ماهی

«ماهی بزرگ ماهی کوچک را می‌خورد.»

ماهی

گفتاورد

• «آری، برای شنا کردن در جهت مخالف جریان رود، قدرت و جرأت لازم است، هر ماهی مرده‌ای می‌تواند همسو با جریان آب حرکت کند.»
  • ساموئل اسمایلز

• «آنکه نگاه و سخنش لبریز از شادی ست در دوران سختی نیز ماهی های بزرگتری از آب می گیرد .»
  • ارد بزرگ

• «احتمال وقوع هر اتفاقی در همه‌جا وجود دارد. تو قلاب را بیفکن؛ ماهی در همان نقطه‌ای که فکرش را نمی‌کنی، موج می‌زند.»
  • اوید

• «اگر برکه‌ای را برای صید ماهی خشک کنی بدون شک تعدادی نصیبت خواهد شد، اما سال بعد ماهی ای در آن وجود نخواهد داشت.»
  • لو بو وی

• «انسان بدون خدا مانند ماهی بدون دوچرخه است.»
  • دیوارنوشته

• «به مارماهی مانی، نه این تمام و نه آن// منافقی چه‌کنی؟ مار باش یا ماهی»
  • کلیله و دمنه

• «ما آموختیم تا هم‌چون پرندگان در آسمان بال بگشائیم و پهنه اقیانوس را چون ماهیان درنوردیم، اما هنر سادهٔ زندگی برادرانه را یاد نگرفتیم.»
  • مارتین لوتر کینگ جونیور

• «ماهی بزرگی که کشتی را می‌بلعد در خشکی مورچه‌ای را حریف نیست.»
  • لو بو وی

ضرب‌المثل

• «از آب گل‌آلود ماهی گرفتن.»

• «اگر می‌خواهی ماهی فراوانی بگیری، به دریا برو.» ضرب‌المثل ایتالیایی

• «بهتر گیرند صید ز آب گل‌آلود.»

• «در حوضی که ماهی نیست، قورباغه سپهسالار است.»

• «سر ماهی بودن بهتر از دم گاو بودن است.» ضرب‌المثل ایتالیایی

• «مثل ماهی از آب بیرون‌افتاده.»

• «ماهی از سر می‌گندد»

• «ماهی بزرگ ماهی کوچک را می‌خورد.»

• «ماهی را در آب مفروش.»

• «ماهی را نمی‌خواهی دمش را بگیر.»

• «ماهی را هروقت از آب بگیری تازه است.»

• «ماهی‚ ماهی را خورَد، ماهی‌خوار هردو را.»

• «ماهی و ماست! عزرائیل می‌گوید باز تقصیر ماست؟»

• «مثل ماهی بر خشکی.»

• «مثل ماهی بر تابه.»

• «مثل ماهی بی‌آب.»

• «مثل ماهی در شست.»

ماهی در شعر فارسی

• «از آن چون ماهی‌ام بر تابه و چون ماه در نقصان// که همچون روی تو از ماه تا ماهی نمی‌دانم»
  • رضی‌الدین نیشابوری

• «با بط می گفت ماهیی در تب و تاب// باشد که به جوی رفته باز آید آب؟// بط گفت چو من قدید گشتم تو کباب// دنیا پس مرگ ما چه دریا چه سراب»
  • پندار رازی

• «بدو گفت موبد که نیکو نگر// براندیش و ماهی به خشکی مبر»
  • فردوسی

• «بر جگر آبم نماند از دلنواز// همچو ماهی مانده‌ام بر خشک باز»
  • عطار نیشابوری

• «بر غمم گفتی صبوری کن بلی شاید کنم// هیچ‌جایی صبر اگر بی‌آب‌ماهی می‌کند»
  • ظهیرالدین فاریابی

• «بمانده ماهی از رفتن به ناکام// تو گفتی ماهییست افتاده در دام»
  • فخرالدین اسعد گرگانی

• «به آب و آتش گستاخ در رود‚ گویی// سمندر است در آتش‚ در آب ماهی وال»
  • امیر معزی

• «پس کلوخ خشک در جو کی بود// ماهیی با آب، عاصی کی شود»
  • مولوی

• «جز که تو زنده به مرده به جهان کس نفروخت// مار و افعی بخریدی بدل ماهی شیم»
  • ناصرخسرو

• «چو پیلان به زور و چو مرغان به پر// چو ماهی به دریا چو آهو به بر»
  • فردوسی

• «دام هر بار ماهی آوردی// ماهی این بار رفت و دام ببرد»
  • سعدی

• «دست فگار نرسد زی نگار چین// ماهی به تابه صید مکن در شکار گیر»
  • سنایی

• «دل ز بیم آن که بر تو باد سردی بگذرد// روز و شب چونان که ماهی را براندازی ز آب»
  • انوری

• «دلش بی ویس با فرمان شاهی// به سختی بود چون بی‌آب‌ماهی»
  • فخرالدین اسعد گرگانی

• «ز آب خُرد، ماهی خُرد خیزد// نهنگ آن به که با دریا ستیزد»
  • سعدی

• «زماهیی که در او خار نیست این گله چیست// بلی ز ماهی پرخار دیده‌اند ضرر»
  • مسعود سعد سلمان

• «شورش من چو ماهی تابه// زین دو مار نهنگ‌سان برخاست»
  • خاقانی

• «شهنشاهش به بالین زار و گریان// بسان ماهیی بر تاوه بریان»
  • فخرالدین اسعد گرگانی

• «عاشق چو برون فتاد از عشق بسوخت// یا در آب است یا در آتش ماهی»
  • واعظ قزوینی

• «عقل اول راند بر عقل دوم// ماهی از سر گنده گردد، نی زدم»
  • مولوی

• «گر حرز مدح او را بر خط بحر خوانند// ماهی بی‌زبان را بخشد زبان قاری»
  • سیف اسفرنگ

• «گیرد از امن در حوالی تو// مرغ و ماهی چو در حرم احرام»
  • انوری ابیوردی

• «ماهی تو به دیدار و منم از غم تو زار// چون ماهی در خشک و چو در ماهی ذوالنون»
  • امیر معزی

• «مبر آبم اگر گشتم چو ماهی صید این دریا// که صد چون من به دام آرد کسی کو می‌کشد شستم»
  • خواجوی کرمانی

• «مرغ دل چون واقف اسرار گشت// می‌تپد از شوق چون ماهی زشست»
  • عطار نیشابوری

• «معروف شده مخالف تو// همچون ماهی به بی‌زبانی»
  • سیف اسفرنگ

• «می‌تپم چون ماهی و دانی چرا// زآن‌که در دریا به شست افتاده‌ام»
  • عطار نیشابوری

• «نیست پروا تلخ‌کامان ‌را ز تلخی‌های عشق// آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است»
  • صائب تبریزی

• «هفت اندام ماهی از سیم است// هفت عضو صدف ز سنگ چراست»
  • خاقانی

• «یکی را همی تاج شاهی دهد// یکی را به دریا به ماهی دهد»
  • فردوسی