سگ: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات اصلاح: en:Dogs |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
'''[[w:سگ|سگ]]''' (نام علمی: Canis Familiaris) یکی از پستانداران از راستهٔ سگ‌سانان است. سگ دست کم از ۱۴٬۰۰۰ سال پیش و بنا به شواهدی تازه از ۱۵۰٬۰۰۰ سال پیش اهلی شده‌است. |
'''[[w:سگ|سگ]]''' (نام علمی: Canis Familiaris) یکی از پستانداران از راستهٔ سگ‌سانان است. سگ دست کم از ۱۴٬۰۰۰ سال پیش و بنا به شواهدی تازه از ۱۵۰٬۰۰۰ سال پیش اهلی شده‌است. |
||
== [[ضرب‌المثل]] == |
|||
| ⚫ | |||
* من یه سگ تریر دو ماهه خریدم اما همه میگن نجس هست خود تونم نجس شدین و خونتونم همینطور. وقتی اینجوری میگن غصم میگیره خیلیییییییییی نازه. نمیتونم ردش کنم هرکی هرچی میگه بگه. این مثل یه بچه یتیم هست اگه بدم بره توی اون دنیا این دیگرون نیستن که جوابگو میشن این منم که باید جواب بدم گفتم بخاطر اینکه ای تویی که سگ داری حواست باشهههههههههههه |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
* «از سه چیز باید حذر کرد، دیوار شکسته، سگ درنده، زن سلیطه.» |
* «از سه چیز باید حذر کرد، دیوار شکسته، سگ درنده، زن سلیطه.» |
||
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۰۸، ساعت ۱۹:۱۷
سگ (نام علمی: Canis Familiaris) یکی از پستانداران از راستهٔ سگ‌سانان است. سگ دست کم از ۱۴٬۰۰۰ سال پیش و بنا به شواهدی تازه از ۱۵۰٬۰۰۰ سال پیش اهلی شده‌است.
- من یه سگ تریر دو ماهه خریدم اما همه میگن نجس هست خود تونم نجس شدین و خونتونم همینطور. وقتی اینجوری میگن غصم میگیره خیلیییییییییی نازه. نمیتونم ردش کنم هرکی هرچی میگه بگه. این مثل یه بچه یتیم هست اگه بدم بره توی اون دنیا این دیگرون نیستن که جوابگو میشن این منم که باید جواب بدم گفتم بخاطر اینکه ای تویی که سگ داری حواست باشهههههههههههه
«آب دریا از دهان سگ نجس نمی‌شود»
- «از سگ‌جونی مثل هفت‌جوش است.»
- «از سه چیز باید حذر کرد، دیوار شکسته، سگ درنده، زن سلیطه.»
- «استخوان، قوم و خویش سگ است و سگ، قوم وخویش استخوان.»
- «بستن سنگ و گشودن سگ.»
- «به بهلول گفتند: ریش تو بهتر است یا دم سگ؟ گفت: اگر از پل جستم ریش من و گرنه دم سگ.»
- «به نفرین سگ، نان در تنور نمی‌افتد.»
- «تازی كه پیر شد، از آهو حساب می‌برد.»
- «حرف او و چاقوی جیب سگ یکی است»
- «خرگوش هرمزد را سگ هرمزد گیرد.»
- «دستی که از من بریده شد می‌خواهد سگ بخورد، می‌خواهد گربه.»
- «دلم خوشه زن بگم (بیگ) اگر چه کمتر از سگم.»
- «دیگی که واسه ما نمی‌جوشه سر سگ توش بجوشه.»
- «زن سلیطه، سگ بی‌قلاده‌است.»
- «سر سگ بودن بهتر از دم شیر بودن است»
- «سگ اخته می‌کند.»
- «سگ است آن‌که با سگ رود در جوال.»
- «سگ استخوان سوخته را بو نمیکند.»
- «سگان از ناتوانی مهربانند وگرنه سگ کجا و مهربانی.»
- «سگ بابا نداشت سراغ حاج‌عموش را می‌گرفت.»
- «سگ بادمش زیر پاشو جارو می‌کنه.»
- «سگ باش، کوچک خونه نباش.»
- «سگ باقلاده شکار نمیکند.»
- «سگ بعد از شستن نجس‌تر است.»
- «سگ پاچه صاحبش را نمی‌گیره.»
- «سگ پارس می‌کند و خرس (بی‌خیال) می‌گذرد.» ضرب‌المثل رومانی
- «سگ چیه که پشمش چی باشه.»
