شراب: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
//////////////←شراب در شعر شاعران |
Mardetanha (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''[[W:شراب|شراب]]'''، می |
'''[[W:شراب|شراب]]'''، می وباده هم گویند. |
||
== [[گفتاورد]] == |
== [[گفتاورد]] == |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
** ''[[لویی پاستور]]'' |
** ''[[لویی پاستور]]'' |
||
* «به درستی‌که شراب |
* «به درستی‌که شراب فریبنده‌است و مرد مغرور آرامی نمی‌پذیرد که شهوت خود را مثل عالم اموات می‌افزاید و خودش مثل [[مرگ]] سیر نمی‌شود.» |
||
** ''[[انجیل عهد عتیق]]، حبقوق نبی - '''۲'''، ۵'' |
** ''[[انجیل عهد عتیق]]، حبقوق نبی - '''۲'''، ۵'' |
||
* «جادوگر بزرگتر از شاه نیز وجود دارد که نفوذ او کمتر از پادشاه نیست. این جادوگر خود را [[پاپ]] می‌نامد. او به شاه تلقین |
* «جادوگر بزرگتر از شاه نیز وجود دارد که نفوذ او کمتر از پادشاه نیست. این جادوگر خود را [[پاپ]] می‌نامد. او به شاه تلقین کرده‌است که «سه» برابر با «یک» است، نانی را که می‌خورند «نان» نیست و شرابی را که می‌نوشند «شراب» نیست، و هزار مزخرف دیگر شبیه به این.» |
||
** ''[[نامه‌های ایرانی]]'' |
** ''[[نامه‌های ایرانی]]'' |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
** ''[[عبید زاکانی]]'' |
** ''[[عبید زاکانی]]'' |
||
* «نوش بادت آن شراب و [[بوسه]] و آواز رود//زیر رانت رخش رستم، مست از [[شعر]] و سرود// |
* «نوش بادت آن شراب و [[بوسه]] و آواز رود//زیر رانت رخش رستم، مست از [[شعر]] و سرود// ابله‌است آن‌کس که او را این سه نیست!// گفت آن رُهبان «[[مارتین لوتر|مارتن]]» نام، هنگام ورود» |
||
** ''منسوب به [[مارتین لوتر]]'' |
** ''منسوب به [[مارتین لوتر]]'' |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
** ''[[سیسرو]]'' |
** ''[[سیسرو]]'' |
||
* «همیشه از شراب چنان برخیز |
* «همیشه از شراب چنان برخیز که هنوز دو سه قدح شراب را جای بود و پرهیز کن از لقمه سیری و قدح مستی که سیری و مستی نه همه در طعام و شراب بود که سیری در لقمه باز پسین بود و مستی در قدح باز پسین.» |
||
** ''[[قابوس‌نامه]]'' |
** ''[[قابوس‌نامه]]'' |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
* «باده از دست دلارام چه شیرین و چه تلخ.» |
* «باده از دست دلارام چه شیرین و چه تلخ.» |
||
* «پول حرام یا صرف شراب شور می‌شود |
* «پول حرام یا صرف شراب شور می‌شود یا شاهد کور.» |
||
* «شراب‌زده را شراب [[دارو|دوا]] است.» |
* «شراب‌زده را شراب [[دارو|دوا]] است.» |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
== شراب در شعر شاعران == |
== شراب در شعر شاعران == |
||
* «اگر دل خوش بود |
* «اگر دل خوش بود می‌خوشگواراست// شراب تلخ در غم زهر [[مار]] است» |
||
** ''[[وحشی بافقی]]'' |
** ''[[وحشی بافقی]]'' |
||
* «[[اسب|اسبی]] که صفیرش نزنی می‌نخورد آب// نه مرد کم از اسب و نه |
* «[[اسب|اسبی]] که صفیرش نزنی می‌نخورد آب// نه مرد کم از اسب و نه می‌کمتر از آب است» |
||
** ''[[منوچهری دامغانی]]'' |
** ''[[منوچهری دامغانی]]'' |
||
* «آنچه عقلت |
* «آنچه عقلت می‌برد شر است و آب» |
||
** ''[[سعدی]]'' |
** ''[[سعدی]]'' |
||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
* «بشد ز خاطرم اندیشه می و |
* «بشد ز خاطرم اندیشه می و[[عشق|معشوق]]// برفت از سرم آواز بربط و طنبور» |
