کتاب کافی
کتاب کافی با نام اصلی الکافي في الدین یکی از کتب اربعه و مهمترین و یکی از قدیمیترین منابع حدیثی شیعه است. این اثر تألیف محمد بن یعقوب کلینی است. کتاب کافی را میتوان به سه بخش: اصول (شامل احادیث اعتقادی)، فروع (شامل احادیث فقهی) و روضه (احادیث متفرقه) تقسیمبندی کرد.
گفتاوردها
[ویرایش]- «(عقل) آن چیزی است که با آن (خداوند) رحمان پرستش شده و بهشت به دست میآید.»
- دوست هرکس عقل او و دشمنش نادانی اوست.
- «عقل، پوششی استوار و فضیلت، جمالی آشکار است. پس عیبهای اخلاقی خود را با فضیلت بپوشان و با عقل با هوای نفس خود بجنگ تا محبت و دوستی به سوی تو جلب شود و محبوبیت برایت آشکار گردد.»
- «ما پیامبران مأمور شدهایم که با مردم به اندازه عقلشان سخن بگوییم.»
- «به راستی که از خوشبختترین اولیای من نزد من، بندهای مؤمن است که بهرهای از صلاح دارد و عبادت پروردگارش را درست انجام میدهد و در پنهان، خدا را عبادت میکند و در میان مردم پنهان است و کسی به او انگشت اشاره نمیکند و روزیاش کفاف است و بر آن صبر میکند، پس مرگش زود میرسد و میراثش اندک و گریهکنندگانش کم است»
- «به راستی که از سختترین مجازاتها در روز قیامت، برای کسی است که عدالت را وصف کند و به خلاف آن عمل نماید.»
- شایسته است که مؤمن دارای هشت ویژگی باشد: استواری در هنگام سختیها، صبر در هنگام بلا، شکر در هنگام آسایش، قناعت به آنچه خدا روزیاش کرده است، ستم نکردن به دشمنان، مدارا با دوستان، خستگی بدن برای او و آسایش مردم، علم دوست او، بردباری وزیرش، خرد امیر سپاهیانش و مدارا برادرش و نیکی پدرش.
