موج‌ها (رمان): تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

دیداریویکی‌متن

درخط

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۵۳

موج‌ها (به انگلیسی: The Waves) از رمان‌های ویرجینیا وولف است که در سال ۱۹۳۱ انتشار یافت.

گفتاوردها[ویرایش]

برنارد گفت: «حالا وقت جمع‌بندی است. حالا باید معنای زندگی‌ام را برایتان شرح دهم. چون یکدیگر را نمی‌شناسیم. هرچند که یک بار دیدم‌تان، گمانم در عرشهٔ یک کشتی که به آفریقا می‌رفت… دچار این توهمم که چیزی که لحظه‌ای بر جا می‌ماند، گردی، وزن و ژرفا دارد و کامل است. در این لحظه انگار زندگی من همین است.»^[۱]
«خوشا سکوت؛ فنجان قهوه، میز، خوشا تنها نشستن چون مرغ دریایی که بر چوبکی بال می‌گشاید. بگذار تا ابد اینجا با اشیای ساده بنشینیم؛ این فنجان قهوه، این کارد، این چنگال، اشیا در خودشان، من مرا می‌سازند.»
«ببین، زمان دارد حلقهٔ عدد را پر می‌کند؛ دنیا را توی خودش دارد. من عددی را می‌نویسم و دنیا در حلقه‌اش گیر می‌افتد، و من خودم از حلقه بیرونم که حالا وصلش می‌کنم -این جور- مهرش می‌کنم و کاملش می‌سازم. دنیا کامل است و من بیرون از آن گریانم. آه نگذارید باد مرا تا ابد بیرون از حلقهٔ زمان براند.»

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ

موج‌ها (رمان)
دارد.

↑ ویرجینیا وولف، موج‌ها، ترجمهٔ مهدی غبرایی، انتشارات افق، ۱۳۹۳.

[1] ویرجینیا وولف، موج‌ها، ترجمهٔ مهدی غبرایی، انتشارات افق، ۱۳۹۳.

[۱]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 == گفتاوردها ==
-* برنارد گفت: «حالا وقت جمع‌بندی است. حالا باید معنای زندگی ا م را برایتان شرح دهم. چون یکدیگر را نمی‌شناسیم. هرچند که یک بار دیدم تان، گمانم در عرشهٔ یک کشتی که به آفریقا می‌رفت… دچار این توهمم که چیزی که لحظه ای بر جا می‌ماند، گردی، وزن و ژرفا دارد و کامل است. در این لحظه انگار زندگی من همین است.»<ref>ویرجینیا وولف، موج‌ها، ترجمهٔ مهدی غبرایی، انتشارات افق، ۱۳۹۳.</ref>
+* برنارد گفت: «حالا وقت جمع‌بندی است. حالا باید معنای زندگی‌ام را برایتان شرح دهم. چون یکدیگر را نمی‌شناسیم. هرچند که یک بار دیدم‌تان، گمانم در عرشهٔ یک کشتی که به آفریقا می‌رفت… دچار این توهمم که چیزی که لحظه‌ای بر جا می‌ماند، گردی، وزن و ژرفا دارد و کامل است. در این لحظه انگار زندگی من همین است.»<ref>ویرجینیا وولف، موج‌ها، ترجمهٔ مهدی غبرایی، انتشارات افق، ۱۳۹۳.</ref>
 * «خوشا سکوت؛ فنجان قهوه، میز، خوشا تنها نشستن چون مرغ دریایی که بر چوبکی بال می‌گشاید. بگذار تا ابد اینجا با اشیای ساده بنشینیم؛ این فنجان قهوه، این کارد، این چنگال، اشیا در خودشان، من مرا می‌سازند.»
-* «ببین، زمان دارد حلقهٔ عدد را پر می‌کند؛ دنیا را توی خودش دارد. من عددی را می‌نویسم و دنیا در حلقه اش گیر می‌افتد، و من خودم از حلقه بیرونم که حالا وصلش می‌کنم -این جور- مهرش می‌کنم و کاملش می‌سازم. دنیا کامل است و من بیرون از آن گریانم. آه نگذارید باد مرا تا ابد بیرون از حلقهٔ زمان براند.»
+* «ببین، زمان دارد حلقهٔ عدد را پر می‌کند؛ دنیا را توی خودش دارد. من عددی را می‌نویسم و دنیا در حلقه‌اش گیر می‌افتد، و من خودم از حلقه بیرونم که حالا وصلش می‌کنم -این جور- مهرش می‌کنم و کاملش می‌سازم. دنیا کامل است و من بیرون از آن گریانم. آه نگذارید باد مرا تا ابد بیرون از حلقهٔ زمان براند.»
 == جستارهای وابسته ==