مهستی گنجوی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مهستی گنجهای''' یا '''مهستیِ گَنجَوی'''؛ بانوی شاعر و رباعیسرای برجستهٔ ایرانی سدهٔ پنجم و ششم هجری قمری. |
'''[[w:مهستی گنجوی|مهستی گنجهای]]''' یا '''مهستیِ گَنجَوی'''؛ بانوی [[شاعر]] و رباعیسرای برجستهٔ [[ایرانی]] سدهٔ پنجم و ششم هجری قمری. |
||
== دارای منبع == |
== دارای منبع == |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
== پیوند به بیرون == |
== پیوند به بیرون == |
||
{{ویکیپدیا}} |
|||
{{ویکیپدیا}} |
|||
{{ترتیبپیشفرض:گنجوی، مهستی}} |
{{ترتیبپیشفرض:گنجوی، مهستی}} |
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۷:۴۲
مهستی گنجهای یا مهستیِ گَنجَوی؛ بانوی شاعر و رباعیسرای برجستهٔ ایرانی سدهٔ پنجم و ششم هجری قمری.
دارای منبع
رباعیات
بر هر دو طرف مزن تو بر یک سوزن | وان زلف شکسته را ز رخ یکسو زن | |
گر آتش عشق تو وزد یک سوزن | یکسو همه مرد سوزد و یکسو زن |
این رباعی به دو شکل ضبط شده است:[۱]
- صورت نخست
گفتم که لبم به بوسهای مهمان است | گفتا که بهای بوسهٔ من جان است | |
عقل آمد و در پهلوی من زد انگشت | یعنی که خموش، بیع … که ارزان است |
- صورت دوم
گفتم که بهای بوسهات چندانست | گفتا که بهای بوسهام، صد جانست | |
دل انگشتی به پهلویم زد هموار | یعنی که بخر! زود بخر؛ ارزانست! |
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ «گنجور» مهستی گنجوی» رباعیات» رباعی شمارهٔ ۱۹». گنجور. بازبینیشده در ۲۰۱۵–۰۸–۱۹.