فرانتس کافکا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Dexbot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۶۰: خط ۶۰:
[[رده:اهالی جمهوری چک]]
[[رده:اهالی جمهوری چک]]
[[رده:اهالی اتریش]]
[[رده:اهالی اتریش]]
[[رده:درگذشتگان ۱۹۲۴]]
[[رده:درگذشتگان ۱۹۲۴ (میلادی)]]
[[رده:نویسندگان اتریشی]]
[[رده:نویسندگان اتریشی]]
[[رده:نویسندگان نوگرا]]
[[رده:نویسندگان نوگرا]]

نسخهٔ ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۲۲

فرانتس کافکا در سال ۱۹۰۶

فرانتس کافکا (۳ ژوئیه ۱۸۸۳–۳ ژوئن ۱۹۲۴ میلادی) نویسنده آلمانی‌زبان اتریشی-چکی بود.

گفتاوردها

  • «همیشه چیزها در خانه طور دیگری است. موطنِ کهنهٔ انسان، اگر با آگاهی در آن زندگی کند، با آگاهی کامل نسبت به بستگی‌ها و وظیفه‌هایش در برابر دیگران، همیشه تازه است. انسان در واقع تنها از این راه، از راهِ بستگی هاست که آزاد می‌شود..»
    • گفتگو با کافکا، گوستاو یانوش[۱]

تأملاتی چند در باب گناه، بیم و امید و راه صواب، ۱۹۱۹/۱۹۲۷ میلادی

  • «از یک نقطه مشخص، دیگر راهی برای بازگشت وجود ندارد؛ به این نقطهٔ مشخص می‌توان دست یافت.»
  • «در جدال با دنیا، یار دنیا باش.»
  • «نیکبخت آن‌که دریافت: زمینی را که برآن ایستاده‌است به وسعت ناچیز کف پای اوست، نه بیشتر.»

از پندهای سورائو[۲]

  • «در کشمکش میان خودت و دنیا، دامن دنیا را بگیر.» ص. ۶۳
  • «مردی از سهولت راه ابدیت مبهوت بود؛ چرا که دوان‌دوان مسیر سرازیری را در پیش گرفته بود.» ص. ۴۸
  • «قدر این سعادت را بدان که زمینی که بر آن ایستاده‌ای، نمی‌تواند بزرگ‌تر از دو پایی باشد که بر آن قرار گرفته.» ص. ۳۴
  • «پناهگاه‌ها بی‌شمارند و رستگاری یکی ست، اما راه‌های رسیدن به رستگاری به اندازهٔ پناهگاه‌ها بی‌شمار است.» ص. ۳۶
  • «مقصدی وجود دارد، اما راهی به‌سوی آن نیست؛ آنچه ما راه می‌نامیم، تردید است.» ص. ۳۶

دفتر خاطرات

  • «آنچه را آفریده‌ام فقط حاصل تنهایی است.» ۱۹۱۳ میلادی
  • «امکانات برای من وجود دارد، اما در کدام خراب‌آبادی پنهان شده‌اند؟» ۱۹۱۴ میلادی
  • «دوست، پیوندی است پدر و پسر را، او مهمترین نقطهٔ عطف آن‌هاست.» ۱۹۱۳ میلادی
  • «من درد انتظار را حس نمی‌کنم، هم از این‌رو وقت‌شناس نیستم و مانند یک گوساله منتظر می‌مانم.» ۱۹۱۱ میلادی

نامه‌ها

  • «کتاب باید تبری باشد برای درهم شکستن دریای منجمد وجودمان.» ۲۷ ژانویه ۱۹۰۴ میلادی
  • «من فکر می‌کنم آدم باید وقت خود را فقط صرف خواندن کتاب‌هایی نماید که با چنگ و دندان دل خواننده را ریش می‌کنند.» نامه به اسکار پولاک/ ۲۷ ژانویه ۱۹۰۴
  • «راستی لذت تنها بودن را چشیده‌ای، قدم زدنِ تنها، دراز کشیدنِ تنها توی آفتاب؟ چه لذتِ بزرگی است برای یک موجود عذاب کشیده، برای قلب و سر! منظورم را می‌فهمی! آیا تا به حال مسافت زیادی را تنها قدم زده‌ای؟ قابلیتِ لذت بردن از آن دلالت بر مقدار زیادی فلاکتِ گذشته و نیز لذت‌های گذشته دارد. وقتی پسربچه بودم خیلی تنها ماندم، اما آنها بیشتر به زورِ شرایط بود نه به انتخاب خودم امّا حالا، با شتاب به طرفِ تنهایی می‌روم، همان‌طور که رودخانه‌ها با شتاب به سویِ دریا سرازیر می‌شوند.» از نامه‌های کافکا به فلیسه

قصر

  • «مردم همیشه آماده‌اند تا دفعه بعد دوباره گول بخورند.»

تولیپ، رومن گاری

  • «قدرت فریادها به حدی است که می‌تواند خشونت احکام صادر شده بر ضد انسان را درهم بشکند.»

منسوب

  • «جایی که اعتماد نیست، سخن بیهوده است.»
  • «خاطرات خوش، اگر با غم عجین باشند، طعم بهتری دارند.»
  • «رسیدن به قلهٔ پیروزی آسان است، به شرط این که راه رسیدن به قله را بلد باشی و توانش را هم داشته باشی.»
  • «شعر، پویشی است جاودانه در جستجوی حقیقت.»
  • «عشق، خودرو بی‌نقصی است؛ راننده و سرنشین ناقصند و راه ناهموار.»
  • «هراس، شوربختی است، اما شهامت را نمی‌توان نیک‌بختی دانست؛ نهراسیدن سعادت است.»

دربارهٔ او

  • «آفریدگار اگر کمی عاقلانه رفتار می‌نمود، کافکا را در قارهٔ آسیا خلق می‌کرد تا میلیون‌ها انسان سخنانش را آویزه گوش کرده و تا ابد در احوالش به غور و تفحص می‌پرداختند.»

پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ

منابع