ظهیرالدین فاریابی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: جراحی پلاستیک و زیباسازی |
Sahimrobot (بحث | مشارکتها) جز ربات:تصحيح ي و ک |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
* «ای صفدری که در صف هیجا ترا خرد// همتای [[فیل|پیل]] [[جنگ]]ی و [[شیر]] ژیان نهاد» |
* «ای صفدری که در صف هیجا ترا خرد// همتای [[فیل|پیل]] [[جنگ]]ی و [[شیر]] ژیان نهاد» |
||
* «بر غمم گفتی صبوری کن بلی شاید کنم// |
* «بر غمم گفتی صبوری کن بلی شاید کنم// هیچجایی صبر اگر بیآب [[ماهی]] میکند» |
||
* «بزرگوارا دنیا ندارد آن عظمت// که هیچکس را زیبد بدان سرافرازی// شرف به فضل و [[هنر]] باشد و ترا همه هست// بدین نعیم مزور چرا همینازی// ز چیست کاهل [[هنر]] را نمیکنی تمییز// تو نیز هم به هنر در زمانه ممتازی» |
* «بزرگوارا دنیا ندارد آن عظمت// که هیچکس را زیبد بدان سرافرازی// شرف به فضل و [[هنر]] باشد و ترا همه هست// بدین نعیم مزور چرا همینازی// ز چیست کاهل [[هنر]] را نمیکنی تمییز// تو نیز هم به هنر در زمانه ممتازی» |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
* «[[خروس]] عدل تو تا پر زدهست در عالم// به جای بیضه نهادهست ماکیان گوهر» |
* «[[خروس]] عدل تو تا پر زدهست در عالم// به جای بیضه نهادهست ماکیان گوهر» |
||
* «خلقی ز پرتو تو چو [[پروانه]] سوختند// کس نیست کز [[حقیقت]] |
* «خلقی ز پرتو تو چو [[پروانه]] سوختند// کس نیست کز [[حقیقت]] رویت نشان دهد» |
||
* «در |
* «در این دیار بسی [[شعر|شاعران]] با[[هنر]]ند// که نور فکرت ایشان دهد به کان گوهر» |
||
* «در نهانخانه طبعم بتماشا بنگر// تا ز هر زاویهای عرضه دهم پنداری» |
* «در نهانخانه طبعم بتماشا بنگر// تا ز هر زاویهای عرضه دهم پنداری» |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
* «[[طاووس]] جان به جلوه درآید ز خرمی// گر [[طوطی]] لبت به حدیثی زبان دهد» |
* «[[طاووس]] جان به جلوه درآید ز خرمی// گر [[طوطی]] لبت به حدیثی زبان دهد» |
||
* «مگر تو بیخبری کاندر |
* «مگر تو بیخبری کاندر این مقام ترا// چه دشمنان حسودند و [[دوستی|دوستان]] غیور// بکوش تا به سلامت به مأمنی برسی// که راه سخت مخوف است و منزلی بس دور» |
||
* «نشسته در دل و چشم ملوک هیبت او// چنانکه صولت [[شراب|می]] در [[طبیعت]] مخمور» |
* «نشسته در دل و چشم ملوک هیبت او// چنانکه صولت [[شراب|می]] در [[طبیعت]] مخمور» |
نسخهٔ ۱۴ اوت ۲۰۱۰، ساعت ۲۱:۳۳
ظهیرالدین فاریابی، ابوالفضل طاهربن محمد ظهیر فاریابی متولد فاریاب بلخ، شاعری توانا بود و در دوران ملوک آل باوند ومحمدبن ایلدگز و قزلارسلان میزیست و دارای قصیدههای شیوا است. وی در سال (۵۹۸ هجری قمری) در تبریز درگذشت.
دارای منبع
دیوان شعر
- «بر غمم گفتی صبوری کن بلی شاید کنم// هیچجایی صبر اگر بیآب ماهی میکند»
- «بزرگوارا دنیا ندارد آن عظمت// که هیچکس را زیبد بدان سرافرازی// شرف به فضل و هنر باشد و ترا همه هست// بدین نعیم مزور چرا همینازی// ز چیست کاهل هنر را نمیکنی تمییز// تو نیز هم به هنر در زمانه ممتازی»
- «به باده دست میالای کآن همه خون است// که قطره قطره چکیدهست از دل انگور»
- «جهان رباط خراب است بر گذرگه سیل// گمان مبر که به یک مشت گل شود معمور// بر آستان فنا دل منه که جای دگر// برای عشرت تو برکشیدهاند قصور»
- «چرا به شعر مجرد مفاخرت نکنم// ز شاعری چه بد آمد جریر و اعشی را»
- «خروس عدل تو تا پر زدهست در عالم// به جای بیضه نهادهست ماکیان گوهر»
- «در نهانخانه طبعم بتماشا بنگر// تا ز هر زاویهای عرضه دهم پنداری»
- «شعر در نفس خویش هم بد نیست// ناله من ز خست شرکاست»
- «شمعی است چهره تو که هر شب ز نور خود// پروانه عطا به مه آسمان دهد»
- «مگر تو بیخبری کاندر این مقام ترا// چه دشمنان حسودند و دوستان غیور// بکوش تا به سلامت به مأمنی برسی// که راه سخت مخوف است و منزلی بس دور»
درباره ظهیر
- «دیوان ظهیر فاریابی// در کعبه بدزد اگر بیابی»
پیوند به بیرون
این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکیگفتاورد کمک کنید. |