محیی‌الدین حق‌شناس: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Dexbot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۵: خط ۱۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{ترتیب‌پیش‌فرض:حق‌شناس، محیی‌الدین}}
{{ترتیب‌پیش‌فرض:حق‌شناس، محیی‌الدین}}

[[رده:اهالی ایران]]
[[رده:اهالی ایران]]
[[رده:اهالی سنندج]]
[[رده:اهالی سنندج]]
[[رده:آموزگاران ایرانی]]
[[رده:آموزگاران ایرانی]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:درگذشتگان ۲۰۱۳]]
[[رده:درگذشتگان ۲۰۱۳ (میلادی)]]
[[رده:شاعران فارسی‌زبان]]
[[رده:شاعران فارسی‌زبان]]

نسخهٔ ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۳:۵۶

محیی‌الدین حق‌شناس (۱۹۲۵، سنندج - ۱۵ اکتبر ۲۰۱۳، سنندج) آموزگار، شاعر کُردی-فارسی ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها

  • «از دوران کودکی به شعر علاقهٔ وافری داشتم و چون دارای حافظه‌ای قوی بودم با یک بار خواندن یا شنیدن غزلی آن را به خاطر می‌سپردم، کم‌کم خودم هم به سرودن شعر شروع نمودم و چون نتوانستم یا نخواستم اصول و قواعد شاعری را بیاموزم، در نتیجه شعرم خود-رو و صیقل‌نخورده از آب درآمد.»[۱]
دل هر جایی
بی‌تو ای دوست چه سازم غم تنهایی را      رنج درماندگی و محنت رسوایی را
خاک پای توأم و بندهٔ درگاه توام      بردم از یاد غرور و منی و مایی را
از که آموختی ای تازه گل گلشن جان      این همه شوخی و مستی و خودآرایی را
دل نیابد که کند هر نفسی یاد کسی      بکش از سینه برون این دل هرجایی را
رحم کن بر من درمانده که بیمار توام      کن فراموش دگر نخوت و خودآرایی را[۱]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۱۵۵. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.