- «سگ در حضور به از برادر دور.»
- «سگ در خانهٔ صاحبش پارس می كند.»
- «سگ در خانهٔ صاحبش شیره.»
- «سگ داد و سگ توله گرفت.»
- «سگ دستش نمیشه داد که اخته کنه.»
- «سگ را پیش یوز ادب می‌كند»
- «سگ را چو در تنگی بگیرند بگزد»
- «سگ را که چاق کنند هار می‌شه.»
- «سگ را میزند كه شیر هوای كار خود را داشته باشد.»
- «سگ زرد برادر شغاله.»
- «سگ، زرد و سیاه ندارد.»
- «سگ زنده بهتر از شیر مرده است»
- «سگ سفید ضرر پنبه‌فروشه.»
- «سگ، سگ را ندرد»
- «سگ سوزن خورده.»
- «سگ سیر دنبال کسی نمی‌ره.»
- «سگ سیر قلیه ترش»
- «سگش بهتر از خودشه.»
- «سگ صاحبش را نمی‌شناسد.» (کنایه از شلوغ بودن جایی)
- «سگ که چاق شد گوشتش خوراکی نمیشه.»
- «سگ كه سیر شد سركش می‌شود»
- «سگ گر و قلاده زر؟»
- «سگ، گوشت سگ را نمی‌خورد.» ضرب‌المثل ارمنی
- «سگ لاید و كاروان گذرد»
- «سگ لاینده گیرنده نباشد.»
- «سگ ماده در لانه، شیر است.»
- «سگ نازی‌آباده، نه خودی می‌شناسه نه غریبه.»
- «سگ نمک‌شناس به از آدم ناسپاس.»
- «سگ هم سرمایه می‌خواهد.»
- «سگی به بامی جسته، گردش به ما نشسته.»
- «سگی که برای خودش پشم نمیکند برای دیگران کشک نخواهد کرد.»
- «سگی که پاچه از قصاب‌خونه بدزده، نون خودش را بریده.»
- «سگی که برای خودش پشم نمیکند برای دیگران کشک نخواهد کرد.»
- «سگی که پارس کنه، نمی‌گیره.»
- «سگی كه پارس می‌كند گاز نمی‌گیرد.»
- «شغال بیشه مازندران را نگیرد جز سگ مازندرانی»
- «كاه را پیش سگ و استخوان را پیش خر می‌ریزد.»
- «کله‌پز برخاست سگ جایش نشست»
- «مثل سگ پشیمونه.»
- «مثل سگ و گربه»
- «مثل سگ هفت جان دارد»
- «مرگ خر عروسی سگ است.»
- «مواظب باش سگ پاچه‌ات را نگیرد.»
- «نه خود خورد، نه كس دهد؛ گـَنده شود، به سگ دهد.»
سگ در شعر فارسی
- «از پدر مرده ملاف ای جوان// گرنه سگی چون خوشی از استخوان»
- «اگر برکه‌ای پر کنند از گلاب// سگی در وی افتاد کند منجلاب»
- «با بدانديش هم نكویی كن// دهن سگ به لقمه دوخته به»
- «بترس از سگی کو کند روبهی»
- «زان‌همه بانگ و علا‌لای سگان// هیچ واماند ز راهی كاروان؟»
- «سگ آن به كه خواهندهٔ نان بود// چو سیرش كنی دشمن جان بود»
- «سگ اصحاب كهف روزی چند// پی نیكان گـرفت مردم شد»
- «سگ گیرنده چون دندان كند باز// تو حالی استخوانی پیشش انداز»
- «سگ هماره حمله بر مسكين كند// تا تواند زخم بر مسكين زند»
- «كه سگ را به خانه دلیری بود// چو بیگانه شد، بانگ او كم شود»
- «مرد عالی‌همم نخواهد بند// سگ بود، سگ به لقمه‌ای خرسند»
- «مهتاب كه نور پاك دارد// از بانگ سگی چه باك دارد»
- «مه فشاند نور و سگ عوعو كند// هركسی بر خلقت خود می‌تند»
- «مه نور می‌فشاند و سگ بانگ میزند// مه را چه جرم؟ خاصیت سگ چنین بود»
- «نهادست این گنبد تیزتک// پی موش، گربه؛ پی گربه، سگ// مپندار صیاد کز دام جست// که صیاد را نیزِ صیاد هست»
پیوند به بیرون
 این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. |