نادیا مفتونی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Bellswillring (بحث | مشارکت‌ها)
صفحه‌ای تازه حاوی «ای ماه برو مِهرِ منور بدر آمد، فرزند نبی در پی شق القمر آمد/ والفجر که رفت از ر...» ایجاد کرد
 
Bellswillring (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
علاوه بر متفکران ترک و فارس، نویسندگان و مورخان عرب هم نسبت به فارابی ابراز خویشاوندی میکنند و او را همچون ابن سینا و غزالی در سلسله دانشمندان و فیلسوفان عرب میگنجانند. جهت این ادعا آن است که عمده آثار آنها به زبان علمی روزگارشان یعنی عربی نگاشته شده است. شاید سزاوارتر آن باشد که به جای کشمکش بر سر جسم فارابی و از این سو و آن سو کشیدن جامه او، به معاشرت علمی و معنوی با او فخرفروشی کنیم و به تدوین و تصحیح آثار او و تحقیق و تعمق بر افکارش اهمیت دهیم. چرا که اگر فارابی جایگاهی درخور و شایسته در پژوهش های علمی و فرهنگی کشور ما کسب کند، در دیده جهانیان خویشاوند معنوی و فرهنگی ما محسوب خواهد شد و آنگاه چندان تفاوت نخواهد داشت که فرزند خراسان بزرگ باشد یا فاراب ماوراءالنهر. <ref>مفتونی، نادیا. "اخلاق هنر از نگاه فارابی". تهران: بنیاد سینمایی فارابی، 1390.</ref>

ای ماه برو مِهرِ منور بدر آمد، فرزند نبی در پی شق القمر آمد/ والفجر که رفت از رخ گیتی شب تاریک، والیل اذا یسر به لوح قدر آمد/ ابرانه بگریید ز شوق از دل دیده، کان نور برِ مردم خونین بصر آمد/ آذین شده این ملک به پیراهن گلگون، یعقوب جهان خیز که بوی پسر آمد/ ای غنچه ز آغوش رها کن گُلِ صدرنگ، آن دلبر یکرنگ کنون از سفر آمد/ عشاق بمیرید به عشق دم همدم، معشوق مسیحادمِ اعجازگر آمد/ پروانه دلان پیش به قربانگه محبوب، تا شمع ولا هست بلا پرثمر آمد/ از ترس نترسید که او عنصر ترسوست، این سایه یأس از پِیِ ما بی ثمر آمد/ اخطار مخوانید به همخانه خمار، کاین پیر خرابات، خمارِ خطر آمد/ زد حلقه به در دار به آهنگ انا الحق، منصور به رقص آمد و دیدار سر آمد/ (با امضای زهرا نوری، فریمان، 2 دی 1367) <ref>«دلبر یکرنگ». قدس، دوشنبه 12 بهمن 1371، شماره 1480، ص 9.</ref>
ای ماه برو مِهرِ منور بدر آمد، فرزند نبی در پی شق القمر آمد/ والفجر که رفت از رخ گیتی شب تاریک، والیل اذا یسر به لوح قدر آمد/ ابرانه بگریید ز شوق از دل دیده، کان نور برِ مردم خونین بصر آمد/ آذین شده این ملک به پیراهن گلگون، یعقوب جهان خیز که بوی پسر آمد/ ای غنچه ز آغوش رها کن گُلِ صدرنگ، آن دلبر یکرنگ کنون از سفر آمد/ عشاق بمیرید به عشق دم همدم، معشوق مسیحادمِ اعجازگر آمد/ پروانه دلان پیش به قربانگه محبوب، تا شمع ولا هست بلا پرثمر آمد/ از ترس نترسید که او عنصر ترسوست، این سایه یأس از پِیِ ما بی ثمر آمد/ اخطار مخوانید به همخانه خمار، کاین پیر خرابات، خمارِ خطر آمد/ زد حلقه به در دار به آهنگ انا الحق، منصور به رقص آمد و دیدار سر آمد/ (با امضای زهرا نوری، فریمان، 2 دی 1367) <ref>«دلبر یکرنگ». قدس، دوشنبه 12 بهمن 1371، شماره 1480، ص 9.</ref>



نسخهٔ ‏۴ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۸:۲۰

علاوه بر متفکران ترک و فارس، نویسندگان و مورخان عرب هم نسبت به فارابی ابراز خویشاوندی میکنند و او را همچون ابن سینا و غزالی در سلسله دانشمندان و فیلسوفان عرب میگنجانند. جهت این ادعا آن است که عمده آثار آنها به زبان علمی روزگارشان یعنی عربی نگاشته شده است. شاید سزاوارتر آن باشد که به جای کشمکش بر سر جسم فارابی و از این سو و آن سو کشیدن جامه او، به معاشرت علمی و معنوی با او فخرفروشی کنیم و به تدوین و تصحیح آثار او و تحقیق و تعمق بر افکارش اهمیت دهیم. چرا که اگر فارابی جایگاهی درخور و شایسته در پژوهش های علمی و فرهنگی کشور ما کسب کند، در دیده جهانیان خویشاوند معنوی و فرهنگی ما محسوب خواهد شد و آنگاه چندان تفاوت نخواهد داشت که فرزند خراسان بزرگ باشد یا فاراب ماوراءالنهر. [۱]

ای ماه برو مِهرِ منور بدر آمد، فرزند نبی در پی شق القمر آمد/ والفجر که رفت از رخ گیتی شب تاریک، والیل اذا یسر به لوح قدر آمد/ ابرانه بگریید ز شوق از دل دیده، کان نور برِ مردم خونین بصر آمد/ آذین شده این ملک به پیراهن گلگون، یعقوب جهان خیز که بوی پسر آمد/ ای غنچه ز آغوش رها کن گُلِ صدرنگ، آن دلبر یکرنگ کنون از سفر آمد/ عشاق بمیرید به عشق دم همدم، معشوق مسیحادمِ اعجازگر آمد/ پروانه دلان پیش به قربانگه محبوب، تا شمع ولا هست بلا پرثمر آمد/ از ترس نترسید که او عنصر ترسوست، این سایه یأس از پِیِ ما بی ثمر آمد/ اخطار مخوانید به همخانه خمار، کاین پیر خرابات، خمارِ خطر آمد/ زد حلقه به در دار به آهنگ انا الحق، منصور به رقص آمد و دیدار سر آمد/ (با امضای زهرا نوری، فریمان، 2 دی 1367) [۲]

منابع

  1. مفتونی، نادیا. "اخلاق هنر از نگاه فارابی". تهران: بنیاد سینمایی فارابی، 1390.
  2. «دلبر یکرنگ». قدس، دوشنبه 12 بهمن 1371، شماره 1480، ص 9.
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