اقبال لاهوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Amouzandeh (بحث | مشارکت‌ها)
Amouzandeh (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[Image:Iqbal.jpg|thumb|left|محمد اقبال لاهوری]]
[[Image:Iqbal.jpg|thumb|left|محمد اقبال لاهوری]]
'''[[W:اقبال لاهوری|اقبال لاهوری]]'''، اندیشمند و شاعر مسلمان شبه‌قاره هند. زادروز: ([[۱۲۵۰ (هجری شمسی)|۱۲۵۰]] - [[۱۳۱۶ (هجری شمسی)|۱۳۱۶ هجری شمسی]]) برابر با ([[۱۸۷۳ (میلادی)|۱۸۷۳]] - [[۱۹۳۸ (میلادی)|۱۹۳۸ میلادی]]) در پاکستان.
'''[[W:اقبال لاهوری|اقبال لاهوری]]'''، اندیشمند و شاعر مسلمان شبه‌قاره هند. زادروز: ([[W:۱۲۵۰ (هجری شمسی)|۱۲۵۰]] - [[W:۱۳۱۶ (هجری شمسی)|۱۳۱۶ هجری شمسی]]) برابر با ([[W:۱۸۷۳ (میلادی)|۱۸۷۳]] - [[W:۱۹۳۸ (میلادی)|۱۹۳۸ میلادی]]) در پاکستان.


== دارای منبع ==
== دارای منبع ==

نسخهٔ ‏۲۷ اوت ۲۰۰۷، ساعت ۲۳:۲۴

محمد اقبال لاهوری

اقبال لاهوری، اندیشمند و شاعر مسلمان شبه‌قاره هند. زادروز: (۱۲۵۰ - ۱۳۱۶ هجری شمسی) برابر با (۱۸۷۳ - ۱۹۳۸ میلادی) در پاکستان.

دارای منبع

  • «به خود راه عشق می‌پوئی؟// به چراغ آفتاب می‌جوئی؟»
    • نقش فرنگ
  • «جنت ملا، خور و خواب و سرود// جنت عاشق، تماشای وجود»
    • جاوید‌نامه
  • «در بود و نبود من، اندیشه گمان‌ها داشت// از عشق هویدا شد این نکته که هستم من»
    • می باقی
  • «عشق را از تیغ و خنجر باک نیست// اصل عشق از باد و خاک و آب نیست»
    • اسرار خودی
  • «عقلی که جهان سوزد یک جلوه بی‌باکش// از عشق بیاموزد آئین جهان‌تابی»
    • افکار

بدون منبع

  • «بود نقش هستیم انگاره‌ای// ناقبولی ناکس نا کاره‌ای// عشق سوهان زد مرا آدم شدم// عالِم کیف و کم عالَم شدم// حرکت اعصاب گردون دیده‌ام// در رگ مه گردش خون دیده‌ام// بهر انسان چشم من شب‌ها گریست// تا دریدم پرده اسرار زيست// از درون کارگاه ممکنات// برکشیدم سر تقویم حيات// من که اين شب را چو مه آراستم// گرد پای ملت بیضاستم// ملتی در باغ و راغ آوازه‌اش// آتش دل‌ها سرود تازه‌اش// ذره گشت و آفتاب انبار کرد// خرمن از صد رومی و عطار کرد// آه گرمم رخت برگردون کشم// گرچه دودم از تبار آتشم// خامه‌ام از همت فکر بلند// راز اين نه پرده در صحرا فکند// قطره تا هم‌پایهٔ دریا شود/ ذره از بالندگی صحرا شود»
  • «تپیدن و نرسیدن چه عالمی دارد// خوشا کسی که به‌دنبال محمل است هنوز»
  • «زندگی در صدف خویش گهر ساختن است// عشق ازین گنبد دربسته برون‌تاختن است»
  • «ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم// هیچ نه معلوم شد، آه که من چیستم// موج زخود رفته‌ای تیز خرامید و گفت// هستم اگر میروم گر نروم نیستم»
  • «شاعری زین مثنوی مقصود نیست// بت‌پرستی بت‌گری مقصود نيست// هندی‌ام از پارسی بیگانه‌ام// ماه نو باشم تهی پیمانه‌ام// حسن‌انداز بیان از من مجو// خوانسار و اصفهان از من مجو// گرچه هندی در عذوبت شکر است// طرز گفتار دری شیرین‌تر است// فکر من از جلوه‌اش مسحور گـشت// خامه من شاخ نخل طور گشت// پارسی از رفعت اندیشه‌ام// در خورد بافطرت انديشه‌ام// خرده برمينا مگیر ای هوشمند// دل به ذوق خردهٔ مینا ببند»
  • «عشق صیقل می‌زند فرهنگ را»
  • «گرفتم که این جهان خاک و ما کف خاکیم// به ذره‌ذرهٔ ما درد جستجو ز کجاست؟»
  • «میارا بزم بر ساحل که آنجا// نوای زندگانی نرم‌خیز است// به دریا غلت و با موجش درآویز// حیات جاودان اندر ستیز است»

پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