فرانتس کافکا

فرانتس کافکا، نویسنده اطریشی-چکی (۳ ژوئیه ۱۸۸۳ - ۳ ژوئن ۱۹۲۴ میلادی)

دارای منبع

تأملاتی چند در باب گناه، بیم و امید و راه صواب، ۱۹۱۹/۱۹۲۷ میلادی

• «از یک نقطه مشخص، دیگر راهی برای بازگشت وجود ندارد؛ به این نقطهٔ مشخص می‌توان دست‌ یافت.»

• «در جدال با دنیا، یار دنیا باش.»

• «نیکبخت آن‌که دریافت: زمینی را که برآن ایستاده است به وسعت ناچیز کف پای اوست، نه بیشتر.»

از پندهای سورائو

• «در کشمکش میان خودت و دنیا، دامن دنیا را بگیر.» ص. ۶۳

• «مردی از سهولت راه ابدیت مبهوت بود؛ چرا که دوان‌دوان مسیر سرازیری را در پیش گرفته بود.» ص. ۴۸

• «قدر این سعادت را بدان که زمینی که بر آن ایستاده‌ای، نمی‌تواند بزرگ‌تر از دو پایی باشد که بر آن قرار گرفته.» ص. ۳۴

• «پناهگاه‌ها بی‌شمارند و رستگاری یکی ست، اما راه‌های رسیدن به رستگاری به اندازهٔ پناهگاه‌ها بی‌شمار است.» ص. ۳۶

• «مقصدی وجود دارد، اما راهی به‌سوی آن نیست؛ آنچه ما راه می‌نامیم، تردید است.» ص. ۳۶

دفتر خاطرات

• «آنچه را آفریده‌ام فقط حاصل تنهایی است.» ۱۹۱۳ میلادی

• «امکانات برای من وجود دارد، اما در کدام خراب‌آبادی پنهان شده‌اند؟» ۱۹۱۴ میلادی

• «دوست، پیوندی است پدر و پسر را، او مهمترین نقطهٔ عطف آن‌هاست.» ۱۹۱۳ میلادی

• «من درد انتظار را حس نمی‌کنم، هم از این‌رو وقت‌شناس نیستم و مانند یک گوساله منتظر می‌مانم.» ۱۹۱۱ میلادی

نامه‌ها

• «کتاب باید تبری باشد برای درهم شکستن دریای منجمد وجودمان.» ۲۷ ژانویه ۱۹۰۴ میلادی

• «من فکر می‌کنم آدم باید وقت خود را فقط صرف خواندن کتاب‌هایی نماید که با چنگ و دندان دل خواننده را ریش می‌کنند.» نامه به اسکار پولاک/ ۲۷ ژانویه ۱۹۰۴

تولیپ، رومن گاری

• «قدرت فریادها به حدی است که می‌تواند خشونت احکام صادر شده بر ضد انسان را درهم بشکند.»

منسوب به او

• «جایی که اعتماد نیست، سخن بیهوده است.»

• «رسیدن به قلهٔ پیروزی آسان است، به شرط این که راه رسیدن به قله را بلد باشی و توانش را هم داشته باشی.»

• «شعر، پویشی است جاودانه در جستجوی حقیقت.»

• «عشق، خودرو بی‌نقصی است؛ راننده و سرنشین ناقصند و راه ناهموار.»

• «هراس، شوربختی است، اما شهامت را نمی‌توان نیک‌بختی دانست؛ نهراسیدن سعادت است.»

درباره او

• «آفریدگار اگر کمی عاقلانه رفتار می‌نمود، کافکا را در قارهٔ آسیا خلق می‌کرد تا میلیون‌ها انسان سخنانش را آویزه گوش کرده و تا ابد در احوالش به غور و تفحص می‌پرداختند.»
  • کورت توخلسکی

منبع

‎