حسین بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Asatidan (بحث | مشارکت‌ها)
←‏گفتاوردها: جمله جدید
خط ۹: خط ۹:


== گفتاوردها ==
== گفتاوردها ==
* من کشته اشکم ؛ هر مؤمنى مرا یاد کند ، اشکش روان می شود.<ref>http://hozeh.org/7054/من-کشته-اشکم/</ref>
* «ای فرزندم! مبادا بر کسی که جز خدا دربرابر تو یاوری ندارد، [[ستم]] کنی.»
* «ای فرزندم! مبادا بر کسی که جز خدا دربرابر تو یاوری ندارد، [[ستم]] کنی.»
** <small>تحف العقول صفحهٔ ۱۷۶</small>
** <small>تحف العقول صفحهٔ ۱۷۶</small>

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۵۰

حسین بن علی (۶۲۶ م - ۶۸۰ م) دومین فرزند علی بن ابی‌طالب، نوه و صحابی پیامبر اسلام محمد بن عبدالله، سومین امام شیعیان.
گفتاوردها از او نزد مسلمانان شیعه، حدیث نامیده می‌شود که در کتاب‌های حدیث: «بحارُ الانوار، تُحُفُ العقول ...» ثبت شده است.

اگر دین ندارید و از معاد نمی‌ترسید، دست کم در دنیایتان آزاده باشید.

گفتاوردها

  • من کشته اشکم ؛ هر مؤمنى مرا یاد کند ، اشکش روان می شود.[۱]
  • «ای فرزندم! مبادا بر کسی که جز خدا دربرابر تو یاوری ندارد، ستم کنی.»
    • تحف العقول صفحهٔ ۱۷۶
  • «ارجاعات مردم به سوی شما برای برآوردن نیازمندی هایشان از نعمت‌های خداوند به سوی شما است، از نعمت‌ها خسته نشوید. (به عربی:ان حوائج الناس الیکم من نعم الله علیکم فلا تملوا النعم)
    • کشف الغمه اربلی، ج ۲، ص ۲۴۱.
  • «اگر دین ندارید و از معاد نمی‌ترسید، پس دست کم در دنیایتان آزاده باشید.» (به عربی:إن لم یکن لکم دینٌ و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا احراراً فی دنیاک)
    • الارشاد فی معرفة حجج الله ج ۲ ص ۹۱
  • «آن کس که تو را دوست دارد، تو را نهی می‌کند [ از کار بد]؛ و آن کس که تو را دشمن دارد، تو را به کار بد برمی‌انگیزد.» (من احبک نهاک، و من ابغضک اغراک)
    • الحیاة، ۳۶۱/۱
  • «آموزش، بارور کنندهٔ شناخت است.» (دراسة العلم لقاح المعرفة)
    • ترجمه‌های دیگر: «بررسی و پژوهش در علم، مایهٔ باروری دانایی است.»
    • بحار الانوار، ۱۲۸/۷۸
  • «امام علیه السلام پس از تنظیم صفوف لشکر خویش، سوار بر اسب گردید و از خیمه‌ها قدری فاصله گرفت و با صدای بلند و رسا خطاب به لشکر افراد عمرسعد چنین فرمود: «اَیُّهَا النّاسُ اسْمَعُوا قَوْلِی ... ؛)) مردم! حرف مرا بشنوید و در جنگ و خونریزی شتاب نکنید تا من وظیفه خود را که نصیحت و موعظه شماست، انجام بدهم و انگیزه سفر خود را به این منطقه توضیح بدهم اگر دلیل مرا پذیرفتید و با من از راه انصاف درآمدید راه سعادت را دریافته و دلیلی برای جنگ با من ندارید و اگر دلیل مرا نپذیرفتید و از راه انصاف نیامدید همه شما دست به هم بدهید و هر تصمیم و اندیشه باطل که دارید دربارهٔ من به اجرا بگذارید و مهلتم ندهید ولی به هرحال امر بر شما پوشیده نماند، یار و پشتیبان من خدایی است که قرآن را فرو فرستاد و اوست یار و یاور نیکان».»
    • سخنان حسین ابن علی از مدینه تا کربلا، محمد صادق نجمی
  • «بدترین ویژگی‌های فرمانروایان: ترس و بزدلی نسبت به دشمنان، ستمگری نسبت به ضعیفان و بخل به هنگام بخشیدن.[۲]
  • «تجربه‌های طولانی وسیلهٔ افزایش عقل است.»
    • بحار الانوار، ج ۷۸ / ۱۲۸
  • «چیزی را بر زبان نیاورید که از ارزش شما بکاهد.»
    • جلا العیون، جلد ۲، صفحهٔ ۲۰۵
  • «جز به یکی از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسی که اصالت خانوادگی داشته باشد.»
    • تحفة العقول، صفحهٔ ۲۴۷
  • «جدل با کسانی که اهل اندیشه نیستند نشانه نادانی است.»
  • «حذر کن از مواردی که باید عذرخواهی کنی، زیرا مؤمن نه کار زشتی انجام می‌دهد و نه به عذرخواهی می‌پردازد، اما منافق همه روزه بدی می‌کند، و به عذرخواهی می‌پردازد.»
    • بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحهٔ ۱۲۰
  • «گرایش به دنیا، اندوهها را می‌افزاید، و دوری از دنیا [ زهد ] دل و بدن را آرامش می‌بخشد.»
    • خصال، ۷۳
  • «کاری را که در توانت نیست، بر عهده مگیر؛ به آنچه نخواهی رسید مپرداز، و آنچه را قدرت نداری به شمار میاور، و جز به اندازهٔ کارکردِ خویش پاداش مخواه، و جز آنچه را شایستهٔ آنی دریافت نکن.»
    • موسوعة کلمات الامام الحسین، ۷۶۷
  • «من مرگ را جز سعادت نمی‌بینم، و زندگی با ستمگران را جز ستوه و بی قراری نمی‌بینم».
    • تحف العقول صفحهٔ ۱۷۶
  • «مردم بندگان دنیا هستند و دین آویختهٔ زبان‌شان است، تا زمانی که آسایش‌شان برقرار باشد گرد آن می‌چرخند، و آن‌گاه که آزمایش شوند، دینداران اندک خواهند بود.»
    • بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۳۸۳
  • «من از سرِ شادی و سرمستی و تباهکاری و ستمگری قیام نکردم، بلکه برای اصلاحِ امّتِ جدّم به پاخاستم، و اکنون می‌خواهم به معروف امر کنم و از منکر بازدارم، و روش جدّم و پدر علی ابن ابی طالب را در پیش گیرم.»
    • در نامه‌ای به محمد حنفیّه، بحار الانوار، ۳۲۷/۴۴
  • «ناتوان‌ترین مردم کسی است که از دعاکردن نیز ناتوان باشد، و بخیل‌ترین مردم کسی است که در سلام کردن هم بخل ورزد.»
    • بحار الانوار، ۲۹۴/۹۳
  • «وفای به عهد، نشانهٔ مروت (جوانمردی) است.»
    • کشف الغمه
  • «هر دردی را دارو و درمانی است، و درمانِ گناهان آمرزش خواستن است.»
    • وسائل الشّیعة: ج ۱۶، ص ۶۵، ح ۲۰۹۹۳، کافی: ج ۲، ص ۴۳۹، ح ۸
  • «هرکس نیکی کند، بزرگوار می‌گردد. کسی که بخل ورزد، به پستی می‌گراید؛ و بخشنده ترینِ مردم کسی است که به «نومید از پاداش» ببخشد؛ و باگذشت‌ترین مردمن کسی است که با وجود توانایی، عفو کند.