||
** ''[[ظهیرالدین فاریابی]]'' |
** ''[[ظهیرالدین فاریابی]]'' |
||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
** ''[[ظهیرالدین فاریابی]]'' |
** ''[[ظهیرالدین فاریابی]]'' |
||
* «به بانگ مطرب و ساقی اگر ننوشی می// علاج |
* «به بانگ مطرب و ساقی اگر ننوشی می// علاج کی کنمت "آخرالدواء الکی"» |
||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
** ''[[سعدی]]'' |
** ''[[سعدی]]'' |
||
* «به [[شیراز]] ار نصیب ما نشد از آن |
* «به [[شیراز]] ار نصیب ما نشد از آن می‌خُلر// مباد آسیبی از دوران نجف‌آباد و جلفا را» |
||
** ''[[دهقان سامانی]]'' |
** ''[[دهقان سامانی]]'' |
||
| خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
* «بیار باده و بازم رهان ز رنجوری// |
* «بیار باده و بازم رهان ز رنجوری// که هم به باده توان کرد دفع مخموری» |
||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
** ''[[انوری ابیوردی]]'' |
** ''[[انوری ابیوردی]]'' |
||
* «تا |
* «تا می‌ناب ننوشی نبود راحت جان// تا نبافند بریشم، خز و دیبا نشود» |
||
** ''[[منوچهری دامغانی]]'' |
** ''[[منوچهری دامغانی]]'' |
||
| خط ۱۲۰: | خط ۱۲۰: | ||
** ''[[خیام]]'' |
** ''[[خیام]]'' |
||
* «چه خوری کز خوردن آن چیز تو را// نی چو سرو آید اندر نظر و سرو چو نی// گر کنی بخشش گویند که |
* «چه خوری کز خوردن آن چیز تو را// نی چو سرو آید اندر نظر و سرو چو نی// گر کنی بخشش گویند که می‌کرد نه او// ورکنی عربده، گویند که او کرد نه می» |
||
** ''[[سنایی]]'' |
** ''[[سنایی]]'' |
||
| خط ۱۲۶: | خط ۱۲۶: | ||
** ''[[سنایی]]'' |
** ''[[سنایی]]'' |
||
* «خرد را |
* «خرد را می‌ببندد، چشم را خواب// گنه را عذر شوید، جامه را آب» |
||
** ''[[فخرالدین اسعد گرگانی]]'' |
** ''[[فخرالدین اسعد گرگانی]]'' |
||
* «در |
* «در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است// صراحی می‌ناب و سفینه [[شعر|غزل]] است» |
||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
* «درویش که |
* «درویش که می‌خورد، به میری برسد// ور [[روباه|روبهکی]] خورد به [[شیر]]ی برسد// گر پیر خورد جوانی از سر گیرد// ور زان که جوان خورد به پیری برسد» |
||
** ''[[عبید زاکانی]]'' |
** ''[[عبید زاکانی]]'' |
||
| خط ۱۴۱: | خط ۱۴۱: | ||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
* «راحت |
* «راحت کژدم زده کشته کژدم بود// می‌زده را هم به می[[دارو]] و مرهم بود» |
||
** ''[[منوچهری دامغانی]]'' |
** ''[[منوچهری دامغانی]]'' |
||
| خط ۱۴۷: | خط ۱۴۷: | ||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
* «ساقی سیم‌ساق من گر همه دُرد می‌دهد// کیست که تن چو جام |
* «ساقی سیم‌ساق من گر همه دُرد می‌دهد// کیست که تن چو جام می‌جمله دهن نمی‌کند» |
||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
| خط ۱۵۹: | خط ۱۵۹: | ||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
* «طبع |
* «طبع می‌گر بود نشاط‌انگیز// چه عجب، زنگی است [[مادر]] او» |
||
** ''[[ |
** ''[[کمال‌الدین اسماعیل]]'' |
||
* «طرفی ز [[کتاب]] خود نبستم// شد رهن شراب دفتر ما» |
* «طرفی ز [[کتاب]] خود نبستم// شد رهن شراب دفتر ما» |
||
** ''[[جودت]]'' |
** ''[[جودت]]'' |
||
* «قومی زپی [[مذهب]] و دین می‌سوزند// قومی زبرای حورعین می‌سوزند// من شاهد و |
