شراب

«شراب در میان نوشابه‌ها مفیدترین، درمیان داروها خوشمزه‌ترین و در میان اغذیه مطبوع‌ترین است.» - پلوتارخ

شراب، می وباده هم گویند.

گفتاورد

• «باکوس (خدای شراب) آدم ها را بیش تر از نپتون(خدای دریا)غرق کرده است.(طنز)»
  • جوزپه گاریبالدی
• «اگر شراب ندانی خورد زهر است و اگر بدانی خوردن، پادزهر.»
  • قابوس‌نامه

• «این اکسیژن است که شراب می‌اندازد.»
  • لویی پاستور

• «به درستی‌که شراب فریبنده‌است و مرد مغرور آرامی نمی‌پذیرد که شهوت خود را مثل عالم اموات می‌افزاید و خودش مثل مرگ سیر نمی‌شود.»
  • انجیل عهد عتیق، حبقوق نبی - ۲، ۵

• «جادوگر بزرگتر از شاه نیز وجود دارد که نفوذ او کمتر از پادشاه نیست. این جادوگر خود را پاپ می‌نامد. او به شاه تلقین کرده‌است که «سه» برابر با «یک» است، نانی را که می‌خورند «نان» نیست و شرابی را که می‌نوشند «شراب» نیست، و هزار مزخرف دیگر شبیه به این.»
  • نامه‌های ایرانی

• «خدا فقط آب را آفرید، انسان شراب را.»
  • ویکتور هوگو

• «شراب در میان نوشابه‌ها مفیدترین، درمیان داروها خوشمزه‌ترین و در میان اغذیه مطبوع‌ترین است.»
  • پلوتارخ

• «شراب، موش کور را به عقاب تبدیل میکند.»
  • چارلز بودلر

• «طعام و شراب تنها مخورید که این شیوهٔ کار قاضیان و جهودان باشد.»
  • عبید زاکانی

• «نوش بادت آن شراب و بوسه و آواز رود//زیر رانت رخش رستم، مست از شعر و سرود// ابله‌است آن‌کس که او را این سه نیست!// گفت آن رُهبان «مارتن» نام، هنگام ورود»
  • منسوب به مارتین لوتر

• «همان‌گونه که هر شراب کهنه‌ای تبدیل به سرکه نگردد، هر مردِ سالخورده‌ای نیز ترشروی نشود.»
  • سیسرو

• «همیشه از شراب چنان برخیز که هنوز دو سه قدح شراب را جای بود و پرهیز کن از لقمه سیری و قدح مستی که سیری و مستی نه همه در طعام و شراب بود که سیری در لقمه باز پسین بود و مستی در قدح باز پسین.»
  • قابوس‌نامه

• «هنر، نان نمی‌شود ولی شراب زندگی است.»
  • ژان پل

• «یک بطری شراب یار خوشی است.»
  • ارنست همینگوی

ضرب‌المثل

• «باده از دست دلارام چه شیرین و چه تلخ.»

• «پول حرام یا صرف شراب شور می‌شود یا شاهد کور.»

• «شراب‌زده را شراب دوا است.»

• «شراب مفت را قاضی هم می‌خوره.»

شراب در شعر شاعران

• «آنچه عقلت می‌برد شر است و آب»
  • سعدی

• «اسبی که صفیرش نزنی می‌نخورد آب// نه مرد کم از اسب و نه می‌کمتر از آب است»
  • منوچهری دامغانی

• «اگر دل خوش بود می‌خوشگواراست// شراب تلخ در غم زهر مار است»
  • وحشی بافقی

• «ای صاحب فتوا ز تو پرکارتریم// با این‌همه مستی زتو هشیارتریم// تو خون کسان خوری و ما خون رزان// انصاف بده کدام خونخوارتریم»
  • خیام

• «باده بر مُرده صدساله روان می‌بخشد// مگذارید ز دستش که عجب اکسیری است»
  • دهقان اصفهانی