درباره

دربارهٔ او

  • «حسین از من است و من از حسینم هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوستش دارد.»
  • «همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است»
  • حسین بیشتر از آب تشنهٔ لبیک بود. افسوس که به جای افکارش، زخم‌های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.
  • «جای تاسف و تأثر است از اینکه چهره اباعبدالله ؑ درست خلاف آن چیزی است که باید در جامعه ما ترویج می‌شد.» «امام حسین می‌خواست انسان عزیز باشد و این عزت سرمایه‌ای است که با هیچ چیز قابل معامله نیست و امام نشان داد برای این عزت حاضر است که بالاترین سختی‌ها را تحمل بکند». «خیلی نکته‌ها و پیام‌های مهمی در زندگی اباعبداللههست ولی آنچه آدم می‌تواند خلاصه کند و بگوید اینکه اباعبدالله مظهر عزت الهی و نیز خواستار عزت انسان بود و این بر خلاف چهره‌ای ناتوان، محتاج و کوچکی است که ایشان تصویر می‌شود.» «امام حسین ؑ در قیام کربلا و یا در برابر اصراری که برای تسلیم شدن در برابر یزید می‌شد جملات عجیبی دارند و می‌گویند فرومایه‌ای مرا میان دو امر مخیر کرده‌است یا بمیر یا ذلت و خواری را بپذیر، هیهات من الذله! نه خداوند خواری را برای انسان خواسته‌است نه پیامبر او و هیچ انسان غیرتمند و آزاده‌ای هم نمی‌پذیرد که ذلت را بپذیرد و این نقشی است که امام حسین ؑ داشت.» «امروز خیلی صحبت از عزت و کرامت انسان می‌شود ولی شوربختانه کرامت و عزت انسان هم امروز به نام دین به پای منافع نامشروع قدرت‌ها در حال نابود شدن است.»
  • «اگر فداکاری بزرگ حسین‌بن‌علی علیه‌السلام نمی‌بود که این فداکاری، وجدان تاریخ را به کلی متوجه و بیدار کرد در همان قرن اول یا نیمهٔ قرن دوم هجری، بساط اسلام به کلی برچیده می‌شد. ۱۳۷۲/۰۳/۲۶»

شعر

عاشق آن به که دایم در بلا بی      ایوب آسا به کرمان مبتلا بی
حسن آسا بدستش کاسه زهر      حسین آسا بدشت کربلا بی

منابع