* «قومی زپی [[مذهب]] و دین می‌سوزند// قومی زبرای حورعین می‌سوزند// من شاهد و می‌دارم و باغی چو بهشت// ویشان همه در حسرت این می‌سوزند» |
||
** ''[[عبید زاکانی]]'' |
** ''[[عبید زاکانی]]'' |
||
| خط ۱۷۷: | خط ۱۷۷: | ||
** ''[[صائب تبریزی]]'' |
** ''[[صائب تبریزی]]'' |
||
* «عیب |
* «عیب می‌جمله چو گفتی هنرش نیز بگو//نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند» |
||
** ''[[حافظ]]'' |
** ''[[حافظ]]'' |
||
| خط ۱۸۹: | خط ۱۸۹: | ||
** ''[[اوحدی مراغه‌ای]]'' |
** ''[[اوحدی مراغه‌ای]]'' |
||
* «نشسته در دل و چشم ملوک هیبت او// چنانکه صولت |
* «نشسته در دل و چشم ملوک هیبت او// چنانکه صولت می‌در [[طبیعت]] مخمور» |
||
** ''[[ظهیرالدین فاریابی]]'' |
** ''[[ظهیرالدین فاریابی]]'' |
||
* «وصل نخواهم که هجر قاعده اوست// خوردن |
* «وصل نخواهم که هجر قاعده اوست// خوردن می‌به زحمت خمار نیرزد» |
||
** ''[[سنایی]]'' |
** ''[[سنایی]]'' |
||
* «هرچند بهشت صد کرامت دارد// مرغ و می |
* «هرچند بهشت صد کرامت دارد// مرغ و می وحور سرو قامت دارد// ساقی بده این باده گلرنگ به نقد// کان نسیه او سر به قیامت دارد» |
||
** ''[[عبید زاکانی]]'' |
** ''[[عبید زاکانی]]'' |
||
* «هرچه داری شب نوروز به |
* «هرچه داری شب نوروز به می‌ساز گرو// غم فردا چه خوری روز نو و روزی نو» |
||
** ''[[صالح توسی]]'' |
** ''[[صالح توسی]]'' |
||
* «هنگام می |
* «هنگام می وفصل [[گل]] و گشت و چمن شد// در باغ بهاری تهی از [[کلاغ|زاغ]] و [[کلاغ|زغن]] شد// از [[ابر]] کرم خطهٔ ری رشک ختن شد// دلتنگ چو من مرغ قفس بهر وطن شد» |
||
** ''[[عارف قزوینی]]'' |
** ''[[عارف قزوینی]]'' |
||
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۰۸، ساعت ۲۲:۵۸
شراب، می وباده هم گویند.
گفتاورد
- «اگر شراب ندانی خورد زهر است و اگر بدانی خوردن، پادزهر.»
- «این اکسیژن است که شراب می‌اندازد.»
- «به درستی‌که شراب فریبنده‌است و مرد مغرور آرامی نمی‌پذیرد که شهوت خود را مثل عالم اموات می‌افزاید و خودش مثل مرگ سیر نمی‌شود.»
- انجیل عهد عتیق، حبقوق نبی - ۲، ۵
- «جادوگر بزرگتر از شاه نیز وجود دارد که نفوذ او کمتر از پادشاه نیست. این جادوگر خود را پاپ می‌نامد. او به شاه تلقین کرده‌است که «سه» برابر با «یک» است، نانی را که می‌خورند «نان» نیست و شرابی را که می‌نوشند «شراب» نیست، و هزار مزخرف دیگر شبیه به این.»
- «خدا فقط آب را آفرید، انسان شراب را.»
- «شراب در میان نوشابه‌ها مفیدترین، درمیان داروها خوشمزه‌ترین و در میان اغذیه مطبوع‌ترین است.»
- «طعام و شراب تنها مخورید که این شیوهٔ کار قاضیان و جهودان باشد.»
- «نوش بادت آن شراب و بوسه و آواز رود//زیر رانت رخش رستم، مست از شعر و سرود// ابله‌است آن‌کس که او را این سه نیست!// گفت آن رُهبان «مارتن» نام، هنگام ورود»
- منسوب به مارتین لوتر
- «همان‌گونه که هر شراب کهنه‌ای تبدیل به سرکه نگردد، هر مردِ سالخورده‌ای نیز ترشروی نشود.»
- «همیشه از شراب چنان برخیز که هنوز دو سه قدح شراب را جای بود و پرهیز کن از لقمه سیری و قدح مستی که سیری و مستی نه همه در طعام و شراب بود که سیری در لقمه باز پسین بود و مستی در قدح باز پسین.»
- «یک بطری شراب یار خوشی است.»
ضرب‌المثل
- «باده از دست دلارام چه شیرین و چه تلخ.»
- «پول حرام یا صرف شراب شور می‌شود یا شاهد کور.»
- «شراب‌زده را شراب دوا است.»
- «شراب مفت را قاضی هم می‌خوره.»
