ابن یمین: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر تفاوت با ویرایش جدیدتر ←

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۳۳

محمود بن یمین‌الدین طغرایی فریومَدی لقب‌گرفته به فخرالدین و شهرت‌یافته به ابن یمین (۱۲۸۶، فرومد، بیهق - ۱۳۶۷، فرومد، بیهق) مستوفی، کاتب دربار و شاعر ایرانی بود.

دارای منبع

دیوان شعر

«ای دل ار چند در سفر خطر است// کس، سفر بی‌خطر کجا یابد// آنچه اندر سفر به دست آید// مرد را در حضر کجا یابد// وان‌که در بحر غوطه می‌نخورد// سلک دُرّ و گهر کجا یابد// وان‌که پهلو تهی کند از کان// صرّه سیم و زر کجا یابد// گر هنرمند گوشه‌گیر بود// کام دل از هنر کجا یابد// باز کز آشیان برون نپرد// بر شکاری کجا ظفر یابد»
«باغبانی بنفشه می‌انبود// گفتش ای گوژپشت جامه‌کبود// چه رسیده است از زمانه تورا// پیر ناگشته درشکستی زود// گفت پیران شکسته دهرند// در جوانی شکسته باید بود»
«به حاتم ار به جهان آید التجا نکنم// به استخوان رسد ار کاردم بدست نیاز»
«پادشاه وحوش از آن باشد// که به خود کار خود کند ضیغم»
«دامن مرد کاهلی چو گرفت// گله از گردش زمانه کند// مطرب از کار چون فروماند// چشم بر گوشه چغانه کند»
«در پای عوام کشته گشتند خواص// آتش چو درافتاد نه تر ماند و نه خشک»
«دو قرص نان اگر از گندم است و گر از جو// دوتای جامه اگر کهنه است و گر از نو// چهار گوشه دیوار خود به خاطر جمع// که کس نگوید از اینجا بخیز و آنجا رو// هزار مرتبه بهتر به نزد ابن یمین// ز فر مملکت کی‌قباد و کی‌خسرو»
«شبان بره آن به که دارد نگاه// از آن سگ که با گرگ شد آشنا»
«شهریارا آن شنیدستی که در روز شکار// شاه‌کسری کرد سوی دهقانی گذر// پیر دهقان جوزبن می‌کشت، با وی گفت شاه// نیستی گویی به تحقیق ازفلاحت باخبر// جوزبن آخر نیارد کمتر از سی‌سال بار// تو کجا یابی ازاو بر؟ روزگار خود مبر// گفت ما خوردیم بر از کِشته‌های رفتگان// هرکه آید گو بری اوهم ز کِشت ما بخور»
«فروغ روی تو را خانه کی حجاب شود// به گِل چگونه توان نور آفتاب اندود»
«مفرما انتظارم بیش‌تر زین// کرم کن یا جوابی یا ثوابی»
«نکنم رغبت دنیا که متاعی است قلیل// شاهبازان به گه صید نگیرند مگس»
«نوشدارو چه سود خواهد داشت// چون شد از ملک زندگی سهراب»
«هرکه را در جهان همی بینی// گر گدایی و گر شهنشاهی است// طالب لقمه‌ایست وز پی آن// در بن چاه یا سرِ گاهی است// مقصد جمله خلق یک چیز است// لیک هریک فتاده در راهی است// اهل عالم به نان چو محتاج‌اند// پس به نزدیک آن که آگاهی است// شاه را بر گدا چه ناز رسد// چون گدا، شاه نیز نان‌خواهی است// اختلافی که هست در نام است// ورنه سی‌روز بی‌گمان ماهی است»
«هرجا که شد کسی چو زملکش برون نشد// منزل چه مرو و بلخ و نشابور یا هرات»