• «باده کم‌خور، خرد به باد مده»
  • اوحدی

• «بر در می‌خانه رفتن کار یکرنگان بود// خودفروشان را به کوی می‌فروشان راه نیست»
  • حافظ

• «بشد ز خاطرم اندیشه می ومعشوق// برفت از سرم آواز بربط و طنبور»
  • ظهیرالدین فاریابی

• «به باده دست میالای کآن همه خون است// که قطره قطره چکیده ست از دل انگور»
  • ظهیرالدین فاریابی

• «به بانگ مطرب و ساقی اگر ننوشی می// علاج کی کنمت "آخرالدواء الکی"»
  • حافظ

• «به راحت نفسی رنج پایدار مجوی// شب شراب نیرزد به بامداد خراب»
  • سعدی

• «به شیراز ار نصیب ما نشد از آن می‌خُلر// مباد آسیبی از دوران نجف‌آباد و جلفا را»
  • دهقان سامانی

• «به فریادم رس ای پیر خرابات// به یک جرعه جوانم کن که پیرم»
  • حافظ

• «به می‌پرستی از آن نقش خود بر آب زدم// که تا خراب کنم نقش خودپرستیدن»
  • حافظ

• «بیار باده و بازم رهان ز رنجوری// که هم به باده توان کرد دفع مخموری»
  • حافظ

• «بی‌شرابی آتش اندر ما زده است// کیست کو آبی به این آتش زند»
  • انوری ابیوردی

• «تا زهره و مه در آسمان گشت پدید//بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید//من در عجبم ز می‌فروشان که ایشان//زین به که فروشند چه خواهند خرید؟»
  • عمر خیام

• «تا کی غـم آن خورم که دارم یا نه// وین عمر به خوشدلی گزارم یا نه// پر کن قدح باده که معلومم نیست// کاین دم که فرو برم برآرم یا نه»
  • خیام

• «تا می‌ناب ننوشی نبود راحت جان// تا نبافند بریشم، خز و دیبا نشود»
  • منوچهری دامغانی

• «ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود// تسبیح شیخ و خرقه رند شرابخوار»
  • حافظ

• «چنین گوی پاسخ به کاوس کی// که کی آب دریا بود همچو می»
  • فردوسی

• «چو پیری در آید ز ناگه به مرد// جوانش کند باده سال‌خورد»
  • فردوسی

• «چون ابر به نوروز رخ لاله بشست// برخیز و به جام باده کن عزم درست// که‌این سبزه که امروز تماشاگه ماست// فردا همه از خاک تو برخواهد خاست»
  • خیام

• «چه خوری کز خوردن آن چیز تو را// نی چو سرو آید اندر نظر و سرو چو نی// گر کنی بخشش گویند که می‌کرد نه او// ورکنی عربده، گویند که او کرد نه می»
  • سنایی

• «چه لازم است به زاهد به‌زور می دادن// به خاک تیره مریزید آبروی شراب»
  • صائب تبریزی

• «چیست حاصل سوی شراب شدن// اولش شر و آخر آب شدن// در دل از سور او سروری نه// هرچه او داد جز غروری نه»
  • سنایی

• «خرد را می ‌ببندد، چشم را خواب// گنه را عذر شوید، جامه را آب»
  • فخرالدین اسعد گرگانی

• «دلم گرفت ز سالوس و طبل زیر گلیم// خوش آن‌که بر در میخانه برکنم علمی»
  • حافظ

• «شیخم به‌طنز گفت حرام است می نخور// گفتم به‌چشم، گوش به‌هر خر نمی کنم»
  • حافظ

• «در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است// صراحی می‌ناب و سفینه غزل است»
  • حافظ

• «درویش که می‌خورد، به میری برسد// ور روبهکی خورد به شیری برسد// گر پیر خورد جوانی از سر گیرد// ور زان که جوان خورد به پیری برسد»
  • عبید زاکانی

• «دریاب که از روح جدا خواهی رفت//در پرده اسرار فنا خواهی رفت//می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای//خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت»
  • خیام

