وحشی بافقی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Farzad j (بحث | مشارکت‌ها)
Farzad j (بحث | مشارکت‌ها)
←‏وصیت نامه وحشی بافقی: (بدون منبع و منتسب به شاعران دیگر)
خط ۶۳: خط ۶۳:
* «نیاید [[کار]]ها بی کارکن راست// اگر چه عمده سعی کارفرماست»
* «نیاید [[کار]]ها بی کارکن راست// اگر چه عمده سعی کارفرماست»



=== وصیت نامه وحشی بافقی ===

«روز مرگم، هر که شیون کند از دور و برم دور کنید//همه را مست و خراب از می انگور کنید
مزد غسال مرا سیر شرابش بدهید//مست مست از همه جا حال خرابش بدهید
بر مزارم مگذارید بیاید واعظ//پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ
جای تلقین به بالای سرم دف بزنید//شاهدی رقص کند جمله شما کف بزنید
روز مرگم وسط سینه من چاک زنید//اندرون دل من یک قلم تاک زنید
روی قبرم بنویسید وفادار برفت//آن جگر سوخته خسته از این دار برفت»


== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==

نسخهٔ ‏۳ فوریهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۵۳

وحشی بافقی، کمال‌الدین محمد وحشی بافقی ، شاعر پرشور و نغزگفتار ایرانی که قصیده، غزل، مثنوی و ترکیب‌بندهای او مشهور و دلنشین است. وحشی بافقی در سال (۹۳۶ هجری قمری) در قصبه بافق در ۲۴ فرسنگی یزد زاده شد. اجدادش توانگر و اهل علم بودند و خود نیز در آغاز ، چندی در کاشان مکتب دار بود. او را معاصر شاه اسماعیل و شاه طهماسب و شاه عباس اول دانسته اند.وی در سال (۹۹۷ هجری قمری)در سن شصت و یک سالگی درگذشت درمحله سر برج یزد در برابر مزار شاهزاده فاضل ، برادر امام هشتم به خاک سپرده شد.

دارای منبع

دیوان اشعار

  • «آن گربه مصاحب بابا از آن تو// وان قاطر چموش لگدزن از آن من»
  • «از صحن خانه تا به لب بام از آن من// از بام خانه تا به ثریا از آن تو»
  • «اگر بر دیده مجنون نشینی// به غیر از خوبی لیلی نبینی»
  • «اگر خواهی هنر را سخت‌بازو// زر بی‌سنگ باید در ترازو»
  • «اگر صد آب حیوان خورده باشی// چو عشقی در تو نبود مرده باشی»
  • «اگر طوطی زبان می‌بست در کام// نه خود را در قفس دیدی نه در دام»
  • «این ندانسته که قدر همه یکسان نبود// زاغ را مرتبه مرغ خوش‌الحان نبود»
  • «بگفت‌اش کوتهی افسوس افسوس// تو پا می‌بینی و من پر طاووس»
  • «بود بر زر مدار کار عالم// به زر آسان شود دشوار عالم»
  • «به شهوت، قرب تن با تن ضرور است// میان عشق وشهوت راه دور است»
  • «به ذوق کارفرما پیش نه پای// که خیزد ذوق کار از کارفرمای»
  • «به هرجا شرع بر مسند نشیند// کس‌اش جز در برون در نبیند»
  • «به هرجا کافتاب آنجا نهد پای/ پس دیوار باشد سایه را جای»
  • «تو مو می‌بینی و من پیچش مو// تو ابرو من اشارت‌های ابرو»
  • «چو دل را محرم اسرار کردند// خموشی را امانت دار کردند»
  • «چو شد گو باش گامی تا در کام// چو پا نبود چه یک فرسخ چه یک گام»
  • «خموشی پرده پوش راز باشد// نه مانند سخن غمّاز باشد»
  • «در آن قربی که باشد قرب جانی// خلل کی افکند بعد مکانی»
  • «در نابستهٔ احسان گشاده‌ست// به هرکس آن چه می‌بایست داده‌ست»
  • «دل خوش یاد می‌آرد ز گلزار// چو دل خوش نیست گل خار است و مسمار// اگر دل خوش بود می‌خوشگوار است// شراب تلخ در غم زهر مار است»
  • «دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند// از گوشه بامی که پریدیم پریدیم»
  • «دولت (همت) اگر سلسله‌جنبان شود// مور تواند که سلیمان شود»
  • «دیده کز نعمت دیدار نبودش بهری// مگسی بود که مهمان سر خوانی بود»
  • «ز گوش‌ات نفع نبود وز زبان سود// که باشی گوش چون باید زبان بود»
  • «زبان بسیار سر بر باد داده‌ست// زبان، سر را عدوی خانه‌زادست»
  • «شدش بهرام با تیغ و کفن پیش// که توبه کردم از خون‌کردن خویش»
  • «کسی را عزم ره چون جزم شد پیش// چو محبوسان بود در خانه خویش»
  • «منادی می‌کند عشق از چپ و راست// که حد هر کمال اینجاست، اینجاست»
  • «نیاید کارها بی کارکن راست// اگر چه عمده سعی کارفرماست»


پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