بدون منبع

پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ

ابن یمین
دارد.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+'''[[W:ابن یمین|محمود بن یمین‌الدین طغرایی فریومَدی]]''' لقب‌گرفته به ''فخرالدین'' و شهرت‌یافته به '''ابن یمین''' ([[w:۱۲۸۶ (میلادی)|۱۲۸۶]]، [[w:فرومد|فرومد]]، [[بیهق]] - [[w:۱۳۶۷ (میلادی)|۱۳۶۷]]، [[w:فرومد|فرومد]]، [[بیهق]]) [[w:مستوفی|مستوفی]]، [[w:کاتب|کاتب دربار]] و [[شاعر]] [[ایرانی]] بود.
-'''[[W:ابن یمین|ابن یمین]]'''، فخرالدین محمودبن یمین‌الدین محمد طغرایی از شاعران نامدار فارسی است. زادگاه او فریومد خراسان است و در همان‌جا به تاریخ ([[W:۷۶۵ (هجری قمری)|۷۶۵ هجری قمری]]) درگذشت.
 == دارای منبع ==
 === دیوان شعر ===
+* «ای دل ار چند در سفر خطر است// کس، سفر بی‌خطر کجا یابد// آنچه اندر سفر به دست آید// مرد را در حضر کجا یابد// وان‌که در بحر غوطه می‌نخورد// سلک دُرّ و گهر کجا یابد// وان‌که پهلو تهی کند از کان// صرّه سیم و زر کجا یابد// گر هنرمند گوشه‌گیر بود// کام دل از [[هنر]] کجا یابد// [[شاهین|باز]] کز آشیان برون نپرد// بر شکاری کجا ظفر یابد»
+* «باغبانی بنفشه می‌انبود// گفتش ای گوژپشت جامه‌کبود// چه رسیده است از زمانه تورا// پیر ناگشته درشکستی زود// گفت پیران شکسته دهرند// در جوانی شکسته باید بود»
-* «ای دل ار چند در سفر خطر است// کس، سفر بی‌خطر کجا یابد// آنچه اندر سفر به دست آید// مرد را در حضر کجا یابد// وان‌که در بحر غوطه می‌نخورد// سلک دُرّ و گهر کجا یابد// وان‌که پهلو تهی کند از کان// صرّه سیم و زر کجا یابد// گر هنرمند گوشه‌گیر بود// کام دل از [[هنر]] کجا یابد// [[شاهین|باز]] کز آشیان برون نپرد// بر شکاری کجا ظفر یابد»
-* «باغبانی بنفشـه می‌انبود// گفتش ای گوژپشت جامه‌کبود// چه رسیده است از زمانه تورا// پیر ناگشته درشکستی زود// گفت پیران شکسته دهرند// در جوانی شکسته باید بود»
 * «به حاتم ار به جهان آید التجا نکنم// به استخوان رسد ار کاردم بدست نیاز»
+* «پادشاه وحوش از آن باشد// که به خود کار خود کند [[شیر|ضیغم]]»
+* «دامن مرد کاهلی چو گرفت// گله از گردش زمانه کند// مطرب از کار چون فروماند// چشم بر گوشه چغانه کند»
-* «پادشاه وحوش از آن باشد// که به خود کار خود کند [[شیر|ضیغم]]»
-* «دامن مرد کاهلی چو گرفت// گله از گردش زمانه کند// مطرب از کار چون فروماند// چشم بر گوشه چغانه کند»
 * «در پای عوام کشته گشتند خواص// آتش چو درافتاد نه تر ماند و نه خشک»
+* «دو قرص نان اگر از گندم است و گر از جو// دوتای جامه اگر کهنه است و گر از نو// چهار گوشه دیوار خود به خاطر جمع// که کس نگوید از اینجا بخیز و آنجا رو// هزار مرتبه بهتر به نزد ابن یمین// ز فر مملکت کی‌قباد و کی‌خسرو»
