ناصرخسرو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش 84.47.242.33 واگردانده شد به آخرین تغییری که Amouzandeh انجام داده بود
جز افزودن سریع رده "شاعران اهل ایران" (با استفاده از رده ‌ساز)
خط ۵۶: خط ۵۶:


[[رده:شاعران|ناصرخسرو]]
[[رده:شاعران|ناصرخسرو]]
[[رده:شاعران اهل ایران]]


[[de:Nasser Chosrau]]
[[de:Nasser Chosrau]]

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۰۸، ساعت ۲۰:۲۳

ناصرخسرو قبادیانی، شاعر، فیلسوف و جهانگرد ایرانی، (۳۹۴ -۶۸۱ هجری قمری)


دارای منبع

دیوان اشعار

  • «آزرده کرد کژدم غربت جگر مرا// گویی زبون نیافت به گیتی مگر مرا»
  • «آن‌چه نخواهی که ندرویش، مکار// آن‌چه نخواهی که بشنویش، مگوی»
  • «انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس// تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت»
  • «اين جهان آب روانست بر او خیره مخسب// آنچه او بود نخواهد مطلب، مست مباش»
  • «این رشوت‌خواران فقهایند شمارا// ابلیس فقیه است گر این‌ها فقهایند»
  • «خواب و خورست کار تو ای بی‌خرد جسد// لیکن خرد به است ز خواب و ز خور مرا// کار خر است سوی خردمند خواب و خور// ننگست ننگ با خرد از کار خر مرا»
  • «روزی زسر سنگ عقابی به‌هوا خاست// واندر طلب طعمه پر و بال بیاراست// بر راستی بال نظر کرد و چنین گفت// امروز همه روی زمین زیر پر ماست// بـر اوج فلک چون بپرم از نظـر تیز// می‌بینم اگر ذره‌ای اندر ته دریاست// گر بر سر خـاشاک یکی پشه بجنبد// جنبیدن آن پشه عیان در نظر ماست// بسیار منی کـرد و ز تقدیر نترسید// بنگر که ازین چرخ جفاپیشه چه برخاست// ناگـه ز کـمین‌گاه یکی سـخت کمانی// تیری ز قضاو قدر انداخت بر او راست// بر بال عـقاب آمـد آن تیر جـگردوز// وز ابر مر او را بسوی خاک فروکاست// بر خـاک بیفتاد و بغلـطید چو ماهی// وانگاه پر خویش گشاد از چپ و از راست// گفتا عجبست این‌که زچوبست و زآهن// این تیزی و تندی و پریدنش کجا خاست// چون نیک نگه‌کرد و پر خویش بر او دید// گفتا زکه نالیم که از ماست که بر ماست»
  • «گرگ درنده گرچه کشتنی است//بهتر از مردم ستمکار است// از بد گرگ رستن آسان است// وز ستم‌کار سخت دشوار است»
  • «گوشت چون گنده شود او را نمک درمان بود// چون نمک گنده شود او را به‌چه درمان کنند»
  • «گویم چرا نشانه تیر زمانه کرد// چرخ بلند جاهل بیدادگر مرا// گر در کمال و فضل بود مرد را خطر// چون خوار و زار کرد پس این بی‌خطر مرا؟»
  • «گویی که از نژاد بزرگانم// گفتاری آمـدی تو نه کـرداری// بی‌فضل کمتری تو ز گنجشکی// گرچه ز پشت جعفر طیاری// بی‌چاره زنده‌ای بود ای خـواجه// آنک او زمردگان طلبد یاری// طب پدر تو را ندهـد نفعی// تو چون‌که گر ِخویش همی‌خاری»
  • «از ره نام هم‌چو یکدگرند// سوی بی‌عقل، هرمس و هرماس// لیکن از راه عقل، هشیاران// بشناسند فـربهی زآماس»
  • «گیتی سرای رهگذرانست ای پسر// زین بهتر است نیز یکی مستقر مرا»
  • «نام قضا خرد کن و نام قدر سخن// یاد است این سخن ز یکی نامور مرا»
  • «نی‌نی که چرخ و دهر ندانند قدر فضل// این گفته بود گاه جوانی پدر مرا// دانش به از ضیاع و به از جاه و مال و ملک// این خاطر خطیر چنین گفت مر مرا»
  • «نکوهش مکن چرخ نیلوفری را// برون کن ز سر باد خیره سری را// بری دان از افعال چرخ برین را// نشاید ز دانش نکوهش بری را// همی تا کند پیشه عادت همی کن// جهان مر جفا را تو مر صابری را// چو تو خود کنی اختر خویش را بد// مدار از فلک چشم نیک اختری را// اگر شاعری را تو پیشه گرفتی// یکی نیز بگرفت خنیاگری را// تو درمانی آنجا که مطرب نشیند// سزد گر ببری زبان جری را// صفت چند گویی ز شمشاد و لاله// رخ چون مه و زلفک عنبری را// به علم و به گوهر کنی مدحت آن را// که مایه است مر جهل و بد گوهری را// به نظم اندر آری دروغ و طمع را// دروغست سرمایه مرکافری را// پسندست با زهد عمار و بوذر// کند مدح محمود مر عنصری را// من آنم که در پای خوکان نریزم// مر اين قیمتی در لفظ دری را»

از رودکی تا بهار/ ۱۳۷۰ خورشیدی

  • «بار خدایا اگر زروی خدایی// طینت انسان همه جمیل سرشتی// چهرهٔ رومی و صورت حبشی را// مایهٔ خوبی چه بود و علت زشتی// طلعت هندو و روی ترک چرا شد// هم‌چو دل دوزخی و روی بهشتی// چیست خلاف اندر آفرینش عالم// چون همه را دایه و مشاطه تو هستی// نعمت منعم چراست دریا دریا// محنت مفلس چراست کشتی کشتی»

بدون منبع

  • «بر یخ بنویس چون کند وعده// گفتار محال و قول خامش را»

پیوند به‌بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