افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
صفحهٔ جدید: {{ویکی‌پدیا}} left|thumb|پرچم جمهوری اسلامی افغانستان *امريكايىها بعلت ناتوان... |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۱۰، ساعت ۱۷:۱۹
.svg)
- امريكايىها بعلت ناتوانى در درك فرهنگ عميق ملت افغانستان فكر مىكنند در اين كشور جاى پايى پيدا كردهاند اما بدون شك ملت افغانستان سرانجام هويت ملى و عزت شايسته خويش را بدست خواهد آورد و بر سرنوشت خود كاملاً حاكم خواهد شد.
- بايد در همه زمينهها از جمله زمينههاى مرزى مراقبت كرد تا طرحهاى تفرقهانگيز دشمنان ايران و افغانستان به سرانجامى نرسد.
- بايد قدر مجاهدين را دانست و از آنان در حركت براى بازسازى و پيشرفت افغانستان استفاده كرد.
- وجود افغانستانى آباد، امن و با ثبات به نفع همه كشورهاى منطقه است و دولت و ديگر مسؤولان ايرانى ضمن ادامه كمك به حركت ملت افغانستان براى دستيابى به پيشرفت و ثبات كامل، گسترش همه جانبه مناسبات با اين كشور را بطور جدى پيگيرى مىكنند.
- «همه باید در جهت استقرار دموکراسی و تقویت دولت و وحدت افغانستان و سازندگی آن تلاش کنیم.»
- «افغانستان که زمانی کانون مهر و محبت بود، حالا چرا تبدیل به کانون مواد مخدر شده است؟ چه شد آن کمک‌های بزرگی که قدرت‌های بزرگ به افغانستان وعده دادند؟»
- «در کنار اشغال افغانستان، جوانه‌های امید‌بخشی همچون پارلمان و قانون‌اساسی سر باز کرده.»
- همچنین آمریکایی‌ها قول یک پادگان نظامی در نزدیکی مرز ایران با افغانستان را دادند.
- عبدالمالک ریگی
- برای زنده ماندن به افغانستان فرار کرد.
- جمشید شعله محقق افغانستانی در کتاب "جهاد ملت بخارا"
- «طویله و باغ‌وحش هم بهتر از پارلمان ما (افغانستان) است، به خاطر این‌که در طویله گاو است که شیر می‌دهد، خر است که بار می‌کشد، سگ است که نگهبانی می‌کند...»
- «با الهام از خشم و نفرت بی‌کران و آگاهی بی‌سابقه مردم ماتمدار ما می‌خواهم به تمام جانیان و خاینان مذکور بفهمانم که افغانستان سرزمین مردم فقیر اما آزادی‌خواه است که دیگر هرگز اجازه نخواهند داد فاشیست‌های دین‌فروش تا آخر بر آن سایه افکنند.»
- مردم ما هرگز نمی‌تواند آرزوی دموکراسی، حقوق زن، حقوق بشر و خصوصا امنیت در افغانستان را در سر بپرورانند».
- «افغان‌ها کشورشان را با دست خالی آباد خواهند کرد به شرط آنکه امنیت داشته باشند و جامعه بین‌الملل حمایت‌شان را از «دولت حامی تروریسم» متوقف سازند.»
«من می‌خواهم به شما و خصوصا به آن تعداد کشورهای که از سراسر دنیا به حمایت مجرمین جنگی که اکنون در دولت هستند به افغانستان آمده‌اند بگویم که اهداف و ایده‌آل‌های آنان هیچ فرقی با طالبان ندارند. یک روز، آنها یازده‌هم سپتامبر دیگری را به وجود خواهند آورد. این‌ها خطرناک‌تر از طالبان هستند، به دلیل انکه این‌ها بر سر قدرت هستند.»
«باید بگوییم هیچ تغییر اساسی در زندگی زنان ما روی نداده‌است، چون تغییر اساسی نیز در کشورمان اتفاق نیفتاده‌است. زمانی‌که در کشور ما امنیت نیست، ما چطور می‌توانیم از حقوق زن، حقوق بشر یا از دمکراسی صحبت کنیم. الان می‌گویم که به چه دلیل وجود ندارد. برای نمونه، حراست از جان رییس‌جمهور ما هنوز به عهدهٔ نیروهای خارجی است و همین نیروهای خارجی و گروه‌های امداد که می‌خواهند به مردم افغانستان کمک کنند و در بازسازی افغانستان خدماتی انجام می‌دهند زندگی و جانشان در خطر است.»
«در پیش‌رو و در شرایط تاریخی ما تصویر روشنی از نتایج رفتارهای ساختارشکنانه نیست [...] افغانستان و عراق دو عبرت بزرگ در دو سوی سرزمین ما هستند که هرگز نباید آنها را از نظر دور کنیم.»
- میرحسین موسوی، بیانیهٔ شمارهٔ ۱۳، به تاریخ ۶ مهر ۱۳۸۸.