-* «دو قرص نان اگر از گندم است و گر از جو// دوتای جامه اگر کهنه است و گر از نو// چهار گوشه دیوار خود به خاطر جمع// که کس نگوید از اینجا بخیز و آنجا رو// هزار مرتبه بهتر به نزد ابن یمین// ز فر مملکت کی‌قباد و کی‌خسرو»
 * «شبان [[گوسفند|بره]] آن به که دارد نگاه// از آن [[سگ]] که با [[گرگ]] شد آشنا»
+* «شهریارا آن شنیدستی که در روز شکار// شاه‌کسری کرد سوی دهقانی گذر// پیر دهقان جوزبن می‌کشت، با وی گفت شاه// نیستی گویی به تحقیق ازفلاحت باخبر// جوزبن آخر نیارد کمتر از سی‌سال بار// تو کجا یابی ازاو بر؟ روزگار خود مبر// گفت ما خوردیم بر از کِشته‌های رفتگان// هرکه آید گو بری اوهم ز کِشت ما بخور»
+* «فروغ روی تو را خانه کی حجاب شود// به گِل چگونه توان نور آفتاب اندود»
-* «شهریارا آن شنیدستی که در روز شکار// شاه‌کسری کرد سوی دهقانی گذر// پیر دهقان جوزبن می‌کشت، با وی گفت شاه// نیستی گویی به تحقیق ازفلاحت باخبر// جوزبن آخر نیارد کمتر از سی‌سال بار// تو کجا یابی ازاو بر؟ روزگار خود مبر// گفت ما خوردیم بر از کِشته‌های رفتگان// هرکه آید گو بری اوهم ز کِشت ما بخور»
+* «مفرما انتظارم بیش‌تر زین// کرم کن یا جوابی یا ثوابی»
-* «فروغ روی تو را خانه کی حجاب شود// به گِل چگونه توان نور آفتاب اندود»
-* «مفرما انتظارم بیش‌تر زین// کرم کن یا جوابی یا ثوابی»
 * «نکنم رغبت دنیا که متاعی است قلیل// [[شاهین|شاهبازان]] به گه صید نگیرند [[مگس]]»
+* «نوشدارو چه سود خواهد داشت// چون شد از ملک [[زندگی]] سهراب»
+* «هرکه را در جهان همی بینی// گر گدایی و گر شهنشاهی است// طالب لقمه‌ایست وز پی آن// در بن چاه یا سرِ گاهی است// مقصد جمله خلق یک چیز است// لیک هریک فتاده در راهی است// اهل عالم به نان چو محتاج‌اند// پس به نزدیک آن که آگاهی است// شاه را بر گدا چه ناز رسد// چون گدا، شاه نیز نان‌خواهی است// اختلافی که هست در نام است// ورنه سی‌روز بی‌گمان ماهی است»
-* «نوشـدارو چه سود خواهد داشت// چون شد از ملک [[زندگی]] سهراب»
-* «هرکه را در جهان همی بینی// گر گدایی و گر شهنشاهی است// طالب لقمه‌ایست وز پی آن// در بن چاه یا سر ِ گاهی است// مقصد جمله خلق یک چیز است// لیک هریک فتاده در راهی است// اهل عالم به نان چو محتاج‌اند// پس به نزدیک آن که آگاهی است// شاه را بر گدا چه ناز رسد// چون گدا، شاه نیز نان‌خواهی است// اختلافی که هست در نام است// ورنه سی‌روز بی‌گمان ماهی است»
 * «هرجا که شد کسی چو زملکش برون نشد// منزل چه مرو و بلخ و [[نیشابور|نشابور]] یا هرات»
 == بدون منبع ==
 == پیوند به بیرون ==
+{{ویکی‌پدیا با عنوان|ابن یمین فریومدی}}
-{{ویکی‌پدیا با عنوان|ابن یمین فریومدی}}
 {{ترتیب‌پیش‌فرض:ابن یمین}}
-[[رده:شاعران ایرانی]]
 [[رده:اهالی ایران]]
-[[رده:اهالی سبزوار]]
+[[رده:اهالی بیهق]]
 [[رده:اهالی میامی (شهرستان)]]
+[[رده:شاعران ایرانی]]
+[[رده:کاتبان ایرانی]]
 [[رده:درگذشتگان ۱۳۶۳]]