رمضان

رمضان در اسلام یک مناسبت مذهبی است که در طول نهمین ماه قمری، ماه رمضان، رخ می‌دهد. مسلمانان معتقدند قرآن در این ماه بر پیامبر اسلام فرو آمده‌است. در قرآن، مستقیما به کسانی که ایمان آورده‌اند دستور داده شده که در این ماه روزه بگیرند.

منبع‌دار

• «ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید / از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد»
  • حافظ

• «زان باده که در میکده عشق فروشند / ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش»
  • حافظ

• «زان می عشق کز او پخته شود هر خامی / گر چه ماه رمضان است بیاور جامی»
  • حافظ

• «آمد رمضان و عید با ماست / قفل آمد و آن کلید با ماست // بربست دهان و دیده بگشاد / وان نور که دیده دید با ماست // آمد رمضان به خدمت دل / وان کش که دل آفرید با ماست // در روزه اگر پدید شد رنج / گنج دل ناپدید با ماست // کردیم ز روزه جان و دل پاک / هر چند تن پلید با ماست // روزه به زبان حال گوید / کم شو که همه مرید با ماست»
  • مولوی

• «ماه رمضان آمد آن بند دهان آمد / زد بر دهن بسته تا لذت لب بیند»
  • مولوی

• «فاش بیا و فاش ده باده عشق فاش به / عید شده‌ست و عام را گر رمضان است باش گو»
  • مولوی، دیوان شمس

• «مژده دهید عاشقان عید وصال می رسد / ز آنک ندید هیچ کس خود رمضان و عید نی»
  • مولوی، دیوان شمس

• «می لعل رمضانی ز قدح‌های نهانی / که به هر جات بگیرد تو ندانی که کجایی // رمضان خسته خود را و دهان بسته خود را / تو مپندار کز آن می نکند روح‌فزایی»
  • مولوی، دیوان شمس

• «ماه رمضان آمد ای یار قمر سیما / بربند سر سفره بگشای ره بالا // ای یاوهٔ هر جایی وقتست که بازآیی / بنگر سوی حلوایی تا کی طلبی حلوا // یک دیدن حلوایی زانسان کندت شیرین / که شهد ترا گوید: خاک توم ای مولا»
  • مولوی، دیوان شمس

• «غنیمت دار رمضان را چو عیدت روی ننموده‌ست / و عیدت گر کنارستی ز غم جان برکناره‌ستی»
  • مولوی، دیوان شمس

• «به سوزنی که دهان‌ها بدوخت در رمضان / بیا بدوز دهانم که سیرم از گفتار»
  • مولوی، دیوان شمس

• «نک رمضان آمد و قدرست و عید / وز تو رسیدست در آن شب برات»
  • مولوی، دیوان شمس

• «ای عید، بیفکن خوان، داد از رمضان بستان / جمعیت نومان ده، زان جعد پریشانت»
  • مولوی، دیوان شمس

• «توبه کند مردم از گناه به شعبان / در رمضان نیز چشم‌های تو مستست»
  • سعدی

• «خدایگان فلک قدر آنکه هر رمضان / ز خوان او بگشاده است قرص خور روزه // سه ماه روزه گرفت و ز نور روزه او / مدام در دو جهان گشت نامور روزه // ز بهر روزه شه نه سپر جشنی ساخت / که بو که شه بگشاید بدین قدر روزه»
  • عطار

• «من فرستادهٔ توراتم و انجیل و زبورم / من فرستادهٔ فرقانم و ماه رمضانم»
  • سنایی

• «کسان که در رمضان چنگ می‌شکستندی / نسیم گل بشنیدند و توبه بشکستند»
  • سعدی

• «ماه رمضان رفت و مرا رفتن او به / عید رمضان آمد، المنه لله // آنکس که بود آمدنی آمده بهتر / و آنکس که بود رفتنی او رفته بده به // برآمدن عید و برون رفتن روزه / ساقی بدهم باده، بر باغ و به سبزه // من روزه بدین سرخ‌ترین آب گشایم / زان سرخ‌ترین آب رهی را ده و مسته»
  • منوچهری

• «برگ تحویل می‌کند رمضان / بار تودیع بر دل اخوان // یار نادیده سیر، زود برفت / دیر ننشست نازنین مهمان // غادر الحب صحبةالاحباب / فارق‌الخل عشرة الخلان // ماه فرخنده، روی برپیچید / و علک السلام یا رمضان // الوداع ای زمان طاعت و خیر / مجلس ذکر و محفل قرآن // مهر فرمان ایزدی بر لب / نفس در بند و دیو در زندان»
  • سعدی

• «رمضان آمد و دیوان مؤونت برداشت / خلق را گفت مرا شادی از ایام شماست»
  • فرخی سیستانی

• «ماه رمضان بود بدو فرخ و میمون / شوال به از فرخ و میمون رمضان باد»
  • فرخی سیستانی

• «تا چو آدینه به سر برده شد آید شنبه / تا چو ماه رمضان بگذرد آید شوال»
  • فرخی سیستانی

• «رمضان آمد و همی سازند / کدخدایی سرا اولوالالباب»
  • انوری

• «ماه رمضان خجسته بادت / تا پیش صفر بود محرم»
  • انوری

• «سایه افکند مه روزه و روز تحویل / روز مسعود مبارک مه میمون جلیل // ... // هر دو فرخنده و میمون و مبارک بادند / چه مه روزه و دیگر چه و روز تحویل»
  • انوری

• «مرحبا نو شدن و آمدن عید صیام / حبذا واسطهٔ عقد شهور و ایام / خرم و فرخ و میمون و مبارک بادا / بر خداوند من آن صدر کرم فخر کرام»
  • انوری