تولد۱۲۸۱ هجری قمری/۱۲۴۳ هجری خورشیدی، [[نیشابور]]-مرگ سال ۱۳۴۴ هجری قمری/۱۳۰۵ هجری خورشیدی، مشهد)'' از شاعران ایرانی دوره مشروطیت. |
'''[[w:ادیب نیشابوری|عبدالجواد ادیب نیشابوری]]'''، فرزند ملا عباس، (''تولد۱۲۸۱ هجری قمری/۱۲۴۳ هجری خورشیدی، [[نیشابور]]-مرگ سال ۱۳۴۴ هجری قمری/۱۳۰۵ هجری خورشیدی، مشهد)'' از شاعران ایرانی دوره مشروطیت. |
||
[[File:Adib Nishaburi.jpg|thumb|left|ادیب نیشابوری]] |
|||
==اشعار== |
==اشعار== |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۱۷:۵۱
عبدالجواد ادیب نیشابوری، فرزند ملا عباس، (تولد۱۲۸۱ هجری قمری/۱۲۴۳ هجری خورشیدی، نیشابور-مرگ سال ۱۳۴۴ هجری قمری/۱۳۰۵ هجری خورشیدی، مشهد) از شاعران ایرانی دوره مشروطیت.
اشعار
همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما | کوه ما سینه ما ناخن ما: تیشه ما | |
شور شیرین ز بس آراست ره جلوه گری | همچو فرهاد تراود ز رگ و ریشه ما | |
بهر یک جرعهٔ جام منت ساقی نکشیم | اشک ماباده ما دیده ما: شیشه ما | |
عشق شیری قوی پنجه و میگوید فاش | هرکه از جان گذرد بگذرد از بیشه ما |
درباره او
- «این شاعر مشروطه در قالب های سنتی و با زبان قدمایی شعر می سرودهاست و بر خلاف شعرایی چون سید اشرف الدین گیلانی، عارف قزوینی و عشقی به شدت از به کار بردن زبان عوام در اشعار خود دوری می کند و به همین دلیل است که باید «ادیب نیشابوری» را از شاعران حاشیه مشروطیت دانست. »
- رضا افضلی،مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
- «این شاعر مشروطه در مبارزه با نادانی و ریا کاری سر از پا نمی شناخت اما برغم حوادث متعددی که از آغاز زندگی تا پایان عمرش بوقوع پیوستهاست، چندان سخنی از زندگی و حوادث پیرامونش در اشعار خود به میان نیاوردهاست. »
- رضا افضلی،مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
«ادیب نیشابوری» بر خلاف شاعران همزمان خود، بیرون از سنت های قدیمی سبک خراسان سخن نمی گوید و در شعر، راه پیشینیان را می پیماید. »
- رضا افضلی،مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
او اطلاعات فراوانی از دانش های گوناگون اسلامی و علوم قدیم داشتهاست و اشرافش به واژه های فارسی و عربی، شعر او را از اشارات و تلمحیات مختلف سرشار کرده و این منطقی بودن و آگاهانه سرودنها سبب شدهاست تا در شعر او شور، حال و عواطف شاعرانه کمتر مورد توجه قرار گیرد. »
- رضا افضلی،مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
منابع
- ادبیات معاصر (۱۵ -۱۴)
- از صبا تا نیما (۲۰ -۱۹ /۲)،
- تاریخ برگزیدگان (۳۳۳)،
- دایرةالمعارف فارسی (۷۸ /۱)،
- دویست سخنور (۱۶ -۱۵)،
- زندگینامهی رجال ومشاهیر (۱۰۷ /۱)،
- سخنوران نامی (۱۵ -۱۰ /۱)،
- سخنوران نامی معاصر (۲۱۹ /۱)،
- سرآمدان فرهنگ (۱۵۷ -۱۵۶ /۱)،
- گنجینهی دانشمندان (۹۸ -۹۷ /۷)،
- لغتنامه (ذیل/ ادیب نیشابوری)،
- یادداشتهای قزوینی (۱۵۰ /۸).