تنهایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
* «تاکنون رفیقی پیدا نکرده‌ام که به اندازه تنهایی قابل رفاقت باشد.»
* «تاکنون رفیقی پیدا نکرده‌ام که به اندازه تنهایی قابل رفاقت باشد.»
** [[هنری دیوید تورو]]
** [[هنری دیوید تورو]]
*«مردان بزرگ مانند عقاب هستند و آشیانه خود را روی قله بلند تنهائی می‌سازند.»

**[[آرتور شوپنهاور]]
== نوشتارهای وابسته ==
== نوشتارهای وابسته ==
* [[حریم شخصی]]
* [[حریم شخصی]]

نسخهٔ ‏۵ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۴:۴۷

«کمترین بهره‌ای که بنده از تنهایی می‌گیرد، آسودگی مردم است…»جعفر صادق

تنهایی یک حالت احساسی است که در آن یک فرد تجربهٔ یک احساس قوی از پوچی و انزوا را دارد.

گفتاورها

  • «اگر تو شیرینی تنهایی را چشیده بودی از خودت هم می‌هراسیدی … کمترین بهره‌ای که بنده از تنهایی می‌گیرد، آسودگی از مدارا و سازش با مردم است.»
  • «من ز بی‌یاری چو در خود بنگرم/هم نپندارم که یاری داشتم.»
  • «هر که خواهد که تا دین او به سلامت باشد و تن او آسوده ودل او به عافیت گو از مردمان جدا باش که این زمانه وحشت است و خردمند آنست که تنهایی اختیار کند.»
    • جنید بغدادیاز تذکرة الأولیاء، عطار نیشابوری، بخش «ذکرِ جنید بغدادی»
  • «تاکنون رفیقی پیدا نکرده‌ام که به اندازه تنهایی قابل رفاقت باشد.»
  • «مردان بزرگ مانند عقاب هستند و آشیانه خود را روی قله بلند تنهائی می‌سازند.»

نوشتارهای وابسته