باقر آیتاللهزاده شیرازی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
صفحهٔ جدید: '''باقر آیتاللهزاده شیرازی''' (۱۳۱۵ - ۱۳۸۶)، معمار، مرمت گر، است... |
ابرابزار |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''[[w:باقر آیتاللهزاده شیرازی|باقر آیتاللهزاده شیرازی]]''' (۱۳۱۵ - ۱۳۸۶)، معمار، مرمت گر، استاد دانشگاه ایرانی. |
'''[[w:باقر آیتاللهزاده شیرازی|باقر آیتاللهزاده شیرازی]]''' (۱۳۱۵ - ۱۳۸۶)، معمار، مرمت گر، استاد دانشگاه ایرانی. |
||
[[پرونده:Bagher Ayatollahzadeh Shirazi.jpeg|220px|بندانگشتی|چپ|]] |
|||
== گفتاوردها == |
== گفتاوردها == |
||
* «تصور نمی کنم که به کسی بدی کرده |
* «تصور نمی کنم که به کسی بدی کرده باشم، یعنی که به خدا قسم هیچگاه قصد و نیت آن را نداشت هام و اگر موردی باشد که ندانسته عمل کرده ام، آرزوی بخشش دارم.»<ref>http://www.drbaghershirazi.ir/vasiat.asp</ref> |
||
*« |
* «ایران در طول تاریخ پیوند عجیبی با عراق داشت؛ از زمان هخامنشیان که بابل را گرفتند و بابل یکی از پایتختهای هخامنشیان شد و در دوره پارتها هم که تیسفون پایتخت بود. از نظر علمی و سیاسی ما همیشه با عراق همراه بودیم و قبل از آمدن بعثیها، اصولاً حضور این دو فرهنگ و دو کشور در کنار هم خیلی طبیعی بود.»<ref>http://www.drbaghershirazi.ir/interviewdetail.asp?Eid=2</ref> |
||
* « |
* «معماری به نظر من اولین پرداخت انسان است. اولین کاری است که انسان به محض آشنایی با طبیعت آغاز میکند. اولین برخوردش با طبیعت برای رفع نیازش، برای زندگیاش، برای اسکانش و برای معیشتش است. اولین دخل و تصرف انسان در طبیعت است. جایی که انسان ظهور پیدا میکند، معماری آغاز میشود و الفبای معماری از همان جاست و تداوم پیدا میکند. هرچه این فعالیت گسترش پیدا میکند دامنه معماری و به دنبال آن کار وسیعتر به مفهوم شهرسازی امکان گسترش مییابد.»<ref>http://www.drbaghershirazi.ir/interviewdetail.asp?Eid=3</ref> |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[رده:اهالی ایران|آ]] |
[[رده:اهالی ایران|آ]] |
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۴۸
باقر آیتاللهزاده شیرازی (۱۳۱۵ - ۱۳۸۶)، معمار، مرمت گر، استاد دانشگاه ایرانی.
گفتاوردها
- «تصور نمی کنم که به کسی بدی کرده باشم، یعنی که به خدا قسم هیچگاه قصد و نیت آن را نداشت هام و اگر موردی باشد که ندانسته عمل کرده ام، آرزوی بخشش دارم.»[۱]
- «ایران در طول تاریخ پیوند عجیبی با عراق داشت؛ از زمان هخامنشیان که بابل را گرفتند و بابل یکی از پایتختهای هخامنشیان شد و در دوره پارتها هم که تیسفون پایتخت بود. از نظر علمی و سیاسی ما همیشه با عراق همراه بودیم و قبل از آمدن بعثیها، اصولاً حضور این دو فرهنگ و دو کشور در کنار هم خیلی طبیعی بود.»[۲]
- «معماری به نظر من اولین پرداخت انسان است. اولین کاری است که انسان به محض آشنایی با طبیعت آغاز میکند. اولین برخوردش با طبیعت برای رفع نیازش، برای زندگیاش، برای اسکانش و برای معیشتش است. اولین دخل و تصرف انسان در طبیعت است. جایی که انسان ظهور پیدا میکند، معماری آغاز میشود و الفبای معماری از همان جاست و تداوم پیدا میکند. هرچه این فعالیت گسترش پیدا میکند دامنه معماری و به دنبال آن کار وسیعتر به مفهوم شهرسازی امکان گسترش مییابد.»[۳]