شهریار (شاعر)

آرامگاه شهریار در مقبرة‌الشعرای تبریز

سید محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به بهجت و سپس شهریار، شاعر ایرانی سراینده اشعار فارسی و آذری. زادروز: (۱۲۸۵ خورشیدی) در روستای خشگناب در اطراف تبریز. شهریار در تاریخ (۲۷ شهریور ۱۳۶۷ خورشیدی) درگذشت.

دارای منبع

• «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا// بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا»
  • کلیات دیوان شهریار؛ انتشارات نگاه، ۱۳۷۰
• «کلماتت چو تیشه فرهاد// می‌شکافند بیستون دلم»
  • در وصف نمازجمعه رفسنجانی
• «مرا هر گه بهار آید به خاطر یاد یار آید//به خاطر یاد یار آید مرا هرگه بهار آید»
  • کلیات دیوان شهریار؛ انتشارات نگاه
• «ای غم بگو از دست تو آخر کجا باید شدن //در گوشه میخانه هم مارا تو پیدا می‌کنی»

بدون منبع

• «از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران// رفتم از کوی تو اما عقب سر نگران»

• «جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را// نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را»

• «سلام ای شهر شیخ و خواجه شیراز// سلام ای مهد عشق و مدفن راز// سلام ای شهر عشق و آشنایی// سلام ای آشیان روشنایی// به عشق حافظ فیاض شیراز// صفا کردید با این کعبه راز// تو ای شیراز جادارد ببالی// ولی دانم که گاه از دل بنالی// که دیگر باره چون سعدی نزادی// به دنیا حافظ دوم ندادی»

• «شب است و باغ گلستان خزان رویا خیز// بیا که طعنه به شیراز می‌زند تبریز»

• «لیک از یک نفر چه‌کار آید// از یکی گل کجا بهار آید»

• «ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی// تو بمان با دگران وای به حال دگران»
• «اززندگاني ام گله دارد جواني ام //شرمنده جواني ام از اين زندگاني ام

• « گیاه دانه ی عشقم، فشرده در دل خاک چنان که دم به دم من بدمند میرویم»