بهاءالدین پازارگاد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''[[w:بهاءالدین پازارگاد|بهاءالدین حسام‌زاده]]''' شهرت‌یافته به '''پازارگاد''' ([[w:۱۸۹۹ (میلادی)|۱۸۹۹]]، [[شیراز]] - [[w:۲۲ مارس|۲۲ مارس]] [[w:۱۹۹۰ (میلادی)|۱۹۹۰]]، [[تهران]]) آموزگار، مقام‌دار گوناگون، پژوهشگر علوم سیاسی، [[روزنامه‌نگاری|روزنامه‌نگار]]، مؤلف و [[شاعر]] [[ایرانی]] بود.<ref name="سخنوران نامی معاصر ایران">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=برقعی|نام= محمدباقر|پیوند نویسنده=w:سید محمدباقر برقعی|عنوان =سخنوران نامی معاصر ایران|جلد =دوم|سال =چاپ ۱۳۷۳|ناشر=نشر خرم|شابک =۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴| صفحه =ص۷۱۴}}</ref>
'''[[w:بهاءالدین پازارگاد|بهاءالدین حسام‌زاده]]''' شهرت‌یافته به '''پازارگاد''' ([[w:۱۸۹۹ (میلادی)|۱۸۹۹]]، [[شیراز]] - [[w:۲۲ مارس|۲۲ مارس]] [[w:۱۹۹۰ (میلادی)|۱۹۹۰]]، [[تهران]]) آموزگار، مقام‌دار گوناگون، پژوهشگر علوم سیاسی، [[روزنامه‌نگاری|روزنامه‌نگار]]، مؤلف و [[شاعر]] [[ایرانی]] بود.<ref name="سخنوران نامی معاصر ایران">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=برقعی|نام= محمدباقر|پیوند نویسنده=w:سید محمدباقر برقعی|عنوان =سخنوران نامی معاصر ایران|جلد =دوم|سال =چاپ ۱۳۷۳|ناشر=نشر خرم|شابک =۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴| صفحه =ص۷۱۴}}</ref>
[[پرونده:Bahauddin Pazargat.png|بی‌قاب|چپ]]

== گفتاوردها ==
== گفتاوردها ==
* «اسلحهٔ ازمنه قدیم شمشیر و تیر و کمان بوده و [[چنگیزخان|چنگیز]] و تیمور و آتیلا که به خونخواری مشهور و مظهر مقاومت و آدم‌کشی شمرده می‌شدند هیچ‌گاه نمی‌توانستند کشتاری از بشر که امروز در ظرف چند ثانیه انجام می‌گیرد در تمام ساعات عمر خود انجام دهند.»
* «اسلحهٔ ازمنه قدیم شمشیر و تیر و کمان بوده و [[چنگیزخان|چنگیز]] و تیمور و آتیلا که به خونخواری مشهور و مظهر مقاومت و آدم‌کشی شمرده می‌شدند هیچ‌گاه نمی‌توانستند کشتاری از بشر که امروز در ظرف چند ثانیه انجام می‌گیرد در تمام ساعات عمر خود انجام دهند.»

نسخهٔ ‏۳ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۹:۳۸

بهاءالدین حسام‌زاده شهرت‌یافته به پازارگاد (۱۸۹۹، شیراز - ۲۲ مارس ۱۹۹۰، تهران) آموزگار، مقام‌دار گوناگون، پژوهشگر علوم سیاسی، روزنامه‌نگار، مؤلف و شاعر ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها

  • «اسلحهٔ ازمنه قدیم شمشیر و تیر و کمان بوده و چنگیز و تیمور و آتیلا که به خونخواری مشهور و مظهر مقاومت و آدم‌کشی شمرده می‌شدند هیچ‌گاه نمی‌توانستند کشتاری از بشر که امروز در ظرف چند ثانیه انجام می‌گیرد در تمام ساعات عمر خود انجام دهند.»
    • «بلای جنگ»، ۱۳۳۲[۲]
پریشان‌نامه
حالم چو زلف یار پریشان است      روزم سیه چو شام غریبان است
شوخی ربود عقل و دل و دینم      شوخی که دشمن تن و هم جان است
دل در برابر خم ابرویش      گوی فتاده در خم چوگان است
چشمش مگوی نرگس جادوی است      زلفش مگوی آفت ایمان است[۱]

منابع

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۷۱۴. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴. 
  2. بهاءالدین پازارگاد، «بلای جنگ: هزینه و ارزش جنگ‌ها ۱»، مجلهٔ مهر، شمارهٔ ۵، سال نهم، ۱۳۳۲، صفحهٔ ۱۸۱.