شراب در شعر شاعران
- «اگر دل خوش بود می‌خوشگواراست// شراب تلخ در غم زهر مار است»
- «اسبی که صفیرش نزنی می‌نخورد آب// نه مرد کم از اسب و نه می‌کمتر از آب است»
- «آنچه عقلت می‌برد شر است و آب»
- «باده بر مُرده صدساله روان می‌بخشد// مگذارید ز دستش که عجب اکسیری است»
- «باده کم‌خور، خرد به باد مده»
- «بر در می‌خانه رفتن کار یکرنگان بود// خودفروشان را به کوی می‌فروشان راه نیست»
- «بشد ز خاطرم اندیشه می ومعشوق// برفت از سرم آواز بربط و طنبور»
- «به باده دست میالای کآن همه خون است// که قطره قطره چکیده ست از دل انگور»
- «به بانگ مطرب و ساقی اگر ننوشی می// علاج کی کنمت "آخرالدواء الکی"»
- «به فریادم رس ای پیر خرابات// به یک جرعه جوانم کن که پیرم»
- «به راحت نفسی رنج پایدار مجوی// شب شراب نیرزد به بامداد خراب»
- «به شیراز ار نصیب ما نشد از آن می‌خُلر// مباد آسیبی از دوران نجف‌آباد و جلفا را»
- «به می‌پرستی از آن نقش خود بر آب زدم// که تا خراب کنم نقش خودپرستیدن»
- «بیار باده و بازم رهان ز رنجوری// که هم به باده توان کرد دفع مخموری»
- «بی‌شرابی آتش اندر ما زده است// کیست کو آبی به این آتش زند»
- «تا می‌ناب ننوشی نبود راحت جان// تا نبافند بریشم، خز و دیبا نشود»
- «تا کی غـم آن خورم که دارم یا نه// وین عمر به خوشدلی گزارم یا نه// پر کن قدح باده که معلومم نیست// کاین دم که فرو برم برآرم یا نه»
- «ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود// تسبیح شیخ و خرقه رند شرابخوار»
- «چو پیری در آید ز ناگه به مرد// جوانش کند باده سال‌خورد»
- «چون ابر به نوروز رخ لاله بشست// برخیز و به جام باده کن عزم درست// که‌این سبزه که امروز تماشاگه ماست// فردا همه از خاک تو برخواهد خاست»
- «چه خوری کز خوردن آن چیز تو را// نی چو سرو آید اندر نظر و سرو چو نی// گر کنی بخشش گویند که می‌کرد نه او// ورکنی عربده، گویند که او کرد نه می»
- «چیست حاصل سوی شراب شدن// اولش شر و آخر آب شدن// در دل از سور او سروری نه// هرچه او داد جز غروری نه»
- «خرد را می‌ببندد، چشم را خواب// گنه را عذر شوید، جامه را آب»
- «درویش که می‌خورد، به میری برسد// ور روبهکی خورد به شیری برسد// گر پیر خورد جوانی از سر گیرد// ور زان که جوان خورد به پیری برسد»
- «دریاب که از روح جدا خواهی رفت//در پرده اسرار فنا خواهی رفت//می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای//خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت»
- «دوش دیدم که ملایک در می‌خانه زدند//گِل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند»
- «راحت کژدم زده کشته کژدم بود// می‌زده را هم به می‌دارو و مرهم بود»
- «ساقی سیم‌ساق من گر همه دُرد می‌دهد// کیست که تن چو جام می‌جمله دهن نمی‌کند»
- «سختم عجب آید که چگونه بردش خواب// آن را که به کاخ‌اندر یک شیشه شراب است»
- «شراب راه خرد بر بندد.»
- «طبع می‌گر بود نشاط‌انگیز// چه عجب، زنگی است مادر او»
- «قومی زپی مذهب و دین می‌سوزند// قومی زبرای حورعین می‌سوزند// من شاهد و می‌دارم و باغی چو بهشت// ویشان همه در حسرت این می‌سوزند»
- «قلزم توحید ندارد کنار//باده تحقیق ندارد خمار»
- «کفاره شراب‌خوری‌های بی‌حساب// هشیار در میانه مستان نشستن است»
- «عیب می‌جمله چو گفتی هنرش نیز بگو//نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند»
- «مرا به کشتی باده درافکن ای ساقی// که گفته‌اند نکویی کن و در آب انداز»
- «من و انکار شراب؟ این چه حکایت باشد// غالبأ این‌قدرم عقل و کفایت باشد»
- «نشسته در دل و چشم ملوک هیبت او// چنانکه صولت می‌در طبیعت مخمور»
- «وصل نخواهم که هجر قاعده اوست// خوردن می‌به زحمت خمار نیرزد»
- «هرچند بهشت صد کرامت دارد// مرغ و می وحور سرو قامت دارد// ساقی بده این باده گلرنگ به نقد// کان نسیه او سر به قیامت دارد»
- «هرچه داری شب نوروز به می‌ساز گرو// غم فردا چه خوری روز نو و روزی نو»
- «هنگام می وفصل گل و گشت و چمن شد// در باغ بهاری تهی از زاغ و زغن شد// از ابر کرم خطهٔ ری رشک ختن شد// دلتنگ چو من مرغ قفس بهر وطن شد»
پیوند به بیرون
 این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. |