• «دوش دیدم که ملایک در می‌خانه زدند//گِل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند»
  • حافظ

• «راحت کژدم زده کشته کژدم بود// می‌زده را هم به می‌دارو و مرهم بود»
  • منوچهری دامغانی

• «ساقی ار باده به اندازه خورد نوشش باد// ورنه اندیشه این کار فراموشش باد»
  • حافظ

• «ساقی سیم‌ساق من گر همه دُرد می‌دهد// کیست که تن چو جام می‌جمله دهن نمی‌کند»
  • حافظ

• «سختم عجب آید که چگونه بردش خواب// آن را که به کاخ‌اندر یک شیشه شراب است»
  • منوچهری دامغانی

• «شراب راه خرد بر بندد.»
  • سمک عیار

• «شراب لعل می‌نوشم من از جام زمردگون// که زاهد افعی وقت است، می‌سازم به وی کورش»
  • حافظ

• «طبع می‌گر بود نشاط‌انگیز// چه عجب، زنگی است مادر او»
  • کمال‌الدین اسماعیل

• «طرفی ز کتاب خود نبستم// شد رهن شراب دفتر ما»
  • جودت

• «عروسی است می، شادی آيين او// که بايد خرد کرد کابين او// به‌روز آنکه با باده کُشتی کند// فکنده شود گر درشتی کند// ز دل برکشد می تف و دود و تاب// چنان چون بخار زمین آفتاب// چو عود است و چون بيد تن را گهر// می آتش که پيدا کند زو هنر// گهرچهره شد آينه چون نبيد// که آيد در او خوب و زشتی پديد// دل تیره را روشنایی می است// که را کوفت‌تن، مومیایی می است// بدان! می کند بددلان را دلیر// پدید آرد از روبهان کار شیر»
  • وحید دستگردی، مجله ارمغان

• «عیب می‌جمله چو گفتی هنرش نیز بگو//نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند»
  • حافظ

• «قلزم توحید ندارد کنار//باده تحقیق ندارد خمار»
  • خواجوی کرمانی

• «قومی زپی مذهب و دین می‌سوزند// قومی زبرای حورعین می‌سوزند// من شاهد و می‌دارم و باغی چو بهشت// ویشان همه در حسرت این می‌سوزند»
  • عبید زاکانی

• «کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود// که علم بی‌خبر افتاد و عقل بیحس شد»
  • حافظ

• «کفاره شراب‌خوری‌های بی‌حساب// هشیار در میانه مستان نشستن است»
  • صائب تبریزی

• «مرا به کشتی باده درافکن ای ساقی// که گفته‌اند نکویی کن و در آب انداز»
  • حافظ

• «من و انکار شراب؟ این چه حکایت باشد// غالبأ این‌قدرم عقل و کفایت باشد»
  • حافظ

• «می چنانت کند به نادانی// که بز ماده را پَری دانی»
  • اوحدی مراغه‌ای

• «نشسته در دل و چشم ملوک هیبت او// چنانکه صولت می‌در طبیعت مخمور»
  • ظهیرالدین فاریابی

• «وصل نخواهم که هجر قاعده اوست// خوردن می ‌به‌زحمت خمار نیرزد»
  • سنایی

• «هرچند بهشت صد کرامت دارد// مرغ و می وحور سرو قامت دارد// ساقی بده این باده گلرنگ به نقد// کان نسیه او سر به قیامت دارد»
  • عبید زاکانی

• «هرچه داری شب نوروز به می‌ساز گرو// غم فردا چه خوری روز نو و روزی نو»
  • صالح توسی

• «هنگام می وفصل گل و گشت و چمن شد// در باغ بهاری تهی از زاغ و زغن شد// از ابر کرم خطهٔ ری رشک ختن شد// دلتنگ چو من مرغ قفس بهر وطن شد»
  • عارف قزوینی

• «یارب آن زاهد خودبین که به‌جز عیب ندید// دود آهیش در آیینه ادراک انداز»
  • حافظ