دارودستههای نیویورکی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Armin aine (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Armin aine (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
*خدا رو شکر که وطن پرست میمیرم. |
*خدا رو شکر که وطن پرست میمیرم. |
||
[[رده:فیلمها]] |
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۰۹، ساعت ۰۵:۴۵
دار ودسته هاي نيويوركي فيلمي ساخته مارتين اسكورسيزي سال 2002
- اسمت چیه؟
-آمستردام آقا.
-آمستردام هستی ؟ من هم نیویورک هستم.
- آقاي توييت:در هر شرایطی ظاهر قانون باید حفظ بشه...خصوصا وقتی که نقض میشه.
- بيل كاتينگ: من و کشیش والان...عین هم بودیم.فقط اعتقاداتمون فرق میکرد...منو نکشت.مرد بزرگی بود.خیلی بزرگ...ولی من آخرش با یه قلب پر از کینه رفتم سراغش .چشمم رو درآورده بود و من هم خونش رو...واقعا تنها مردیه که مرگش ارزش یادآوری رو داره.
- بيل كاتينگ: پدر من جونش رو داد تا این کشور به انجا برسه.و من بگذارم چند تا ایرلندی آشغال بیان توش؟..
- بيل كاتينگ:رفیقت، نمیتونه تو چشمم نگاه کنه این ویژگی جالبی نیست.
توني:هیچکس نمیتونه بیل،اونم وقتی که بازی میکنی.
- بيل كاتينگ:خیابان های مارگاری،کراس،دویل،جذارن و لیتل واتل.هر کدوم از این خیابان ها یک انگشت من هستن و وقتی دستم رو ببندم می شه مشت.و میتونم هر وقت خواستم این مشت رو بزنم به شما.
- توني:اگه کلاه به سر ها اینجا ببیننمون بیچاره مون میکنن!
آمستردام:اگه دهنت رو نبندی خودم این کار رو میکنم!
- بيل كاتينگ:تو رو خدا نگاه کنین،پسر پدر والان منو نجات داد تا آخرش خودش بکشتم.
- خدا رو شکر که وطن پرست میمیرم.