گروگان‌گیری در سفارت ایالات متحده آمریکا

گروگان‌گیری در سفارت آمریکا در ایران (به انگلیسی: U.S. Embassy siege) یا بحران گروگان‌گیری در ایران (به انگلیسی: Iran hostage crisis) و هم‌چنین مشهور «تسخیر لانهٔ جاسوسی»، به دوران ۴۴۴ روزهای از دشمنی سیاسی-نظامی میان دولت ایران پس از انقلاب و ایالات متحده آمریکا گفته می‌شود که در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۵۸ (برابر با ۴ نوامبر ۱۹۷۹) با حملهٔ تعدادی از فعالان دانشجویی موسوم به دانشجویان پیرو خط امام به سفارت آمریکا در تهران آغاز شد و با به گروگان گرفته‌شدن ۶۶ دیپلمات آمریکایی به یکی از عمده‌ترین بحران‌های بین‌المللی تبدیل شد. گروگان‌گیری در تاریخ ۳۰ دی ۱۳۵۹ (برابر با ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱) با پذیرش قرارداد الجزایر از سوی دولت‌های ایران و ایالات متحده آمریکا پایان یافت.

گفتاوردها

• «واقعه‌ای که در سال ۱۹۷۹ اتفاق افتاد، به هر حال نتیجه یک دوران طولانی از مداخلاتی بود که آمریکا در ایران انجام می‌داد و دانشجویان در آن دوره بسیار نگران بودند که اتفاقی مثل کودتایی که در سال ۱۹۵۳ علیه دولت مردمی دکتر محمد مصدق اتفاق افتاده بود، دوباره ممکن است تکرار شود.»
  • معصومه ابتکار
• «تمام مردم ایران از این عمل پشتیبانی می‌کنند... به نظر من اقدام دانشجویان، اشغال سفارت آمریکا محسوب نمی‌شود بلکه جوانان دلیر ما لانه جاسوسی را تصرف کرده‌اند تا اشغالگران را بیرون رانند.»
  • سید احمد خمینی
• «شاید ۳۵ سال پیش که سفارت آمریکا در ایران برای جلوگیری از کودتایی دیگر تسخیر شد همه فکر می‌کردند این تندروی است اما با اطلاعاتی که اسنودن فاش کرد. امروز همه می‌دانند که سفارتخانه‌های آمریکا در کل دنیا لانه جاسوسی است.»
  • حبیب احمدزاده
• «بعد از این همه سال دربارهٔ یک واقعه دراماتیک و جذاب مثل تسخیر لانه جاسوسی، نه یک فیلم ساخته شده، نه یک رمان نوشته شده. با این که می‌شد ده‌ها کتاب دربارهٔ آن نوشته شود. از جزییات اتفاق‌ها، گفت‌وگوها، تصمیم‌های اولیه، نحوه اداره ماجرا، چطور این بچه‌ها شاخ غول را شکسته‌اند؟»
  • امیرحسین فردی از ماهنامه داستان - شماره ششم
• «نمی­ توان تا ابد گروگان‌­ها را نگه داشت و آمریکا به­ عنوان سرزمینی آزاد نمی­تواند تسلیم تحقیر مردم بیمار به رژیم جمهوری اسلامی شود.»
  • صادق قطب‌زاده